|
مجموعه‌ی world cup fever قسمت هفتم
...
می‌شناسیدشان؟ روزگاری تلالوی طلایی رنگ بازی رنگ‌های جام جهانی فوتبال بودند. بالاتر از اروپایی‌های پرتبختر. بالاتر از تئوریسنهای بزرگ اروپایی روی نیمکت، ستارگان لیگ‌های پر زرق و برق اروپایی و هر چیز لعنتی اروپایی دیگر.
روزگاری طرفدار برزیل بودن، به شکوه خرید مرسدس بنز بود و زندگی در یک ویلای بزرگ. بی آنکه بیلیونر باشید. بی غم و غصه. بی اشک و آه. طرفدار برزیل بودن به معنای رهایی از شر کابوس زندگی نکبت‌بار بود و چنگ زدن به رویای همیشه‌ی طلایی رنگ. تماشای گلباران ایتالیایی‌ها به دست بهترین تیم تاریخ فوتبال در نیمه‌شبهای خرداد تهران. رهایی از سکوت پر رخوت صبحهای تابستان با جشن به‌به‌تو و رفقا در 1994. فراموشی فقر و تبعیض سیاه با چشم دوختن به شاه پله در زمین. فراموشی ظلم حاکمان و تلوّن سیاستمداران با تماشای ساق‌های کشیده‌ی سوکراتس. فرار از ناکامی‌های زندگی با یک فرار روماریو. با یک شلیک زیکو. جرزینیو. ریوه لینو. کارلوس آلبرتو. روبرتو کارلوس. با یک چرخش ریوالدو. کاره‌کا. زینیو. گارینشا. توستائو. با یک دریبل رونالدینیو. دی دی. واوا...
برزیلی بودن، دنیایی بی نیاز از دروازه‌بانان و مدافعان تنومند بود و لذت رقصیدن با مهاجمان هنرمند. رهایی از تاکتیک‌های پیچیده‌ی اروپایی و پرواز با بالهایی طلایی رنگ.... یک جواب ساده‌ی "هر دو" به سوال دشوار بازی خوب یا فتح جامها؟
و نه دست و پا زدن در باتلاق سیستم‌های اروپایی. نه عقب افتادن در بازی تکنیک هنرمندان. کیش و مات رونالدینیو برابر زیدان. سقوط نیمار برابر هازارد. و آن شب سیاه سیاه سیاه در بلوهور... حالا کمی شناختیمتان برزیلی‌های عزیز. یاران نیمار. مهاجمان طلایی در این سو و آن سوی فوتبال جهان.... تنها قهرمانان جام جهانی در قاره‌ی آُسیا!
|
|
درس‌های دور انتخابی:
معمای شماره 9 را حل کنید... ریچارلیسن، با وجود 7 گل زده در 6 بازی ملی قبلی، یک مهاجم نوک تخصصی نیست. کسی نمی‌تواند نیمار را در آن پست به بازی بگیرد، وینیسیوس جونیور هنوز فرم درخشان رئال مادرید را در تیم ملی نیافته، پاکتا در وستهم در خطر مصدومیت قرار دارد و گابریل ژسوس... شماره 9 بدی نیست، اما 8 بازی بدون گل در آرسنال؟
نقطه قوت:
علیرغم شکست سال قبل در ماراکانا برابر آرژانتین و از دست رفتن کوپا آمه‌ریکا در خانه، تیته همیشه به یک سیکل 4 ساله‌ی مورد نیاز برای آمادگی جام جهانی اشاره می‌کرد. حالا او این دوره را در اختیار داشته و هر چند برزیل روی کاغذ یک تیم تمام عیار نیست اما در زمین از توازن بسیار خوبی برخوردار است.
نقطه ضعف:
روبرتو کارلوس، کافو، مایکون و مارسلو را فراموش کنید... برزیلی‌ها، حالا در پست دفاع کنار مشکل دارند. دنی آلوز در 39 سالگی توان کورس‌های سریع در 90 دقیقه را نخواهد داشت، ادر میلیتائو، دنیلو، رنان لودی، الکس ساندرو و الکس تلس گزینه‌های دیگر تیته هستند اما. بله، مقایسه با قبلی‌ها را باید فراموش کرد.
چه چیزی محمتل است:
تماشای شمایی از ژوگوبونیتو در خط حمله. پس از سالها مردان هجومی برزیل، چشم‌ها را امیدوار کرده‌اند...
چیزی که کمتر احتمال دارد
هر کدام از 26 بازیکن دعوت شده‌ی تیته، برای بازی اول با صربستان، آماده نباشند: برزیلی‌های لیگ برتری در لیورپول، من سیتی، تاتنهام و آرسنال با بهترین فرم خود به قطر می‌آیند و مادریدی‌ها و بارسایی‌ها آماده‌اند. انگار تیته دیگر با مشکل ناآمادگی فرد در 2018 مواجه نیست.
آرزوی آنها
تیتر کوتاه "پس از 20 سال..." در تمام رسانه‌ی ورزشی دنیا در روز 18 دسامبر
چه رخ خواهد داد؟
ششمی... زمانش نرسیده؟
|
نیمار، در جام جهانی قطر 30 ساله است. درست همان سنی که پله در سال 1970 آخرین جام جهانی خود را برگزار کرد.تفاوتها میان دو نفر اما به قدری زیاد است که حتی اشاره و قیاس شماره 10 این عصر برزیل با پادشاه پله، طرفداران پر و پا قرص پله را خشمگین می‌کند. دو خط موازی.
جهان فوتبال پله را، پیش از درخشش در سانتوس، در خاک سوئد و با یک دریبل سرپای بی‌نظیر در بازی فینال می‌شناسد و اشکهای پسرکی بدون لباس روی دوش همی تیمی‌هایش. و نیمار را در شمایل پسری با موهای عجیب و غریب در سانتوس و برنده‌ی جایزه‌ی پوشکاش با کت و شلواری پر زرق و برق در سن مراسم توپ طلا.
پله‌ی مصدوم با برزیل جام جهانی 62 را می‌برد و جام جهانی 1966 را با مصدومیتی دوباره از دست می‌دهد. شاه پله سرانجام در جام جهانی 1970 بر بام فوتبال جهان می‌ایستد. بهترین بازیکن بهترین تیم تاریخ فوتبال.داستان نیمار اما جایی خارج از خاک برزیل نوشته می‌شود. با سفر از برزیل به بارسلونا. ستاره‌ی برزیلی مثلث msn، قهرمان لیگ قهرمانان و مسافر گرانقیمت پاریس.... تفاوتها فراوان است اما دنیای گوادرالاخارای 1970 و دوحه 2022 هم تفاوتهای فراوانی دارد. نیمار، سالهاست با لباس QATAR و ثروت ناصرالخلیفی قطری زندگی می‌کند. سالهاست که گلهایش ارزش برند هواپیمایی قطر را بالا و بالاتر می‌برد و لباسهایش در خاک قطر کم جمعیت به فروش بالایی می‌رسد. نیمار، حالا نه به عنوان تک ستاره که به عنوان رهبر یک خط حمله‌ی مدرن برزیلی با حضور مارتینلی، ریچارلیسن، وینی جونیور و رافینیا بازی می‌کنند و پشت سر نیمار، کازمیرو، فابینیو و فرد بازی خواهند کرد. شاید شبیه ژایر، کارلوس آلبرتو، رویلینو و مردان دور و بر پله در مکزیک... خطوط موازی به هم خواهند رسید؟
خبری از شور و حرارت کنار زمین نیست. شباهت زیادی به اسکولاری و زاگالو و اسلافش ندارد. بیشتر اهل فلسفه و پیچیده سخن گفتن است و تعریف کردن داستانها. اهل شکافتن مسائل و ریزبینی. کمی پائولو کوئیلوست و کمی تله سانتانا. بیشتر از همه اما تیته است. از آن آدمهایی شخصیتش را باید در کلماتش بیابید...
"من، پرتوقع هستم. و کاملا متمرکز. ما به جام جهانی رسیدیم، حالا زمان رسیدن به فینال و قهرمانی است. در جام قبلی من به عنوان جانشین دونگا آمده بودم و تیم به طور کامل در اختیارم نبود. حالا، چهار سال کامل با این تیم بودم و کاملا آماده‌ام. یک تیم کامل و همسرم رزی که اگر او نبود تحملم را از دست می‌دادم. مدت کمی پیش او هستم اما او حامی من است. من از خانواده انرژی و نیرو می‌گیرم.
ترس
مسئولیت و فشارها روی ما مشکل بزرگی است. در کودکی، وقتی طرفدار فوتبال بودم همیشه از تیمم بیشترین انتظار را داشتم اما حالا می‌فهمم که سلامت روان چه اهمیتی دارد. من به جمله‌ی ماندلا همیشه می‌اندیشم:
"شجاعت، توانایی رویارویی با ترس‌هاست"
در هر تصمیمی که می‌گیرم ترس‌هایی وجود دارد و من به عنوان یک شخصیت عادی آنها را حس می‌کنم. با این وجود ترس، با وحشت‌زده شدن متفاوت است...
فلسفه
من همچنین به جمله‌ی توستائو فکر می‌کنم:
"شهرت، باعث افتراق شخصیت انسان می‌شود... یک موجود جدید را می‌سازد و یک وجه شخصیت را نابود می‌کند...."
من باید از تیته‌ی واقعی، محافظت کنم. یک پدر، یک پدربزرگ، کسی که نمی‌خواهد قضاوت شود. در برد، بهترین انسان زمین شود و در شکست هدف دشنام‌ها.
و حس برزیلی بودن....
یک بار یک مربی ایتالیایی با تمسخر به میراندا گفت:
"حس حذف برابر بلژیک چیه؟"
من به میراندا گفتم خود آن مربی هیچ وقت به چنین حسی نخواهد رسید. زیرا او هیچ گاه یک برزیلی نبوده. و نه حتی سرمربی تیم ملی کشور خودش. این، نمونه‌ای از حسادتی است که نسبت به برزیلی‌ها وجود دارد. به خاطر موفقیت‌های ما. به خاطر میراث ما. پله، زاگالو، توستائو، گارینشا....
|
برنامه‌ی بازی‌ها
برزیل - صربستان
پنج شنبه 3 آذر22:30ملی لوسیل
برزیل - سوئیس
دوشنبه 7 آذر19:30 ورزشگاه 974 دوحه
کامرون - برزیل
جمعه 11 آذر22:30ملی لوسیل
|
