بارسلونا ۲-۱ رئال مادرید، لالیگا از دست رفت.
رئال مادرید دو شب پیش برای سومین بار در این فصل مقابل بارسلونا شکست خورد. تیم آنچلوتی که با بازی روون و مقتدرانه اش در لیگ قهرمانان اروپا و مقابل لیورپول هواداران تیم را بسیار امیدوار کرده بود مقابل بارسلونا بسیار بدون برنامه و با ترس وارد زمین شد تا در نهایت سه امتیاز را تقدیم به تیم ژاوی کند.
تاکتیک های کارلو آنچلوتی، اولین نکته ای بود که هواداران رئال مادرید بسیار به او اعتراض کردند. در این پست نگاهی به تصمیمات مرد ایتالیایی در نیوکمپ داریم.
ترکیب اولیه! به دور از تحولات لازم
ترکیب همیشگی وارد زمین شد: کورتوا، کارواخال، میلیتائو، رودیگر، ناچو در خط دفاع. کروس، کاماوینگا و مودریچ در خط هافبک، والورده، بنزما و وینیسیوس در خط حمله.
بعد از شکست دو الکلاسیکوی متوالی با حضور همزمان کروس و مودریچ و حضور والورده در بال کناری هواداران انتظار داشتند آنچلوتی شجاعانه تر و جسورانه تر ترکیب جدیدی را امتحان کند. ترکیبی که تیم او را مقابل لیورپول با ۵ گل در آنفیلد پیروز کرد! در بازی های سرنوشت ساز سال گذشته برای تیم موفقیت ایجاد کرد (مثل بازی با پاریس، چلسی، سیتی، سویا و ... ) یعنی بازی دادن یک وینگر تخصصی در کنار وینیسیوس و بنزما و بازی دادن به فدریکو والورده در پست تخصصی و استفاده از نهایت پتانسیل بازیکن اروگوئه ای.
ژاوی، رونالد ارائوخو را به مانند همیشه مامور مهار وینیسیوس کرد و انتظار میرفت آنچلوتی در جواب این کار و با توجه به فرم رودریگو و آسنسیو و البته نیازش به برد، با اضافه کردن یک وینگر دیگر به ترکیب کمی باعث حواس پرتی دفاعان بارسلونا و البته بالا بردن شم هجومی تیم شود اما کارلتو با احتیاط همیشگی، به کهنه سربازان خود اعتماد کرد. خط هافبک در حضور همزمان کروس و مودریچ پویایی خود را از دست داد، والورده خنثی شد و وینیسیوس تنها!!
کاملا بی برنامه برای ایجاد موقعیت
تک گل رئال مادرید در دقیقه ده و روی اشتباه فردی ارائوخو به ثمر رسید. درواقع موقعیتی که به هیچ عنوان جدی نبود با اشتباه مدافع اروگوئه ای به اشتباه به گل تبدیل شد تا رئال مادرید فعلا برنده شود. بعد از آن از شکل بازی تیم آنچلوتی کاملا مشخص بود که لوس بلانکوس از این نتیجه راضی ست و نه تنها هیچ برنامه ای برای فشار بیشتر روی دروازه بلوگرانا ندارد بلکه حتی برای ضد حملات هم از برنامه خاصی پیروی نمیکند بلکه صرفا دست به دامن وینیسیوس شده است.
۱۴ دقیقه عذاب آور
در دقیقه ۶۲ و زمانی که بازی ۱-۱ بود آنچلوتی رودریگو را وارد زمین کرد. بخش عمده ای از هواداران از جمله خود من به این فکر بودند که آمدن رودریگو به معنای بازی ۴-۳-۳ با دو وینگر تخصصی خواهد بود اما اشتباه های آنچلوتی تمامی نداشت. پس از آمدن رودریگو به زمین و گذشت دقایقی متوجه تفاوت ترکیب با آنچه فکر میکردیم شدیم! تیم نه ۴-۳-۳ بلکه ۴-۲-۳-۱ بازی میکرد. بنزما به عنوان شماره ۹ وینیسیوس وینگر چپ، رودریگو شماره ۱۰ و چه کسی وینگر راست ؟؟ این دقیقا سوالی بود که ذهن مخاطبان فوتبال را درگیر کرده بود. وقتی سرمربی رودریگو را به وینیسیوس اضافه میکند و برای وینگر راست گاها روی والورده و گاها روی مودریچ حساب میکند یعنی عملا تفاوتی ایجاد نکرده.. یعنی تیم همچنان از داشتن وینگر راست عاجز است و شلوغی زمین را در سمت چپ میبیند..
این سردرگمی و اتفاق خنده دار تا دقیقه ۷۴ ادامه داشت. زمانی که آسنسیو به زمین آمد.. آسنسیو که به زمین آمد مشکل حل شد چون حالا تیم واقعا یه وینگر راست داشت!! آسنسیو به زمین آمد، ریتم بازی به وضوح تغییر کرد، رئال مادرید بسیار بهتر شد و حتی به گل رسید.. گلی که به طور مشکوک و میلی متری مردود اعلام شد!
نتیجه گیری
رئال مادرید پتانسیلی بسیار بیشتر از چیزی که آنچلوتی از آن استفاده میکند، دارد. رودریگو رو فرم است.. شوامنی و سبایوس کاملا لیاقت فیکس شدن دارند. والورده در خط هافبک یک ستاره بی رحم است.. زوج کروس و مودریچ دیگر جواب نمیدهد! دل بستن به همکاری زوج وینیسیوس و بنزما هم بی معنی است زیرا تیم کاملا پتانسیل ایجاد موقعیت با برنامه های مختلف از طرق مختلف را دارد و کاملا توان به نمایش گذاشتن بازی زیباتر، روون تر و مقتدر تر را دارد. رئال مادرید آنچلوتی را اگر در لالیگا بازنده بدانیم، با ترکیب مناسب میتوانیم در لالیگا و کوپا دل ری مدعی بسیار قابل توجه ای بدانیم.. فقط کافی ست آنچلوتی بخواهد!!
