🔵با احترام به ژرمنوفیلها و هواداران بایرن مانو نویر حتی بطور قطعی بهترین دروازه بان تاریخ آلمانم نیست و هنوز کاملن از زیر سایه سپ مایر و اولی کان خارج نشده چه برسه به پهلو زدن به رتبه بهترین گلر تاریخ...
.
🔴حالت امروز مائول نویرو جی جی بوفون اوایل دهه 2010 داشت به نحوی که بهترین تاریخ ایتالیا بودنش محل مناقشه بود ولی بوفون با تداوم درخشش تا فصول 2015 و 2017 کامل از دینوزوف عبور کرد و به مرز رقابت با یاشین بعنوان بهترین تاریخ رسید؛
.
🔵در زمینه دستاوردها نویر و بوفون همسنگن و از جنبه تاثیرگذاری در افتخارات ای بسا بوفون بالاتره وانگهی ارزیابی پست انفرادی دروازه بان چندان محتاج عنوان تیمی نیست چنانکه یاشین بدون فتح جام جهانی بالانشین تاریخه...
.
🔴بالاترین سطح اتکای دروازه بان به هوش جاگیری و آگاهی محیطی در تاریخ فوتبال توسط بوفون ارائه شده؛
.
🔵شاید تنها آیتم گلری که بوفون نامبروانش نیست پرشهای فرازمینی برای دفع توپ از نقاط کور چهارچوبه (نماد درخشان این ویژگی در تاریخ توسط یاشین و در دوران معاصر توسط پیتر اشمایکل ارائه شد) که البته این نقص با سرعت عمل و واکنشای فرز تا حدود زیادی جبران پذیرفت...
.
🔴مزیت نسبی نویر به بوفون کنترل بهتر به نقطه ثقل بدن و پایین تنه برای بازی با پا علاوه بر پرش قویتره...در دوران معاصر اوج این ویژگیو خوزه لوییز چیلاورت به نمایش گذاشت که اگه امروز بازی میکرد گواردیولا واسش رکورد نقل و انتقالاتو میترکوند!!
.
🔵فاصله اولین و آخرین سالی که بوفون نمایشی در سطح بهترین سنگربان سال ارائه داد 14 ساله و بالغ بر دو دهه (1999 تا 2017) پیوسته جزء ده دروازه بان برتر دنیا مطرح شده در صورتیکه این بازه برای نویر نصف این مقداره و امروز چشم انداز چندان مثبتی برای تداومش نداره (هرچند فرصت داره به اوج برگرده و تاریخو عوض کنه)
.
🔴اوج بوفون مصادف با تاخت و تاز لشکری از زهردارترین مهاجمان تاریخ فوتبال در سری آ بود (از رونالدو، باتیستوتا، ویری ،کرسپو تا آدریانو، شفچنکو و زلاتان) بعلاوه عمر استمرار بوفون اوج گلرایی چون تولدو، کان، کاسیاس، فن درسار، لمن، پیترچک تا ژولیو سزار، کورتوا، ناواس و همین نویرو در برگرفته؛
.
🔵جایگاه تاریخی نویر در کلاس اساطیری مثل گوردون بنکس، اشمایکل و اولی کانه ولی بوفون فقط و تنها فقط کنار یاشین میگنجه...
رده بندی بوفون و یاشین در تاریخ فوتبال تا حدودی آغشته به سلیقه و تابع زیبایی شناسی فوتباله دقیقن شبیه قیاس حجازی و عابدزاده در تاریخ فوتبال ایران!!
سبک حجازی مثل بوفون متکی به بازیخونی و رفلکسه (فن درسارم الگوی خوبیه در این زمینه) و سبک عابدزاده و رشیدی مثل یاشین متکی به مانور فیزیکی و احاطه روی توپ؛
.
🔴در اینگونه مباحث غیر از یک استثناء بزرگ (مارادونا و بازی انگلیس) هرگز تکبازی ملاک سنجش تاثیر و جایگاه یه بازیکن و مربی نبوده و نیست چرا که بزرگترین لجندا روز خوب و بد داشتن کمااینکه یاشین از روی کرنر گل خورد (تو مایه های گلی که کورتوا جام جهانی امسال از زاویه بسته خورد) در نتیجه باید روند مستمر و میزان تاثیر فردو در کادر کیفی در نظر گرفت...
فی المثل به رغم شکست دردناک شوروی در جام جهانی 62 کسی منکر یاشین نمیشه چون اگه یاشین نبود شوروی اصلن تا همونجاشم نمیرسید و رو تیمش حسابی نبود و بالعکس بنده خدا کاسیاس به رغم تمام ارزشها و دستاوردهاش چندان تو رنکینگها مطرح نمیشه چون با وجود اون بازی مالکانه و تیکی تاکا اگه والدز و رینا هم جاش بودن شاید فرق چندانی بحال تیم نمیکرد!!