بیست و ششمین دوره رقابت‌های تکواندو قهرمانی جهان در شرایطی به پایان رسید که شاهد عملکرد پرانتقادی از سوی ملی‌پوشان کشورمان در این رقابت‌ها بودیم؛ این در حالی بود که بعد از نتیجه ضعیف دوره گذشته که در مکزیک برگزار شد، کادر فنی تیم‌های ملی و مسئولان فدراسیون تکواندو در توجیه نتایج ضعیف از عدم پشتوانه‌سازی در سالیان گذشته و کمبود زمان صحبت کرده و وعده بازگشت به روزهای خوب برای دوره بعد را داده بودند اما نه تنها نتایج تیم ملی در بخش مردان بهتر نشد، بلکه 3 مدال برنز جهانی مکزیک در باکو به 2 برنز کاهش پیدا کرد تا تیم کشورمان در بخش مردان با 3 پله سقوط نسبت به دوره گشته در جایگاه دوازدهم قرار بگیرد.
در بخش بانوان نیز با کسب یک مدال طلای تاریخی در حالی برای اولین بار در جایگاه پنجم قرار گرفتیم که عملکرد تیم ملی تا روز پایانی با کسب تنها 3 برد با انتقادات و حرف و حدیث‌های زیادی همراه بود. در مجموعِ مسابقات نیز تیم کشورمان در آخرین دوره مسابقات جهانی پیش از المپیک پاریس با کسب یک مدال طلا و 2 مدال برنز در جایگاه ششم قرار گرفت.
نادیده گرفتن ضعف‌ها زیر سایه مدال طلای تاریخی
در بخش بانوان تیم ملی کشورمان با 7 تکواندوکار در مسابقات حاضر و در نهایت با کسب مدال طلا توسط ناهید کیانی و کسب عنوان پنجم تیمی، موفق به تاریخ‌سازی شد؛ طلایی که برای اولین بار در تاریخ تکواندو بانوان کسب شد و بعد از 2 مدال نقره و یک مدال برنز در ادوار گذشته در نهایت کیانی به حسرت 20 ساله مدال طلای تکواندوی بانوان در مسابقات جهانی پایان داد اما نباید این مدال و جایگاه پنجمی باعث شود که چشم‌های خود را روی عملکرد بسیار ضعیف و پرانتقاد سایر نمایندگان کشورمان ببندیم.
تیم کشورمان در حالی با کسب تنها یک مدال طلا و به خاطر مرغوبیت رنگ مدال، پنجم شد که رتبه ورزشکاران روسیه که موفق به کسب یک طلا و 3 مدال برنز شدند، در جدول مسابقات محاسبه نشد. با این شرایط نیز به هیچ عنوان نباید کسب عنوان پنجمی دختران کشورمان را زیر سوال برد اما نباید نقاط ضعف و عملکرد پرانتقاد سایر نمایندگان کشورمان زیر سایه کسب این عنوان نادیده گرفته شود.
سعید نصری، غزل سلطانی، تینا مدانلو، زینب اسماعیلی و زهرا پور اسماعیل، پنج تکواندوکاری بودند که در باکو با شکست در دور اولین مسابقه از دور رقابت‌ها کنار رفتند. این در حالی است که غیر از حریف تایلندی سعیده نصیری که به مدال نقره مسابقات دست یافت، هیچ‌کدام از رقبای دختران کشورمان موفق به کسب مدال نشدند تا توجیهی برای کادر فنی تیم ملی وجود داشته باشد که آنها مغلوب نفرات سکونشین مسابقات شدند.
نرگس میرنوراللهی دیگر نماینده کشورمان در این مسابقات بود که موفق به کسب 3 برد شد و تا مرحله یک‌هشتم نهایی صعود کرد اما او نیز در نهایت مقابل نماینده بلژیک شکست خورد. تکواندوکار بلژیکی نیز در دور بعد از مسابقات حذف شد تا او نیز مانند چهار حریف نمایندگان کشورمان دست خالی به کشورش بازگردد.
این در حالی است که از 7 ملی‌پوش اعزامی به مسابقات جهانی، 5 تکواندوکار کشورمان سابقه حضور در این رویداد معتبر را داشتند و تنها مدانلو و نصیری برای اولین بار مسافر مسابقات جهانی شده بودند. در اینکه کیانی در چهارمین حضور خود در رقابت‌های جهانی دستاورد و عملکرد بی‌نظیری داشت، هیچ شک و شبهه‌ای وجود ندارد اما تنها سه بردی که توسط میرنوراللهی کسب شد به هیچ عنوان جای دفاعی برای کادر فنی و مسئولان فدراسیون باقی نخواهد گذاشت و قطعا زنگ خطر را برای تیم بانوان کشورمان به صدا در خواهد آورد؛ آن هم در شرایطی که تیم بانوان ما سال گذشته موفق به قهرمانی آسیا شده بود و بعد از این اتفاق از آرزوهای بزرگتر در این رشته صحبت می‌شد اما به نظر می‌رسد با این عملکرد، پیشرفت محسوسی در کار بانوان کشورمان دیده نشده است.
فرسنگ‌ها فاصله تا بازگشت به جمع مدعیان
در بخش مردان اما داستان و اوضاع وخیم‌تر بود و تیم کشورمان با نمایشی که در باکو داشت، نشان داد که همچنان فرسنگ‌ها با بازگشت به جمع مدعیان فاصله دارد. تیمی که قرار بود بعد از نمایش نه چندان قابل قبول مسابقات جهانی گذشته در باکو باعث امیدواری شود و دوباره امیدهای تکواندوی ایران را زنده کند، این بار حتی یک مدال نیز کمتر کسب کرد و به سقوط خود از جمع مدعیان این رشته ادامه داد.
شاگردان مقانلو در شرایطی موفق به کسب دو مدال برنز شدند که با توجه به سوابق این مربی توانمند در تکواندوی کشورمان انتظار می‌رفت شاهد عملکرد بهتری از سوی شاگردان او در دومین دوره مسابقات جهانی از زمان بازگشتش باشیم.
در این بین نباید فراموش کرد که این شکست در شرایطی برای تیم ملی حاصل شد که کادر فنی و مسئولان فدراسیون تکواندو پس از بحرانی که به دنبال مثبت اعلام شدن نمونه تست دوپینگ دو تکواندوکار کشورمان ایجاد شد، نه تنها سعی در کنترل شرایط، پذیرفتن مسئولیت و آرام کردن اوضاع نکردند، بلکه با مطرح کردن تئوری توطئه و اظهار نظرهای مختلف در رسانه‌ها، خودخواسته به حاشیه‌ها در آستانه اعزام دامن زدند؛ تئوری‌ای که در روزهای گذشته با منفی شدن تست سایر ملی‌پوشان ابطال و مشخص شد که پروپاگاندای رسانه‌ای و مجازی فدراسیون تکواندو تنها برای منحرف کردن اذهان از نقش خود در مثبت شدن تست دوپینگ دو ورزشکار بوده و باز هم به دنبال دشمن فرضی گشتند. تفکری که نتیجه آن در میدان باکو ضربه‌ای بزرگ به تیم ملی وارد کرد و نتیجه آن تنها 2 مدال برنزی بود که یکی از آنها نیز توسط متین رضایی کسب شد که در فاصله چند روز به مسابقات جایگزین دانیال بزرگی شد و در یک وزن بالاتر عملکردی فراتر از انتظار داشت.
در این بین احتمالاً در بازگشت تیم ملی عنوان خواهد شد که عملکرد ملی‌پوشان راضی کننده بوده و تنها قدرت رقبا و قرعه بد دلیل این نتایج بسیار ضعیف بوده است. برای این ادعا نیز از شکست مهدی حاجی موسایی، فرزان عاشورزاده و میرهاشم حسینی مقابل قهرمان و نایب قهرمان مسابقات صحبت خواهد شد اما کادر فنی و مسئولان فدراسیون می‌دانند که با این تفکر قطعاً نه تنها شرایط بهتر نخواهد شد، بلکه روز به روز تکواندوی ایران به سقوط خود ادامه خواهد داد. موضوعی که در فدراسیون گذشته به آن توجه نشد و هر بار به بهانه‌های مختلف برای سقوط تکواندوی ایران دلیلی تراشیده شد و حالا به نظر می‌رسد در فدراسیون فعلی نیز اوضاع نه تنها بهتر نشده که کار حتی خراب‌تر هم شده است.
برای تکواندوی ایران که سال‌ها شانه به شانه کره‌ای‌ها برای کسب سکوی نخست رقابت می‌کرد به هیچ عنوان رضایت بخش نیست که مهدی حاجی موسایی، فرزان عاشورزاده و علیرضا نادعلیان در دور اول و علیرضا حسین‌پور در دور دوم از رقابت‌ها کنار بروند. حداقل باید امیدوار بود که فدراسیون تکواندو قدر سرمایه‌ها و نیروهای جوانی مانند آرین سلیمی و متین رضایی را بداند تا این نفرات نیز مانند ستاره‌های گذشته پس از مدتی از آسمان تکواندوی ایران محو نشوند.
با عملکرد تیم ملی تکواندو در دوره اخیر کار برای کسب چهار سهمیه المپیک پاریس سخت‌تر خواهد شد اما فقط می‌توان امیدوار بود که فدراسیون به کادر فنی تیم ملی در فاصله کوتاه تا المپیک 2024 اعتماد کند و با قبول ضعف‌ها و بدون بهانه‌تراشی اقدامات لازم را برای بازی‌های آسیایی، رقابت‌های گرندپری و گرنداسلم انجام داده تا مجدداً تکواندوی ایران به جایگاه اصلی خود بازگردد.
