توپچیها بعد از مهاجرت به امارات هیچوقت تا این حد به قهرمانی لیگ برتر نزدیک نبوده اند. با قهرمانی در فصل پیشین آنها میتوانستند به ناکامی نوزده ساله در لیگ برتر پایان دهند. اما چند اتفاق بد بخصوص در خط دفاعی باعث قهرمانی دوباره سیتیزن ها در لیگ برتر شد.
هر چند فصل با قهرمانی پپ گواردیولا و شاگردانش به پایان رسید اما آرسنال فصل قبل بالاخره بعد از ۱۹ سال با سی و دو هفته صدرنشینی توانست در قامت یک قهرمان ظاهر شود.
بدون شک مهمترین دلیل این اتفاق خوشایند، حضور آرتتا و ادو در راس هرم اجرایی فنی تیم بوده است.
ادو با انتخاب بازیکنان اندرریت کم حاشیه و آرتتا با توانایی کنار هم چیدن پازل بازیکنان و بازیگیری مناسب از آنها توانسته اند بعد از مدت ها آرسنال را وارد حاشیه امن جدول لیگ برتر کنند.
این مقاله بصورت مجمل به ترکیب بازیکنان انتخابی ادو و آرتتا و بازیگیری از آنها میپردازد.
در مقاله گذشته وضعیت خط دروازه آرسنال را مورد بررسی قرار دادیم در مقاله پیش رو به وضعیت دفاعی آرسنال می پردازیم.
تو پچی ها دو فصل پیش در خط دفاعی گابریل مگالیاش را بعنوان لیدر دفاعی انتخاب کردند و آرسنال بعد از مدتها مشکل (Leader back) را در تیم حل کرد.
البته گابریل تنها لیدر خط دفاعی آرسنال نیست. آنها همچنین ویلیام صلیبایی که به نسبت سنش بازیخوانی قدرتمندی دارد را در نقش (Counter back) به تیم بازگرداندند.
ویلیام صلیبا ذاتا یک کانتر نیست پس نقش لیدر را پذیرفت. اینکه دو لیدر بتوانند کنار هم در مرکز خط دفاعی حضور هماهنگی داشته باشند کمی دور از انتظار به نظر می رسد با اینحال ویژگی جنگنجوی گابریل تا این لحظه توانسته به کمک صلیبای جوان بیاید.
با حضور دو لیدر بک که دیگری ترکیبی از هر دو ویژگی کانتر و لیدر را داراست، در ترکیب اصلی در بازیهای پر فشار مقابل تیمهای سریع آرسنال دو کانتربک را در اختیار دارد که میتوانند به توپچی ها کمک کنند. بن وایت که در ابتدا خرید گرانی به نظر می رسید مدافع جنگنده لایقی نشان داده است. بن وایت علاوه بر بازی در نقش کانتر بک توانایی حضور در نقش مدافع راست و هافبک تخریبی نیز داراست که این ویژگی آچار گونه وایت او را به نقطه قوت تیم تبدیل کرده است. راب هولدینگ و جیکوب کیویور مدافع چهارم و پنجم آرسنال هستند که معمولا کیفیت در حد انتظاری را برای گزینه های چهارم و پنجم و بازیهای آسان ارائه داده اند.
با اینحال چنانچه دیدیم آرتتا پس از مصدومیت صلیبا لیدر جوانش عملا قافیه را به منچستر سیتی باخت.
شاید در ابتدا تصور میشد گابریل بتواند از پس نقش لیدری دفاع بر بیاید اما نه گابریل حداقل از لحاظ تاکتیکی در قامت لیدر مناسب بازیهای بزرگ و حساس بود نه گابریل و کیویور زوج مناسبی برای بازیهای بزرگ بودند.
توپچی ها پس از مصدومیت لیدر دفاعیشان، علاوه بر از دست دادن لیگ اروپا، از شش بازی لیگ برتر چهار بازی پیاپی را از دست دادند تا عملا قهرمانی را به سیتیزن ها واگذار کنند. این اتفاق در حالی افتاد که آنها یازده گل در این چهار بازی دریافت کردند و دو بازی را در حالیکه با اختلاف ۲ گل جلو بودند کامبک خوردند.
در مورد این چهار بازی و بخصوص سه تساوی پی در پی آنها مقابل لیورپول، وستهم و ساوتهمپتون باید مفصلا مبحث دیگری راه انداخت. با اینحال یکی از مهمترین عدم حفظ نتیجه در دوبازی لیورپول و وستهم ساختار شکننده دفاعی آرسنال بود که بازی سوم و چهارم را بصورت دومینو واری برای توپچی ها به باخت تبدیل کرد.
شاید اگر گابریل بجای هولدینگ در این مقطع مهم فصل لیدر-کانتری با تجربه تر از خودش را کنارش داشت با همکاری هم میتوانستند از این بحران خارج شوند.
تجربه...
شاید صلیبا نسبت به سنش جزو ۵ لیدر دفاعی جهان باشد اما هنوز آنطور که باید تراش نخورده، گابریل هم فعلا توانایی لیدرینگ-کانترینگ خط دفاعی آشفته ای چون آرسنال را ندارد. پس آرسنال بدون هیچ توجیهی به مدافعی شبیه گابریل احتیاج دارد تا هم بار رهبری از روی دوش صلیبا و گابریل کم شده هم در بازیهای آسانتر باعث استراحت زوج دفاعی توپچی ها شود.
طبیعیست برای خرید یک مدافع میانی باتجربه با حدود ۳۰-۳۲ سال سن آرتتا نیاز به هزینه چندانی ندارد پس با حدود کمتر از ۲۵ میلیون پوند میتواند یکی از بین ایتن پیناک جامائیکایی لیدر دفاعی برنتفورد یا کالیدو کولیبالی که به نظر نمیرسد جدا کردنش از چلسی کار سختی باشد را به ترکیبش اضافه کرده یا برود سراغ نایب قهرمان لیگ قهرمانان و استفن دی فرای مدافع با تجربه اش را از روی نیمکت، با قراردادی آزاد به روی نیمکت خود بکشاند و راب هولدینگ را بفروش برساند.
