غریبی سخت مرا دلگیر داره
فلک بر گردنم زنجیر داره
فلک از گردنم زنجیر بردار
که غربت خاک عالم گیر داره
سرم بالین تنم بستر نداره
به جز شور غمت در سر نداره
نهد دور از تو هرکس سر به بالین
الهی سر ز بالین برنداره
دلم میل گل باغ تو داره
سراسر سینه ام داغ تو داره
بشُم آلاله زارون دل کنم شاد
بینُم آلاله هم داغ تو داره
غمم بی حده و دردم بی شماره
فغون کین چاره هم درمون نداره
خداوندا ندونه ناصح مو
که فریاد دلم بی اختیاره
