هی چه فاز سنگینی همه چی سفید سیاهه چیزی رنگی نی
بازم منو یه جسم لش و بی حال دوباره رنگه پوسته شده گچه دیوار
وای انقد کشیدم که نمیگیره خندم با چشمام قفلم به این آتیشه رو فندک
یه اتاق تاریک با بوی دود گاهی چه بخت گندی داری تو با جیب خالی
نگو که هستیم رنگ مشابه من یه عمره رو صورتم خنده قاچاقه
من مردم پسر یه عقدم که سر تا پای مسیرو همیشه خوردم به سنگ
اگه که مردم حلال کنید اما آره تا الان ساختم ولی الان بریدم
از خودم از همه از میزه محکمه از فکره فرداها که روی مغزمه
من مردم یا زندم دقیق نمیدونم یه زمین خورده خاکی از دنیا به دورم
بیخی زندگی شدم که پره پیچ و خمه رسیدم تهش کشیدم بیرون کل زیر و بمش
اونقد بالاعم که نمیتونم حرفی بزنم انقد میکشم تا بمیرم و دل نمیکنم
گوشت نشد به تنم اونکه تا حالا خوردم باختم هموناییم که تا حالا بردم
ببین قانونشه فرصتاتو پشت سر میذاری اونوقتی که تو رویاهات داری چشماتو میمالی
ولش کن بابا بزا یه بارم دنیا ببره قبل اینکه یکی تو رو 3 تا گل اون بزنه
حسرت جفت پاهام واسه صاف وایسادن ببین چیه با وجدان خودم داستان دارم
این رسمه روزگاره مثله تنه ماره میپیچه دور دو دست تو زندگیت ادامه داره
