طرفداری | منچستریونایتد پس از دو شکست متوالی در فصل جدید، شرایط دشواری را در فیفادی تجربه خواهد کرد.
یک توصیه رسانه‌ای به اریک تن هاخ: صحبت در مورد قهرمان در جام‌های حذفی داخلی را تمام کن. پیش از تن هاخ، اوله گونار سولسشر گفته بود «جام‌ها (اف‌ای کاپ و لیگ کاپ) آنچه واقعا در باشگاه رخ می‌دهد را پنهان می‌کنند. رتبه لیگ برتر نشان می‌دهد که در کجا قرار دارید». سرمربی نروژی هم با نادیده گرفتن جام‌ها مرتکب اشتباه شد، او یک‌بار در فینال لیگ اروپای سال 2021 برای کسب یک عنوان قهرمانی نزدیک شد اما در نهایت در ضربات پنالتی شکست خورد. در همین حال، اریک تن هاخ ارزش بی‌اندازه‌ای را برای جام‌های داخلی فوتبال انگلیس قائل است. سولسشر باور داشت که «بردن جام به معنای بازگشت باشگاه نیست». در این مورد، منطق اسطوره منچستریونایتد قطعا درست است، اما اریک تن هاخ چطور؟
پیش از تحقیر خانگی مقابل لیورپول، اریک تن هاخ مدعی شد که از زمان ورودش به اولدترافورد، پس از منچسترسیتی، تیم تحت هدایت او بهترین عملکرد را در بین تیم‌های انگلیسی داشته است. قهرمانی لیگ کاپ و اف‌ای کاپ دلیل صحبت‌های مرد هلندی بود. او سپس روی ادعای خودش تاکید کرد و باور داشت که منچستریونایتد امسال هم یک جام خواهد برد. شاید یک لیگ کاپ دیگر؟
لیگ کاپ انگلیس، اولین جام اریک تن هاخ در منچستریونایتد
سرمربی منچستریونایتد کاملا - شاید هم عمدا - نکته اصلی ماجرا را نادیده می‌گیرد. در دوران رومن آبراموویچ، سرمربیان چلسی بر اساس عملکردشان در لیگ برتر مورد قضاوت قرار می‌گرفتند، نه جام‌های حذفی انگلیس. روبرتو دی متئو در سال 2012 بزرگترین جام باشگاهی دنیا را به ارمغان آورد و هشت ماه بعد شغلش را از دست داد. چلسی طی هشت بازی آخر تنها دو کسب کرده بود و در جایگاه سوم لیگ برتر قرار داشت. البته که چلسی مثال افراطی خواهد بود اما باشگاهی مانند منچستریونایتد که شهرت، میراث و منابع کافی دارد، نمی‌تواند به عنوان تیمی شناخته شود که فقط برای لیگ کاپ و اف‌ای کاپ بازی می‌کند. آن‌ها نمی‌خواهند چنین تیمی درنظر گرفته شوند. گفته می‌شود سر الکس فرگوسن با قهرمانی در جام حذفی سال 1990 جایگاهش را نجات داد. او از آن قهرمانی به عنوان «سکوی پرتاب» استفاده کرد، نه دستاوردی برای یادآوری پیاپی در آینده.
باورنکردنی است اما منچستریونایتد در آن فصل در جایگاه سیزدهم قرار گرفت. آن‌ها سپس به رتبه‌های ششم، سوم و اول رسیدند. یونایتد تحت هدایت فرگوسن 12 بار دیگر هم قهرمان لیگ برتر شد و هرگز رتبه پایین‌تر از سوم را تجربه نکرد. تحت هدایت اریک تن هاخ، منچستریونایتد سوم و هشتم شده است. آن‌ها حالا در جایگاه چهاردهم قرار دارند و قطعا به رتبه بهتری می‌رسند، اما آیا این یک پیشرفت است؟ آیا او واقعا می‌خواهد بر اساس موفقیت‌های ناپایدار در مسابقات حذفی قضاوت شود؟ یا به عبارت دیگر، آیا او به دنبال بهانه‌ای برای توجیه ناکامی‌هایش است؟ مطابق استدلال‌های اریک تن هاخ، اگر او پس از فینال جام حذفی فصل گذشته اخراج می‌شد، تصمیم باشگاه کاملا توجیه‌پذیر بود.
تن هاخ در 48 ساعت گذشته دو بار گفته که منچستریونایتد پس از منچسترسیتی موفقترین تیم انگلیس است
برخی باور دارند منچستریونایتد در فصل گذشته عملکرد بهتری نسبت به آرسنال داشت. بله، آن‌ها جام بردند و آرسنال در کورس رقابت با منچسترسیتی ناکام ماند و نایب قهرمان لیگ برتر شد. اما ارزیابی منطقی ثابت می‌کند که نه‌تنها آرسنال قوی‌تر است، بلکه طرفدارانش راضی‌تر هستند و مسیر پیشرفت آن‌ها با اعتمادی به نفسی بالا پیگیری می‌شود. طبیعتا در زمان سلطه منچسترسیتی در لیگ برتر، سایر تیم‌ها مجبور هستند به سراغ رقابت‌های حذفی داخلی بروند. با این حال، منچستریونایتد - در کنار لیورپول و آرسنال - تیمی است که باید برای قهرمانی لیگ برتر رقابت کند. نزدیک شدن به صدر جدول و ایجاد یک رقابت با منچسترسیتی، باید هدف اصلی باشد. کسب قهرمانی زمان‌بر است و به جز استثناهایی مانند لسترسیتی، نمی‌توان یک‌شبه به قهرمانی دست یافت، اما آن‌ها باید رقابت کنند.
یک سوالی که همیشه مطرح می‌شود: اریک تن هاخ با صحبت در مورد قهرمانی‌های حذفی چه پیامی را می‌خواهد منتقل کند؟ او اولین سرمربی شیاطین سرخ است که در شش سال گذشت جام برده است. بدون شک چنین چیزی یک دستاورد محسوب می‌شود اما تیم او باید به سرعت به سراغ اهداف بزرگ‌تر برود. چنین روایت‌هایی برای طرفداران منچستریونایتد آزاردهنده است. آن‌ها می‌خواهند تیم‌شان برای قهرمانی در لیگ برتر بجنگد.
قاب تکراری در بازی‌های بزرگ منچستریونایتد
منچستریونایتد برای اریک تن هاخ سرمایه‌گذاری بالایی انجام داده است. این که پایه‌های باشگاه در دوران او ضعیف بود و به طور کلی میراثی وجود نداشت، انکارناپذیر است. اما شیاطین سرخ در حال تقویت زیرساخت‌ها هستند تا حمایت کاملی از سرمربی خود داشته باشند. به نظر می‌رسد عملکرد آن‌ها در پنجره نقل و انتقالات هم موفق بوده است. در لیگ برتر، یونایتد طی سه بازی اخیر دو شکست تجربه کرده است. تفاضل گل تیم منفی است و سوالات متعددی پیرامون سبک بازی تیم اریک تن هاخ وجود دارد. 11 سال از آخرین قهرمانی یونایتد در لیگ برتر می‌گذرد. مشکلات سیستماتیک در باشگاه باعث شده که سرمربیان زیادی از کار برکنار شوند. همیشه مقصر اصلی سرمربی نیست و تا همین اواخر، تن هاخ از حمایت کافی برخوردار نبود، اما اکنون این بهانه‌ها دیگر قابل قبول نیست. او همچنان در شغل خود ماندگار شده و از حمایت باشگاه برخوردار است.
سرمربی منچستریونایتد باید صحبت در مورد جام حذفی را رها کند. اعتراضات اریک تن هاخ بیش از حد است. شاید سرمربی مغرور گمان می‌کند که دستاوردهایش را نادیده می‌گیرند اما متاسفانه او انتظارات را درک نمی‌کند. اگر او بردن جام حذفی را یک معیار تلقی کند، حمایت باشگاه دوام نخواهد داشت. چنین چیزی در منچستریونایتد وجود ندارد.
به قلم جیسون بارت برای تلگراف
