راستش تو این سال های زیادی که فن این تیم شدم خیلی با خودم فکر کردم که آخه چرا من ؟! خیلی تو خودم بودم و هر گوشه ای رو نگاه میکردم میدیدم یکی از بارسا میگه یکی از منچستر و یکی از میلان و ...
برای بایرنی بودن باید عاشق بود ... یه عاشق واقعی ، یکی که تا پای جوونش تا اون لحظه آخر پای این عشق بمونه. من و ما عاشقیم، عاشق بایرن.
حدودا 23 سال قبل بود که تو یه پاساژی با پدر عزیزم رفته بودم حالا بازی( از این نوارا ) برا میکرو بگیرم ، قشنگ یادمه که خیلیا داشتن تلویزیون فینال جام جهانی آلمان و برزیل میدیدن، نمیدونم چی شد نمیدونم که با شنیدن تعریف و تمجید گزارشگر بازی از اولی کان و شنیدن آلمان، مث اینکه یه جرقه ای چیزی تو قلب و روح و وجود من زده شد که بعدها یجوری خواسته ناخواسته عاشق آلمان و بایرن شدم ، هیچ وقت یادم نمیره ریبری سال 2007 و بعدش کلی بالا پایین های زندگی فوتبالی خودم و عشق ابدی فوتبالیم بایرن.
من به آینده تیمم امید داشتم و انگار یه چیزی ته دلم بود و میدونستم بالاخره با چشای خودم قهرمانی اروپا رو برای تیمم میبینم و این همون لحظه ای بود که باهاش زندگی میکردم.
خیلی شبا و خیلی از ما بایرنیا چه اشک هایی که نریختیم و از غم و ناراحتی خواب درستی نداشتیم.
تیم مونو رها نکردیم ، حالا هر اتفاقی هم که افتاد بایرن برای ما همه چی بود همه چی ...
تو دوره سختی افتادیم که تلویزیون و رسانه ها و .. دنبال چیزای دیگه بودن و یجورایی میخواستن خواسته خودشونو به مخاطب تحمیل کنن ولی ما خیلی خوب بلد بودیم تو همین آسمون بارونی و طوفانی هم پرواز کنیم و پای عشق و عهدمون بمونیم.
قهرمانی های زیادی دیدیم از 5 گانه و 6 گانه و کلی لحظه ای خوبی که براش لحظه شماری میکردیم ، حالا خودمو میگم ، یجوری دیوونه بایرن شده بودم که از پشت لپ تاپم که استیکر بایرن بود تا ماگ و سنجاق دراورم طرح بایرن داش، عضو فن کلاب رسمی باشگاه شدم و هر لحظه باهاش زندگی میکردم.
نیمدونم ولی شاید خیلی از ما بایرنیا یعنی خیلی خاصیم و میتونم بگم شاید بعد مرگمون هم روح مون با بایرن میمونه و از اون بالا بالاها حواسش به بایرن هس.
شاید وقتی گذشته رو میبینم به خودم به تیمم افتخار میکنم و چشامو اشک میگیره
خیلی حرف شنیدیم و تحمل کردیم . خودمو فقط نمیگم چون میدونم خیلیا دلشون روحشون با این تیمه و باهاش زندگی میکنن ولی خب میگم ما خیلی صبر کردیم خیلی پای عشقمون موندیم تا این بزرگی و موفقیت ها رو که قبلا هم بود تو دوره خودمون با چشم خودمون ببینیم و به این تیم و صد البته به هوادارای عاشقش افتخار کنیم.
فصل قبل یکی از فصل هایی بود که برای ما اصلا فصل نرمالی نبود و کلا نتونستیم جامی بیاریم ، ولی خب امسال باز ما قهرمانیم و میتونیم کنار همدیگه این قهرمانی رو جشن بگیریم.
ما یجورایی کامل ترین باشگاه تاریخیم و هر چیزی که بوده رو بهش رسیدیم و خیلی خیلی بازم امیدوارم که سال بعد دوباره جشن قهرمانی اروپا رو بگیریم و دوباره فرصتش پیش بیاد کنار هم تاریخ رو ورق بزنیم.
حالا بزارین همونایی که تحمیلی کار میکنن و کار کردن هر چیزی میخوان بگن ولی نیمتونن اینو تغییر بدن که برای ما بایرنیا و خیلی از فوتبالیای سراسر دنیا این باشگاه بزرگ ترین و با اصالت ترین باشگاه تاریخه.
ما پای خودمون ایستاده ایم و خواهیم ایستاد
زنده باد بایرن بزرگ
