طرفداری | دادو پرشو (Dado Pršo) زاده پنجم نوامبر 1974 در شهر زادار کرواسی است. او با 188 سانتی‌متر قد در پست مهاجم نوک بازی می‌کرد. پرشو که اصالتی صرب داشت، فوتبالش را در رده جوانان باشگاه‌های باگات و زادار شروع کرد و در سال 1986 به تیم‌های پایه هایدوک اشپلیت پیوست. حضور شش ساله او در رده‌های پایه هایدوک منجر به عقد قرارداد با تیم بزرگسالان این باشگاه نشد زیرا تست‌های پزشکی پرشو، ضربان قلب نامنظمی را به اثبات رسانده بود. از این رو، مدیران هایدوک تصمیم گرفتند تا با مهاجم بلندقد تیم‌های پایه خود قرارداد نبندند. پرشو در سال 1992 به باشگاه پازینکا در لیگ برتر کرواسی انتقال یافت. او در 26 بازی، دو گل زد و بدین‌گونه نخستین فصل حرفه‌ای خود را به پایان رساند. محاصره شهر زادار در جنگ یوگسلاوی باعث شد تا او مجبور به فرار از کرواسی شود.
پرشو در سال 1993، راهی فرانسه شد تا در سطح دوم فوتبال این کشور برای روئن بازی کند. این بازیکن در فصل نخست حضورش در این باشگاه، آمار 10 بازی و یک گل را ثبت کرد و پس از سقوط این باشگاه در سطح سوم فوتبال فرانسه بازی کرد. او با پایان دوران حضورش در باشگاه روئن، برای امرار معاش خود به شغل مکانیکی مشغول شد و به تعمیر خودروهای مختلف پرداخت. فوتبال برای پرشو تقریباً به انتهای خود رسیده بود اما آشنایی اتفاقی با یک زن، زندگی ورزشی پرشو را 180 درجه تغییر داد. این زن که در آینده همسر پرشو شد، اشتیاق این بازیکن به ورزش مورد علاقه‌اش را بازگرداند تا این بازیکن پس از رسیدن به وزن 100 کیلوگرم و دوری کامل از دنیای توپ و دروازه، بار دیگر به فوتبال بازگردد.
پرشو پس از بازگشت به ورزش مورد علاقه‌اش، در سال 1995 راهی باشگاه استاد رفائلوا در سطح سوم فرانسه شد و در 18 بازی، هفت گل زد. صبح‌های پرشو در مکانیکی و عصرهایش با مسابقات آماتور سطح سوم فرانسه سپری می‌شد. با این حال، یک مسابقه، سرنوشت ورزشی پرشو را تغییر داد. او در یک مسابقه دوستانه تیم سنت رافائلوا برابر ذخیره‌های موناکو درخشید تا مورد توجه مدیران این باشگاه قرار گیرد. ژان تیگانا، سرمربی وقت موناکو، پس از این بازی، پرشو را در تمرینات تیمش مورد ارزیابی قرار داد و سبک فوتبالش را پسندید. انتقال پرشو از سطح سوم فرانسه به بالاترین سطح، کمی کندتر صورت گرفت زیرا موناکو تصمیم گرفت تا او را در سال 1997، به صورت قرضی راهی آژاکسیو، دیگر باشگاه حاضر در سطح سوم فرانسه کند. عدم نیاز تیم اصلی موناکو به یک مهاجم نوک در حضور ستارگانی چون ترزگه و تیری آنری، سران موناکو را به فروش قرضی مهاجم جدیدشان راضی کرد. 23 بازی و هشت گل پرشو در نخستین فصل حضور قرضی‌اش در آژاکسیو منجر به صعود این باشگاه به لیگ سطح دوم فرانسه شد. این بازیکن در سطح دوم فرانسه نیز درخشید و آمار 30 بازی و 13 گل را ثبت کرد.
در سال 1999، این بازیکن به موناکو بازگشت تا پس از دو سال بازی در آژاکسیو، بالاخره پیراهن نماینده شاهزادگان کشور کوچک اروپایی را در هفته سوم لیگ برتر فرانسه برابر باستیا برتن کند. او در این فصل موفق به بازی و گلزنی در جام یوفا شد و آمار کلی 32 بازی و هفت گل را به ثبت رساند. قهرمانی در لیگ فرانسه، اتفاق بزرگی برای مهاجمی بود که به تازگی از شغل مکانیکی به فوتبالیست تمام وقت تبدیل شده بود. 29 بازی، چهار گل و یک پاس گل، آمار دومین فصل پرشو در موناکو بود که با گل‌هایش برابر استراسبورگ، گنگام، متز و تروا همراه بود. عمل جراحی زانو، نیمه نخست فصل 03-2002 را از این بازیکن گرفت اما بازگشت او به میدان، موفقیت‌آمیز بود. گلزنی برابر گنگام در بازگشت و ادامه این روند برابر مارسی و لیون و سپس بریس برابر آژاکسیو و تروا، فصلی که با مصدومیت شروع شد را با آمار خوب از این بازیکن به پایان رساند. 24 بازی، 15 گل و یک پاس گل، آمار پرشو در این فصل بود.
صعود به فینال لیگ قهرمانان اروپا در فصل 04-2003، اتفاق ویژه دیگری برای پرشو در ماجراجویی‌های ورزشی‌اش بود. او در مرحله گروهی لیگ قهرمانان اروپا، نمایش‌های موفقی را داشت و یک گل به آاِک آتن زد و در ادامه برابر لاکرونیا پوکر کرد تا با پنج گل خود، تیمش را به مراحل بعدی هدایت کند. یک گل به لوکوموتیو مسکو در یک‌هشتم نهایی و یک گل به چلسی در نیمه نهایی، از دیگر تأثیرات پرشو در لیگ قهرمانان برای موناکو بود. او در شکست تیمش برابر پورتو نیز 67 دقیقه بازی کرد. 45 بازی و 16 گل، آمار نهایی پرشو در پنجمین فصل حضورش در موناکو بود. او در سال 2004، فرانسه را با یک قهرمانی لیگ، لیگ کاپ و سوپرکاپ این کشور ترک کرد. پرشو پس از رد پیشنهاد میلان، رنجرز اسکاتلند را برای ادامه فوتبالش برگزید. فصل نخست حضور این مهاجم کروات در اسکاتلند، بسیار موفق بود. این بازیکن در فصلی که موفق به گلزنی در دربی گلاسکو برابر سلتیک شد، آمار 46 بازی، 21 گل و چهار پاس گل را به ثبت رساند و نقش مهمی در قهرمانی تیمش داشت. پرشو، دو فصل دیگر در رنجرز بازی و آمارهای 41 بازی، 12 گل و 9 پاس گل در فصل 06-2005 و 37 بازی، چهار گل و سه پاس گل در فصل 07-2006 را ثبت کرد. پرشو پس از تجربه چند مصدومیت، فوتبالش را در سال 2007 به پایان رساند.
نخستین بازی ملی پرشو برای تیم ملی کرواسی، دیدار برابر بلژیک در سال 2003 بود. او با دو گلش در دو بازی رفت و برگشت پلی‌آف یورو 2004 برابر تیم ملی اسلوونی، کشورش را به این تورنمنت رساند. گلزنی به تیم ملی فرانسه، تنها دستاورد پرشو در سه بازی‌اش در یورو 2004 بود. او در ادامه مسابقات ملی خود، یک گل به تیم‌های ملی ایسلند و ایران و دو گل به تیم ملی مالت زد. جام جهانی 2006، نخستین و واپسین حضور این بازیکن در بزرگترین آوردگاه فوتبالی جهان بوده است. او پس از دیدار برابر استرالیا در این جام جهانی، دیگر در تیم ملی کرواسی دیده نشد. 32 بازی، 9 گل و سه پاس گل، آمار نهایی پرشو در رده ملی بود. پرشو از مهاجمان بلندزن دنیای فوتبال بود که با بدن تنومند خود، فضا را برای سایر بازیکنان تیمش در خط حمله باز می‌کرد. او پس از پایان فوتبال به مربیگری روی آورده است.
از سری خاطرات فوتبالی
لوئیس آرتیمه، ماشین گلزنی آمریکای جنوبی؛ از کار در راهآهن تا آقای گلی آرژانتین و بریس در جام جهانی
داریوس واسل؛ از استون ویلا و منچستر سیتی به سوی پرشیا
آن یونگ هوان؛ عامل حذف ایتالیا از جام جهانی و مهاجم خوشتیپ کره جنوبی
