زیباترین گل تاریخ رونالدینیو برای بارسلونا مقابل رئال مادرید؛ جادوی لبخند در ال‌کلاسیکو
در دنیای فوتبال، بازیکنانی هستند که بازی می‌کنند، و بازیکنانی که جادو می‌کنند. اما در میان همه‌ی این جادوگران، تنها یک نفر بود که با لبخندش جادو را تبدیل به واقعیت کرد؛ رونالدینیو گائوچو، مردی از سرزمین فوتبال، برزیل. و چه جایی بهتر برای نمایش نهایی او از ورزشگاه سانتیاگو برنابئو، و چه شبی بهتر از ال‌کلاسیکوی سال ۲۰۰۵، که نه تنها یکی از زیباترین گل‌های تاریخ بارسلونا، بلکه یکی از به‌یادماندنی‌ترین لحظات تاریخ فوتبال جهان رقم خورد.
---
جایی که تاریخ به احترامش ایستاد
روز ۱۹ نوامبر ۲۰۰۵، وقتی بارسلونا با ترکیبی طلایی وارد مادرید شد، هیچ‌کس فکرش را نمی‌کرد که آن شب به یکی از افسانه‌ای‌ترین نمایش‌های فردی یک بازیکن تبدیل شود. با حضور چهره‌هایی مثل ساموئل اتوئو، ژاوی، دکو و جوانی به نام لیونل مسی روی نیمکت، بارسلونا آماده بود تا مقابل تیمی با ستاره‌هایی چون زین‌الدین زیدان، دیوید بکام، رائول و روبرتو کارلوس قد علم کند.
اما آن شب، صحنه تنها برای یک نفر آماده شده بود؛ برای رونالدینیو.
---
گل دوم؛ جادوی واقعی فوتبال
در دقیقه ۷۷ بازی، زمانی که بارسا با دو گل جلو بود، رونالدینیو در سمت چپ زمین توپ را دریافت کرد. با کنترلی استثنایی و سرعتی باورنکردنی، دو مدافع رئال مادرید را پشت سر گذاشت. با یک حرکت نرم و استادانه، روبرتو کارلوس را فریب داد و با یک شوت دقیق به گوشه‌ی دروازه ایکر کاسیاس توپ را فرستاد. کاسیاس که در اوج دوران خود بود، هیچ شانسی برای مهار این توپ نداشت.
ورزشگاه برای چند ثانیه سکوت کرد. و سپس، اتفاقی رخ داد که کمتر در تاریخ فوتبال دیده شده: هواداران رئال مادرید ایستادند و برای رونالدینیو دست زدند.
---
تشویق در سانتیاگو برنابئو؛ تاج افتخار یک اسطوره
تشویق شدن توسط هواداران رقیب، مخصوصاً در میانه‌ی جنگ ال‌کلاسیکو، چیزی است که فقط اسطوره‌ها به آن می‌رسند. در طول تاریخ تنها معدود بازیکنانی مانند مارادونا و رونالدو نازاریو موفق شده بودند قلب هواداران رقیب را تسخیر کنند. اما تشویق رونالدینیو در آن شب، مثل یک تاج زرین بر سر پادشاه لبخندها نشست.
---
توپ طلا؛ پاداشی برای هنرمندی بی‌نظیر
همان سال، رونالدینیو با رای قاطع کارشناسان، خبرنگاران و کاپیتان‌های تیم‌های ملی جهان، به عنوان بهترین بازیکن فوتبال دنیا شناخته شد و توپ طلای ۲۰۰۵ را از آن خود کرد. گلی که به رئال زد، نمایشی از تمام مهارت‌های او بود: تکنیک، سرعت، هوش، آرامش، و از همه مهم‌تر: شخصیت.
رونالدینیو نه فقط یک بازیکن، بلکه یک نماینده‌ی فرهنگ فوتبال برزیلی بود. او با لبخند بازی می‌کرد، با شور زندگی می‌کرد، و با توپ، مانند یک نقاش روی بوم، شاهکار خلق می‌کرد.
---
واکنش‌های جهانی به گل تاریخی رونالدینیو
ژاوی هرناندز: «اون شب، ما فقط تماشاگر بازی رونالدینیو بودیم.»
زیدان: «در مقابل بعضی بازیکنان، فقط باید ایستاد و لذت برد. دی‌نهو یکی از اون‌هاست.»
فیفا: آن گل را در لیست «به‌یادماندنی‌ترین لحظات تاریخ ال‌کلاسیکو» ثبت کرد.
---
سبک واکی‌بایاشی در دروازه؟ رونالدینیو فراتر از انیمه بود!
شاید بشود گفت رونالدینیو با آن گل، با یک حرکت ترکیبی از تکنیک انیمه‌ای و فوتبالی واقعی، کاری کرد که حتی اگر واکاشی‌زوما واکی‌بایاشی هم در دروازه بود، راهی جز تحسین نداشت. توپ با سرعت و انحنا به شکلی وارد دروازه شد که یادآور صحنه‌های انیمه‌ای کاپیتان سوباسا بود؛ اما این‌بار واقعی، زنده، و جلوی چشم میلیون‌ها تماشاگر.
---
میراثی که باقی ماند
گل رونالدینیو به رئال مادرید، در میان هزاران گل زیبای دیگر، خاص بود. چون فراتر از نتیجه‌ی یک بازی رفت. این گل نماینده‌ی فلسفه‌ای از فوتبال بود که شادی، هنر و رقابت را با هم ترکیب می‌کند. گلی که از لبخند شروع شد، با تشویق دشمن تمام شد، و با جاودانگی همراه شد.
---
یک گل، هزار خاطره
سال‌ها بعد، وقتی صحبت از زیباترین گل‌های تاریخ بارسلونا به میان می‌آید، این گل همواره در صدر لیست قرار می‌گیرد. در کنار گل مسی به ختافه، یا ضربه سر پویول به رئال، گل رونالدینیو یک حس متفاوت دارد. شاید چون آن گل، فقط زیبا نبود، بلکه بزرگوارانه بود.
---
جمع‌بندی؛ شبِ جادوی لبخند
آن شب در نوامبر ۲۰۰۵، رونالدینیو نه تنها دروازه رئال مادرید را گشود، بلکه دروازه قلب میلیون‌ها هوادار فوتبال را هم باز کرد. او اثبات کرد که فوتبال فقط قدرت و نتیجه نیست؛ بلکه زیبایی، احترام و لحظات ناب انسانی‌ست.
شاید بازیکنان بسیاری توپ طلا را برده باشند، اما تعداد کمی هستند که همچون رونالدینیو، دل‌ها را هم برده‌اند.
