طرفداری | جواد نکونام، سرمربی پیشین استقلال که طی ماه‌های اخیر سکوت رسانه‌ای اختیار کرده بود و حتی در صفحه شخصی‌اش اشاره‌ای به اتفاقات فوتبال ایران نمی‌کرد، حالا در اقدامی معنادار، ویدیویی از صحنه‌های مشکوک داوری بازی‌های پرسپولیس را با کپشن «علیه فراموشی» منتشر کرده است؛ جمله‌ای پر از کنایه، اما تهی از مسئولیت‌پذیری.
در حالی‌که هواداران استقلال، یکی از تلخ‌ترین و ناامیدکننده‌ترین فصل‌های تاریخ باشگاه‌شان را تجربه می‌کنند، انتشار چنین پستی از سوی یکی از عوامل اصلی شرایط فعلی، بیشتر شبیه به تلاش برای تطهیر شخصی است تا حمایت واقعی از تیم.
اگر قرار باشد چیزی فراموش نشود، شرایط فعلی استقلال است!
اگر واقعاً قرار بر «فراموش نکردن» است، بیایید چند مورد را به یاد بیاوریم:
شروط عجیب برای جذب اوستون اورونوف: نکونام به‌صراحت اعلام کرد که تنها در صورت جذب دو بازیکن داخلی (که حداقل در آن زمان در سطح اول فوتبال ایران درخشش خاصی نداشتند) حاضر به تایید نهایی انتقال اوستون اورونوف است؛ بازیکنی که در همان فصل مدنظر جواد نکونام، پرسپولیس را یک‌تنه به قهرمانی لیگ برتر رساند.
اصرار به همکاری با یک بدنساز آنلاین: درحالی‌که تیم‌های حرفه‌ای، سرمایه‌گذاری زیادی روی کادر بدنسازی خود می‌کنند، نکونام استقلال را به همکاری با فردی سپرد که خروجی کارش، تیمی خسته، ناهماهنگ و فاقد آمادگی فیزیکی لازم بود؛ اتفاقی که بارها از سوی افراد مختلف مورد نقد قرار گرفت.
ساختار نامتوازن تیم: تیمی که برای استقلال در این فصل بسته شد، در تمام خطوط از کمبود شدید مهره باکیفیت رنج می‌برد. از دروازه تا حمله، هیچ‌کدام از پست‌ها ترکیب مطمئن و یکدستی ندارند. این همه نقص، نتیجه‌ی چه فرایندی است جز تصمیمات غلط مدیریتی و فنی در تابستان گذشته؟
مسئولیت‌گریزی جواد نکونام با شعار «هواداری»
انتشار ویدیو از اشتباهات داوری، بدون اشاره به اشتباهات فنی و مدیریتی خود، تلاشی نخ‌نما برای قرار گرفتن در کنار هواداران و همراه جلوه دادن خود با خشم عمومی است. اما هواداران استقلال، بیش از هر زمان دیگری آگاه‌اند و خوب می‌دانند که بخش زیادی از فصل تلخ ۱۴۰۴-۱۴۰۳، با نام جواد نکونام گره خورده است.
در نهایت، شاید بد نباشد آقای نکونام ابتدا علیه فراموشی شخصی بجنگد، نه علیه داورانی که حتی اگر اشتباه کرده باشند، مسئولیت فنی و مدیریتی ایشان را توجیه نمی‌کنند.
