اترین گل تاریخ رونالدو نازاریو در رئال مادرید که در مقابل اتلتیکو مادرید در سال 2004 به ثمر رسید؛ ابرستاره برزیلی که دو بار برنده توپ طلا شد، رکوردی خاص را ثبت کرد.
---
وقتی نازاریو بر قلب اتلتیکو تاخت؛ گل رؤیایی رونالدو در دربی مادرید ۲۰۰۴
برای هر هوادار فوتبال، نام رونالدو نازاریو یادآور جادویی‌ترین لحظات این ورزش است. کسی که با ترکیبی از سرعت، قدرت، تکنیک و هوش فوتبالی، مدافعان را به یک تماشاگر ساده تبدیل می‌کرد. اما در میان صدها گل تماشایی، یکی از آن‌ها مانند الماسی درخشان می‌درخشد؛ گل رؤیایی او در دربی مادرید سال ۲۰۰۴ مقابل اتلتیکو مادرید در لباس رئال مادرید.
استادیوم ویسنته کالدرون، غرق در هیجان و تعصب همیشگی دربی بود. اتلتیکو مادرید، تیمی که همیشه با جنگندگی بازی می‌کرد، امیدوار بود در خانه‌اش رئال را متوقف کند. اما وقتی توپ به پای نازاریو رسید، همه معادلات بهم ریخت. رونالدو از میانه زمین توپ را دریافت کرد، با یک چرخش برق‌آسا دو بازیکن را جا گذاشت و با سرعتی که کمتر در تاریخ دیده شده، وارد محوطه شد. مدافعان مثل مانکن فقط ایستاده بودند و نگاه می‌کردند. با یک ضربه دقیق، توپ را به گوشه دروازه فرستاد. گلی که حتی هواداران اتلتیکو هم نتوانستند جلوی تشویق را بگیرند.
این گل، فقط یک لحظه خاص نبود؛ یک نمایش کامل از هنر نازاریو بود. ترکیب دریبل‌های مرگبار، سرعت برق‌آسا و ضربه‌ای بی‌نقص که یکی از زیباترین گل‌های تاریخ دربی مادرید را رقم زد. آن روز، رونالدو نه‌تنها یک گل زد، بلکه روح حریف را از هم پاشید.
رونالدو در دوران حضورش در رئال مادرید، ۸۳ گل در لالیگا به ثمر رساند، اما گل مقابل اتلتیکو در سال ۲۰۰۴، از آن گل‌هایی است که برای همیشه در ذهن هواداران باقی می‌ماند. بعضی گل‌ها در آمار ثبت می‌شوند، اما این یکی، در دل‌ها حک شده است.
رونالدو نازاریو در دوران فوتبالش دو بار برنده توپ طلا شد؛ یک بار در سال ۱۹۹۷ و بار دیگر در ۲۰۰۲، پس از قهرمانی رؤیایی با تیم ملی برزیل در جام جهانی. او با این افتخار در کنار معدود بازیکنانی ایستاد که دو بار به این عنوان رسیدند. اما چیزی که او را خاص‌تر از همه کرد، سبک بازی و تأثیرگذاری‌اش بود. او فقط گل نمی‌زد، بلکه هنر را در زمین به نمایش می‌گذاشت.
در فضای مجازی، گل رونالدو مقابل اتلتیکو بارها و بارها بازنشر شده. بسیاری از کارشناسان فوتبال، آن را زیباترین گل رونالدو نازاریو در رئال مادرید می‌دانند. طرفداران فوتبال از نسل‌های مختلف، با تماشای این گل، به احترام بلند می‌شوند. گویی هنوز هم میشود صدای تشویق آن شب در مادرید را شنید.
این گل همچنین در لیست بهترین گل‌های دهه ۲۰۰۰ توسط بسیاری از رسانه‌ها قرار گرفت. مجله FourFourTwo و سایت گل، بارها از آن به عنوان یک شاهکار یاد کرده‌اند. چرا؟ چون همه چیز در این گل کامل بود: سرعت، تکنیک، خونسردی و پایان‌بندی بی‌نقص.
در آن دوران، رئال مادرید با کهکشانی‌هایی چون زیدان، فیگو، بکهام و رائول تیمی رؤیایی بود. اما وقتی توپ به رونالدو می‌رسید، همه تماشاگر بودند؛ حتی هم‌تیمی‌هایش. این گل، نماد قدرت یک بازیکن بود که با وجود مصدومیت‌های سخت، هنوز هم می‌توانست با جادوی پاهایش دنیا را متوقف کند.
درست است که رونالدو نازاریو در تیم‌های مختلفی بازی کرد؛ از بارسلونا و اینتر گرفته تا کورینتیانس، اما خیلی‌ها معتقدند که در رئال مادرید، او به تکامل رسید. و چه چیزی بهتر از یک دربی، برای اثبات بزرگی؟ این گل، پاسخ نهایی بود.
رونالدو نازاریو، با این گل در سال ۲۰۰۴، فقط دروازه اتلتیکو را باز نکرد، بلکه یک تصویر جاودانه در ذهن فوتبال‌دوستان حک کرد. گلی که نشان داد حتی در زمان‌هایی که فوتبال پر از سیستم و ساختار شده، هنوز هم یک بازیکن می‌تواند با جادوی فردی، همه چیز را تغییر دهد
