|
پارما شگفتی ساز ترین و افسانه ای ترین دوران خود را در اواخر دهه ی ۹۰ و اوایل آن تجربه کرد، مخصوصا فصل ۹۸_۹۹، البته آنها در سال های ۲۰۰۲ و ۲۰۰۳ هم درخشش داشتند. آنها با وجود بودجه کم و بدون ستاره های از قبل شناخته شده، شگفتی ساز شدند. بازیکنان پارما بعد آن دوران از بسیاری از تیم ها پیشنهاد دریافت کردند. در ادامه درباره این تیم توضیح می‌دهیم.
آغاز تیم :
درخشش گذرای پارما از سال 1985 و صعود آنها به سری B آغاز شد. این موفقیت تا حد زیادی بر دوش آریگو ساکی، سرمربی وقت این تیم، بود؛ مردی که با اتخاذ سیستم همیشگی‌اش یعنی 2-4-4 و با سبکی متکی بر پرس شدید و دفاع منطقه‌ای تاثیر بسزایی در اوج گرفتن پارما داشت. او بعد از این‌که در فصل 87-1986 با سه امتیاز کم‌تر نتوانست این تیم را به سری A برساند، به پیشنهاد سیلویو برلوسکونی پاسخ مثبت داد و به میلان پیوست و در آنجا تاریخ‌ساز شد.
در حالی‌که ساکی در حال پیوستن به میلان بود، پارما درحال قراردادی برای شروع تاریخ جدیدی از خودش بود. آنها با مدیریت ارنستو چزرینی یک قرارداد مالی با پارمالات به امضا رساندند. این قرارداد سرنوشت باشگاه را دگرگون کرد. آنها که از زمان تاسیس در سال 1913 بین سری D و B در رفت و آمد بودند، درنهایت موفق شدند راه موفقیت‌شان را پیدا کنند. بسیاری پارما را با کارلو آنچلوتی و آلبرتو مالزانی می‌شناسند. این مربیان تیمی پر از بازیکنان با استعداد چون جانلوییجی بوفون، لیلیان تورام، فابیو کاناوارو، خوان سباستین ورون، دیه گو فوزر، انریکو کیه‌زا و هرنان کرسپو را با پیراهن‌های راه راهِ زرد و آبی فراموش نشدنی به موفقیت رساندند. با این حال این نویو اسکالا بود که راه را هموار کرد و موفق شد به سری A صعود کند.
آنها فصل 93-1992 را در سری A در رتبه سوم به پایان رساندند و موفق شدند به رکورد 58 بازی بدون شکست میلان با فابیو کاپلو نیز پایان دهند. اسکالا با شکست دادن میلان در دیدار فصل بعد سوپرکاپ اروپا، بار دیگر به گربه سیاه فابیو کاپلو تبدیل شد. اما دوران اوج اسکالا در فصل 95-1994 بود که یک نبرد باورنکردنی بین آنها با یوونتوس، رقیب جدیدشان، شکل گرفته بود. این دو تیم در آن فصل در سه جبهه برای قهرمانی با یکدیگر رقابت می‌کردند. یوونتوس که در آن زمان توسط مارچلو لیپی هدایت می‌شد، شکست‌ناپذیر به نظر می‌رسد. آنها موفق شدند در فینال کوپا ایتالیا برابر پارما به پیروزی برسند و در سری A نیز با 10 امتیاز اختلاف در صدر قرار بگیرند.
شاید بزرگ‌ترین دستاورد اسکالا در سادگی بازسازی تمرکز بازیکنان تیمش تنها ثبات بود. او در برابر وسوسه تغییر مداوم بازیکنان تیمش مقاومت کرد و گروهی متحد را پرورش داد که به خوبی با سیستم 2-3-5 او همراه بودند. اما مدیرانی مانند کالیستو تانزی عطشی پایان‌ناپذیر برای موفقیت‌های بیش‌تر دارند و این مداخله او بود که درنهایت باعث جدایی اسکالا از این تیم شد. این مدیرعامل موفق در زمینه مواد غذایی، به دنبال یک نام بزرگ بود که بتواند با زدن یک کلید، جریان بازی را به نفع تیمش تغییر بدهد. قهرمانی در سری A به یک اولویت برای پارما تبدیل شد.
فصل رویایی ۱۹۹۸_۱۹۹۹
در این فصل، پارما با سیستم ۳-۵-۲ بازی می‌کرد.
آلبرتو مالسانی جوان و جاه‌طلب، قبل از فصل ۹۹-۱۹۹۸ به عنوان سرمربی منصوب شد. اگرچه نسبتاً بی‌تجربه بود، اما ثابت کرد که یک تاکتیک‌دان جسور است. او سیستم انعطاف‌پذیر ۳-۵-۲ را ترجیح می‌داد که امکان انتقال روان بین دفاع و حمله را فراهم می‌کرد. مدیریت بازیکنان و توانایی او در ایجاد تعادل بین جوانی و تجربه، نقش محوری در موفقیت پارما داشت.
تاکتیک:
دفاع فشرده با سه مدافع میانی: که نفوذ به آنها را دشوار می‌کرد.
انتقال سریع: از دفاع به حمله با استفاده از سرعت و پاسکاری مدافعان کناری و هافبک‌هایشان.
خط میانی متعادل: ترکیبی از شجاعت و خلاقیت.
تمام‌کنندگی دقیق: به لطف یک زوج مهاجم مرگبار.
و تأکید بر بازی در جناحین، با مدافعان کناری که اغلب به عنوان هافبک‌های کناری عمل می‌کردند.
آنها در دفاع کاناوارو که بعد ها به یوونتوس و رئال رفت و همچنین قهرمان جام جهانی با ایتالیا شد هم داشتند که او به همراه لیلیان تورام که او هم اتفاقا به یوونتوس رفت و روبرتو سنسینی آرژانتینی زوج دفاعی خوبی را تشکیل می‌دادند.
اما در خط هافبک سباستین ورون به خوبی بازی‌سازی می‌کرد و پاس های دقیقی را به فوروارد های تیم ارسال می‌کرد. دینو باجو که یک هافبک دفاعی بسیار ماهر و با شم گلزنی بالا. و آلن بوگوسین که هم در کارهای دفاعی و هم در کارهای حمله مشارکت داشت و همه کاره ی تیم بود. فوزر و و وانولی هم وینگ بک های تیم بودند.
اما دو زوج فوروارد تیم که بسیار به تیم کمک کرد هرنان کرسپو جوان که تموم کنندگی بالایی داشت و بیشترین گلزن پارما در آن فصل بود به همراه انریکو کیزا بسیار به تیم پارما کمک کردند.
اما در لیگ اروپا ، آنها در فینال در ورزشگاه لوژنیکی مسکو، المپیک مارسی را با نتیجه ۳-۰ شکست دادند.
آنها در این مسیر، فنرباغچه، رنجرز، بوردو و اتلتیکو مادرید را حذف کردند.
همچنین آنها در کوپا ایتالیا فیورنتینا را در فینال شکست دادند (در مجموع ۳-۳، با گل زده در خانه حریف پیروز شدند).
آنها در سری آ با کسب رده چهارم ، به لیگ قهرمانان اروپا راه پیدا کردند.
با این‌که پارما در سال 2002 نیز با هدایت پیترو کارمیانی موفق به قهرمانی در کوپا ایتالیا شد اما قهرمانی در سری A هنوز دور از دسترس بود. علاوه‌بر این، شکاف‌های مالی در امپراتوری تانزی شروع به خودنمایی کرد و فروش ستاره‌ها آغاز شد. ورون و کرسپو با مبلغی بیش از 50 میلیون پوند به لاتزیو رفتند. توران و بوفون نیز با 80 میلیون پوند به یوونتوس پیوستند. اما این کافی نبود. عمق فساد مالی خانواده تانزی تا سال 2003 مشخص نشد و در آن زمان رسوایی پارمالات که به Europe’s Enron مربوط بود، فاش شد.
این شرکت که هشتمین شرکت بزرگ ایتالیا به شمار می‌رفت، حدود 20 میلیارد پوند بدهی داشت. کالیستو تانزی به فریب در ورشکستگی دروغین، اختلاس، ارتباط مجرمانه متهم و به بیش از 17 سال زندان محکوم شد. آینده پارما از هر نظر به پارمالات وابسته بود و باشگاه تحت کنترل مقامات دولتی قرار گرفت که تا سال 2007 ادامه داشت. ظهور و پیشرفت باورنکردنی پارما تنها 10 سال بعد از آغاز، پایان یافت. در واقع فراز و نشیب پارما مانند ناپولی بود. هر دو قربانی الگوهای تجاری مشکوک مالکان‌شان شدند و هر دو نمادی از درخششی مسحور کننده اما خطرناک در فوتبال ایتالیا بودند.
|
