واحد پول بازی دلاراست. پول هر کشوری به دو قسمت تقسیم می شود.
کل ثروت: کل سرمایه در دسترس بازیکن که می تواند آن را به هر شکلی که می خواهد خرج کند
درآمد روزانه: هر ترن مقداری درآمد به کل ثروت اضافه می شود.
بانک جهانی به بازیکنان در ازای سود مالی/سیاسی وام می دهد. اولین شرط دریافت وام، نداشتن کلاهک هسته ای و یا غنی سازی داخلی است. البته این قانون می تواند در شرایطی خاص دور زده شود. بهره وام ها به شرح زیر است:
وام 1 ترنی: 20 درصد سود.
وام 2 ترنی: 50 درصد سود.
وام 3 ترنی: 100 درصد سود.
زمان بازپرداخت وام قابل تمدید نیست. مثلا اگر شما وام 1 ترنی دریافت کردید نمی توانید آن را به 2 یا 3 ترن تمدید کنید.
عدم پرداخت وام با بهره و یا قول های سیاسی، در موعد از پیش تعیین شده شامل جرایم سنگینی خواهد بود که عواقبش بر عهده بازیکن است.
هر کشوری، از سه منبع می تواند در داخل کشور خود درآمد کسب کند. (کشاورزی، صنعتی و اختصاصی) و با توجه به جمعیت، حداکثر تعداد منابع برای هرکشور تعیین می شود.
- در صورتی که جمعیت کشور کاهش یابد (از دست رفتن شهر و یا مرگ غیر نظامیان)، حداکثر تعداد منابع نیز کاهش می یابد.
- این منابع در شهرها ساخته می شوند. بعضی از آن ها (مانند منابع نفتی و یا معدنی) فقط در شهرهای خاصی می توانند ساخته شوند.
- در صورتی که شهرها هدف قرار گیرند، شانس آسیب موقت و یا دائمی به منابع درآمدی وجود دارد که طبق جدول زیر است:
- نکته مهم: پرداخت هزینه تعمیر اجباری نیست! فقط یک میانبر برای تعمیر سریعتر منبع درآمد است. بعد از گذشت چند ترن منبع درآمد رایگان تعمیر خواهد شد. البته بدیهی است که آلودگی های بیولوژیکی و رادیواکتیوی راه میانبری ندارند و باید دوره زماني خود را طی کنند تا آلودگی پاکسازی شود.
هر کشوری از چند شهر تشکیل شده است. شهرها مراکز مهم اقتصادی و نظامی هستند.
- به هر مقدار که جمعیت یک کشور کاهش پیدا کند (چه از طریق اشغال نظامی دشمن و چه از طریق قتل عام)، به همان مقدار از منابع درآمدی و نیروهای زمینی او نیز کاسته خواهد شد. مثلا ایران که جمعیت 100 میلیونی، نیروی زمینی 14 واحدی و منابع درآمدی 8 واحدی دارد. اگر 7 میلیون از جمعیتش کم شود، 1 واحد از 14 واحد نیروی زمینی اش کم می شود. همچنین اگر 12.5 میلیون نفر از جمعیتش کم شود، یکی از منابع درآمدی اش هم نابود خواهد شد. نیروی زمینی و منابع درآمدی دیگر ریکاوری نمی شوند مگر اینکه مناطق جدیدی اشغال شوند.
- برای حذف یک بازیکن 3 راه وجود دارد:
1. جمعیت تک تک شهرها در اثر قتل عام به زیر 25 درصد جمعیت اولیه برسند.
2. تک تک شهرها از طریق نیروی زمینی اشغال نظامی شوند.
3. پایتخت برای 2 ترن متوالی اشغال نظامی باقی بماند.
نکته: برای تسلیم کردن کشور یمن، باید جمعیت شهر به زیر 10 درصد برسد. کشورهای اسرائیل و عربستان زودتر تسلیم می شوند و به ترتیب بعد از کاهش 50 و 40 درصدی، آن شهر سقوط می کند.
نکته 2: تقریباً با هر سلاحی می توان شهرها را قتل عام کرد. حتی نیروی زمینی می تواند خانه به خانه حرکت کرده و مردم عادی را قتل عام کند. بدیهی است تسلیحات متعارف (مثل بمب و موشک و یا نیروی زمینی) نمی توانند در یک ترن به اندازه تسلیحات غیر متعارف (بیولوژیکی، شیمیایی یا هسته ای) قتل عام کنند.
- نیروهای زمینی در هر ترن فقط یک بلوک می توانند حرکت کنند.
- نیروهای هوایی با توجه به تکنولوژی و نوع هواگرد، می توانند از یک بلوک تا 8 بلوک حرکت کنند.
- نیروهای ویژه زمینی 3 بلوک، دریایی 5 بلوک و هوایی 5 بلوک در هر ترن حرکت می کنند.
نکته: هربار پیاده شدن از کشتی ها، یک حرکت کامل محسوب می شوند و برای حرکت اضافه باید منتظر ترن بعد ماند.
نکته 2: برای تجارت و یا حرکت نیروها، باید یک مسیر مستقیم از کشور خود به کشور هدف باز باشد. یا اینکه اجازه تک تک کشورهای بینابینی را داشته باشید.
نکته 3: تنگه هرمز، کانال سوئز و تنگه باب المندب، کاملا در اختیار کشورهای مالک (به ترتیب ایران، مصر و یمن) قرار دارند.
- این یک جنگ مدرن است و جنگ مدرن Combined arm warfare است. برای هر جنگی باید از تمام ظرفیت ها (نیروی هوایی، موشکی، زمینی، نیروی دریایی، دیپلماسی، تسلیحات کشتار جمعی، راداری، ماهواره ای، نیروهای ویژه و جاسوسی و اطلاعات) استفاده کنید.
- در هر ترن، جنگ ها به شکل زنده خواهند بود و باید دو طرف جنگ حضور داشته باشند. البته نیاز به زمان زیادی برای آنلاین بودن نیست و نهایت در 30 دقیقه تمام خواهد شد. روند به این شکل است:
1. دو طرف طرح حمله و دفاع و مسیر حرکت نیروها را قبل از شروع جنگ به برگزار کننده اطلاع می دهند.
2. بعد در طول جنگ ممکن است اتفاقاتی بیفتد که نیاز به تصمیم گیری مهاجم، مدافع و یا هر دو داشته باشد که در آن صورت از بازیکنان پرسیده خواهد شد و باید طی مدت زمان تعیین شده، تصمیم گیری کنند.
3. بعد از جنگ تلفات و خسارات به دو طرف اعلام می شود و جنگ این ترن به اتمام می رسد.
نکته: با پیشرفت تکنولوژی، هم خسارت و هم برد نیروها افزایش می یابد.
- سیستم تلفات در فانتزی وجود دارد. در نیروی هوایی و نیروی ویژه، تلفات صفر و صدی است (یا نابود می شود و یا سالم می ماند.) اما نیروی دریایی، نیروی زمینی می تواند آسیب ببیند و کاملا نابود نشود. هزینه بازسازی و تعمیر، نصف هزینه اولیه است.
- عقب نشینی لحظه ای امکان پذیر است. اما ممکن است با تلفاتی همراه باشد. مقدار تلفات توسط خود برنامه محاسبه می شود.
- حمله و ضد حمله می تواند در لحظه انجام بگیرد. یعنی زمانی که مهاجم مشغول حمله است، مدافع می تواند همزمان به مهاجم حمله کند.
- می توان تاکتیک زمین سوخته را اجرا کرد. یعنی تمام منابع درآمدی و حتی جمعیت خودی ! را از بین برد تا به دست دشمن نیفتد. این کار باید قبل از شروع روز جنگ صورت بگیرد.
- تسخیر هر شهر، 10 درصد از کل ثروت حریف را به حساب مهاجم منتقل می کند.
- شما می توانید با کشورها تجارت کنید و به اندازه 20 درصد درآمد پایه شریک تجاری خود، پول به جیب بزنید. مثلا درآمد پایه ایران 50 میلیارد دلار و درآمد پایه عربستان 210 میلیارد دلار است. در صورتی که این دو کشور با هم تجارت کنند:
سود ایران: 42 میلیارد دلار در هر ترن. 20 درصد 210 = 42.
سود عربستان: 10 میلیارد دلار در هر ترن. 20 درصد 50 = 10.
به عبارت دیگر، از تجارت بین دو کشور ثروتمند و فقیر، کشور فقیر سود بیشتری می برد.
نکته: برای تجارت، باید یک مسیر مستقیم از کشور خود به کشور هدف باز باشد. یا اینکه اجازه تک تک کشورهای بینابینی را داشته باشید.
نکته 2: تا قبل سقوط بانک جهانی و سازمان های بین المللی، در صورت تحریم شدن، حق تجارت با کشورهای آزاد را ندارید. در این صورت فقط کشورهای تحریم شده می توانند با یکدیگر تجارت کنند.
نکته 3: کشور ترکیه 2 برابر و کشور عمان 5 برابر درآمد پایه سود می برند.
نکته 4: کشور مصر به ازای هر خط تجاری که از کانال سوئز رد شود، به اندازه 20 درصد از کل درآمد تجاری دو کشور پول به جیب می زند. البته چیزی از درآمد تجاری آن دو کشور کم نمی شود.
نکته 5: کشور یمن هم به ازای هر خط تجاری که از تنگه باب المندب رد شود، به اندازه 50 درصد از کل درآمد تجاری دو کشور پول به جیب می زند. البته چیزی از درآمد تجاری آن دو کشور کم نمی شود.
| مکانیزم تابوی تسلیحات کشتار جمعی |
تابوی تسلیحات کشتار جمعی یا Weapons of Mass Destruction یا به اختصار WMD، در 4 وضعیت تعریف می شود که هر وضعیتی، عواقبی به همراه دارد. هرچه تعداد تسلیحات استفاده شده بیشتر شود، اوضاع وخیم تر خواهد شد.
1) صلح جهانی: تابوی سراسری در کل جهان علیه WMD (تا 1 مگاتن)
- استفاده از تسلیحات شیمیایی: تحریم.
- استفاده از تسلیحات بیولوژیک: تحریم + نصف شدن درآمد داخلی.
- استفاده از تسلیحات هسته ای: تحریم + نصف شدن درآمد داخلی + نصف شدن سرعت تحقیقات در درخت تکنولوژی
2) فاز شوک: عواقب شدید برای استفاده از WMD. (تا 10 مگاتن)
- ستفاده از تسلیحات شیمیایی: آزاد
- استفاده از تسلیحات بیولوژیک: تحریم.
- استفاده از تسلیحات هسته ای: تحریم + نصف شدن درآمد داخلی
3) فاز بحرانی: تسلیحات کشتار جمعی پذیرفته شده‌اند! (تا 30 مگاتن)
- استفاده از تسلیحات شیمیایی: آزاد
- استفاده از تسلیحات بیولوژیک: آزاد.
- استفاده از تسلیحات هسته ای: تحریم.
4) دکترین قیامت: فروپاشی کامل سازمان های جهانی و جنگ برای بقا (30 مگاتن به بالا)
- استفاده از هر نوع سلاحی آزاد شده است.
- سرعت غنی سازی 2 تا 4 برابر بیشتر شده است.
- هزینه ساخت و تحقیق تسلیحات کشتار جمعی نصف شده است.
نکته: در بعضی از موارد امکان مداخله نظامی مستقیم قدرت های جهانی وجود دارد. به خصوص اگر درگیری شدت زیادی داشته باشد.
نکته 2: اگر بازیکنی از راه های مختلف (مثل جاسوسی و یا حتی اسکرین شات از چت تلگرام) بتواند ثابت کند که حمله او پیشگیرانه و متناسب بوده، می تواند از عواقب استفاده از تسلیحات کشتار جمعی بپرهیزد.
سازمان های بین المللی و کشورهای خارجی از 4 طریق می توانند در خاورمیانه دخالت کنند:
1. تکنولوژی نظامی: کشورهای همسو با چین، روسیه و کره شمالی، به تکنولوژی پیشرفته تر کشتار جمعی، بالستیک، هوایی و زمینی دسترسی دارند. کشورهای همسو با ناتو، به تکنولوژی پیشرفته تر هوایی، دریایی، جنگ الکترونیک، راداری و فضایی دسترسی دارند.
هر کدام از این دو اتحاد، درخواست هایی خواهند داشت که با توجه به اتفاقات روز دنیای واقعی تعیین می شوند.
نکته: ایران فقط از چین و روسیه و کره شمالی و اسرائیل فقط از ناتو می تواند تکنولوژی نظامی وارد کنند.
2. وام. بانک جهانی فقط به کشورهایی وام می دهد که از قوانین بین المللی پیروی کنند. قوانین بین المللی، همان قوانین دنیای واقعی خودمان هستند.
3. تحریم. تحریم جهانی، تمام درآمد تجاری یک کشور را قطع خواهد کرد. بعد از تحریم، فقط می تواند با کشورهای تحریم دیگر تجارت کند.
4. مداخله نظامی مستقیم: این موضوع نادر است اما در شرایط بسیار بحرانی ممکن است اتفاق بیفتد.
- دیپلماسی و قراردادهای تجاری و غیر تجاری همگی از دو راه بسته می شوند.
1. بین دو یا چند کشور بدون ثبت رسمی در سازمان ملل.
2. بین دو یا چند کشور و با ثبت رسمی در سازمان ملل.
در حالت اول، کشورها می توانند بدون پرداخت حق فسخ تعیین شده به راحتی قرارداد بسته شده را پاره کنند. جریمه این کار برای بار اول، 1 ترن تحریم. بار دوم 2 ترن تحریم. بار سوم 3 ترن تحریم. بار چهارم 4 ترن تحریم. بار پنجم به بعد 5 ترن تحریم.
در حالت دوم، هر قراردادی که بسته شود، همگی ملزم به رعایت آن خواهند بود. هیچ کس نمی تواند بدون پرداخت حق فسخ از آن خارج شود. اما ثبت رسمی در سازمان ملل هزینه دارد:
الف) هزینه ثبت قراردادهای تجاری، پرداخت 1 بار مبلغ کل درآمد حاصل از تجارت خواهد بود.
ب) برای قراردادی غیر تجاری (مثل آتش بس، صلح، اتحاد و ...)، سازمان ملل با توجه به بزرگی قرارداد مبلغی تعیین می کند.
نکته: در صورت وارد شدن به فاز بحرانی، سازمان ملل در آستانه فروپاشی قرار می گیرد و دیگر پذیرای کشورهای عزیز برای ثبت قرارداد نخواهد بود.
