طرفداری | در طول جام جهانی باشگاه‌ها تنها به تماشای گل‌ها و لحظات مهم بازی‌ها بسنده کرده بودم. مبارزاتی که خیلی از فوتبال‌دوستان دنیا به‌طور جدی درگیر آن نشدند.
ولی دو بازی نیمه‌نهایی جایی بود که باعث شد برای اولین‌بار به تماشای بازی زنده مسابقات بنشینم. به‌ویژه نادیده گرفتن نبرد دو غول اروپا در ینگه دنیا ساده نبود. خصوصاً تماشای قهرمان اروپا. باید اذعان کنم؛ مایوس‌کننده هم نبود.
کم پیدا می‌شود تیمی قادر باشد باشگاه پرستاره رئال مادرید را بی‌اعتبار و ناتوان جلوه دهد و آن‌ها را تا حد تیمی به‌ظاهر آماتور در زمین به بازی بگیرد. اما پاری سن‌ژرمن قهرمان جدید اروپا به رهبری لوئیس انریکه دقیقاً همین کار را با اقتدار و تسلط انجام داد تا نشان دهد بدون هیچ حرف و حدیثی بهترین و آماده‌ترین تیم جهان هستند. تیم لوئیس انریکه به‌سادگی، بسیار کارآمد، غالب و در تمامی سطوح بهتر از رقیب معروف و سفیدپوش ژابی آلونسو بود.
پاریسی‌ها در ادامه فصلی بسیار طولانی، بدون هیچ‌گونه خستگی، کوفتگی و ضعف و بی‌حالی، مانند فینال لیگ قهرمانان اروپا زمانی که اینتر را ۵-۰ تحقیر و کوچک کردند، پرانرژی و هجومی و قدرتمند ظاهر شدند. آن‌ها بهترین تیم اروپا هستند و اینک قصد دارند بر جهان حکمرانی کنند.
جایی که مربی تازه‌وارد مادرید، ژابی آلونسو ناکام ماند، انزو مارسکا باید تلاش کند تا چلسی را برای فینالی دشوار آماده کند تا روز یکشنبه در ورزشگاه مت‌لایف نیوجرسی، مانع قهرمانی پاری سن‌ژرمن در جام جهانی باشگاه‌های جهان شود.
کیلیان امباپه احتمالاً با خودش می‌گوید کاش در پاریس مانده بود!
باید پرسید؛ آیا بازیکنان مارسکا در روز استراحت برنامه‌ریزی‌شده خود در منهتن، به تماشای سرنوشتی که در انتظار آن‌هاست نشسته‌اند بودند یا خیر؟
این دیدار بین قهرمان «لیگ قهرمانان اروپا» و قهرمان «لیگ کنفرانس» خواهد بود و مسلماً پیروزی آبی‌ها فقط با نمایشی بی‌نقص و کامل و بدون اشتباه ممکن است شانسی برای مغلوب کردن حریف فرانسوی ایجاد کند. شاید، فقط شاید!
فینالی تماماً اروپایی، به همه ما خاطرنشان ساخت تیم‌های این قاره یک سر و گردن از بقیه بالاتر قرار دارند.
آبی‌پوشان لندن تا اینجای کار خوب از پس همه برآمدند و در دیدار نیمه‌نهایی با پیروزی ۲-۰ در مقابل فلومیننزه، به لطف بازیکن سابق این تیم، راه صعود به فینال را هموار کردند. شروعی بهتر از این برای یک بازیکن تازه‌وارد ممکن نبود، درست است؟
مطمئنم هواداران نیوکاسل بعد از عدم دستیابی و تماشای درخشش او حسرت زیادی خورده‌اند. اگر قصه جور دیگری نوشته شده بود، آن‌ها می‌توانستند «ائو پدرو» را ببینند که با پیراهن سیاه و سفید معروفشان، دروازه‌ها را فتح می‌کند اما پدرو تصمیم گرفت راهی چلسی شود و حقیقتاً چه شروع باشکوهی هم داشت.
او در اولین بازی خود برای چلسی، آن هم در نیمه‌نهایی یک تورنمنت بزرگ، بریس کرد. هر دو گلش واقعاً تماشایی و دومی تماشایی‌تر بود؛ دو شوت عالی و غیرقابل مهار!
آغازی بهتر از این را نمی‌توان متصور شد؛ ژائو پدروی برزیلی و دو گل فوق‌العاده برای چلسی
او فقط با بلند کردن دستان خود، ضمن عذرخواهی از هواداران فلومیننزه، شادی کرد و نتوانست مثل همیشه با شور و اشتیاق جشن بگیرد. دلیلش کاملاً روشن بود. اما مطمئناً به‌زودی او را با پیراهن چلسی در استمفورد بریج خواهیم دید که بدون هیچ محدودیتی، گل‌های در پیش روی خود را در فصل جدید جشن خواهد گرفت.
در حالی‌که مدافعان رئال در دیدار نیمه‌نهایی دوم، روز اسف‌باری را پشت سر گذاردند، رائول آسنسیو و آنتونیو رودیگر به قیمت پرداختی اشتباهات خود به‌خوبی واقف هستند. دو مدافع مرکزی رئال مادرید به دلیل سهل‌انگاری در حفظ توپ، بدجوری تنبیه شدند و همین بی‌دقتی، منجر شد پاری سن‌ژرمن ظرف ۹ دقیقه به برتری دو گل دست پیدا کند؛ عثمان دمبله دو بار توپ را از آن‌ها ربود، یک‌بار خودش گل زد و بار دوم فابین رویز را صاحب موقعیت و گل کرد. سومین گل هم زمانی به ثمر رسید که پاری سن‌ژرمن با پاس‌کاری، توپ را از خط دفاع به خط حمله رساند و فابین رویز گل دیگری به ثمر رساند. طی تنها ۲۴ دقیقه، پاریس مادرید را مچاله کرده بود. پیش از آنکه گونسالو راموس در دقایق پایانی نیمه دوم، نتیجه را قطعی و درخشان‌تر کند.
با وجود تمامی ستارگان خود و حتی با حضور کیلیان امباپه که برای نخستین‌بار در این جام باشگاه‌های جهان در ترکیب اصلی قرار می‌گرفت، رئال مادرید برخلاف پاری سن ژرمن، نشانی از یک تیم هماهنگ و منسجم نداشت.
هرچند آلونسو پس از بازی سعی در توجیه نتیجه به‌دست‌آمده داشت، ولی خوب می‌دانیم با شروع فصل جدید و تکرار نتایج مشابه، هیچ‌کس در جبهه مادرید آرام نخواهد نشست:
این پاری سن‌ژرمن تیمی است که از مدت‌ها قبل ساختار محکم و سازمان‌یافته‌ای داشته است. ما تازه در ابتدای مسیر خود هستیم و هدف ما هم ساختن تیمی است که با یکدیگر مثل یک گروه واحد و منسجم بازی کند. با این وجود، ما فقط یک بازی با فینال فاصله داشتیم؛ از این‌رو شکست امروز تلخ بود. حالا باید منتظر بمانیم و ببینیم در آینده چه اتفاقاتی رخ خواهد داد.
این، پایان تلخ و ناراحت‌کننده‌ای برای آخرین حضور «لوکا مودریچ» در رئال مادرید هم بود. آلونسو در این رابطه گفت:
لوکا فقط با این بازی قضاوت نخواهد شد. او را به خاطر بازی‌های بزرگ و خاطرات فراموش‌نشدنی‌اش به یاد خواهند آورد. او یک اسطوره بین‌المللی فوتبال است. تاریخ فوتبال، او را برای چیزهای مثبتی بسیار فراتر از این ۲۵ دقیقه‌ای که امروز بازی کرد، به‌یاد خواهد داشت.
آلونسو به‌خوبی می‌داند، آشپزی در دیگ همیشه جوشان مادرید در لالیگا، حکایتی کاملاً متفاوت از بوندس‌لیگا و بایرلورکوزن است. اگر نجنبی، خودت در دیگ پخته خواهی شد!
در مقابل، هم‌وطن آلونسو، لوئیس انریکه، مربی پاریسی‌ها، فقط از فینال در پیش سخن می‌راند:
ما در لحظه‌ای خاص قرار داریم و باید بار دیگر به پیروزی دست پیدا کنیم. در مقابل تیم خوبی مثل چلسی، شانس‌مان را امتحان خواهیم کرد. حالا وقت آماده‌سازی و ریکاوری است، تقریباً به هدف رسیده‌ایم. ما می‌خواهیم با باشگاه‌مان تاریخ‌سازی کنیم و سپس به تعطیلات برویم.
شروع این نیمه‌نهایی به دلیل ترافیک بیرون ورزشگاه «مت‌لایف MetLife»، ورزشگاه یک میلیارد پوندی نیوجرسی، با ۱۰ دقیقه تأخیر آغاز شد. این انتظار برای هواداران PSG زیر گرمای ۳۴ درجه ارزشش را داشت، اما برای هواداران رئال مادرید درد مضاعفی بود!
گرمای آمریکا در این فصل، به‌طور حتم مشکلات عدیده‌ای برای تیم‌ها و بازیکنان در جام جهانی سال آینده آمریکا ایجاد خواهد کرد.
با گلی دیگر و کسب عنوان قهرمانی جهان، احتمالاً عثمان دمبله توپ طلا را تصاحب خواهد کرد
اما در همین هوای داغ و سوزان، تیبو کورتوا شاید بهترین سیوهای جام باشگاه‌های جهان را انجام داد. در پیروزی رئال مقابل دورتموند او اجازه نداد مارسل زابیتسر بازی را به وقت اضافه بکشاند، و در اینجا، کورتوا با واکنشی مشابه وقتی که دمبله تصور می‌کرد توپ ارسالی اشرف حکیمی را در شش قدم به گل تبدیل خواهد کرد، مانند خورشید بالای سر خود بار دیگر درخشید؛ این فرصت زمانی به‌دست آمد که کورتوا شوت فابین رویز را هم مهار کرده بود.
اما حتی تیبو کورتوا هم نمی‌توانست همه‌چیز را متوقف کند، مخصوصاً اشتباهات هم‌تیمی‌های خودش را.
در دقیقه ششم، یک کنترل سهل‌انگارانه از سوی آسنسیو باعث شد دمبله توپ را از او برباید. مهاجم PSG توسط کورتوا متوقف شد، اما نیازی به اعلام پنالتی نبود، چون فابین رویز درست کنار توپ قرار داشت و به‌راحتی آن را وارد دروازه‌ی خالی کرد تا نتیجه ۱-۰ شود.
پس از آن، آسنسیو تحت‌الشعاع شریک دفاعی‌اش، رودیگر قرار گرفت؛ او هنگام تلاش برای ارسال پاس، هوا را به‌جای توپ نشانه گرفت و این اشتباه باعث شد دمبله با سرعت به سمت دروازه پیش برود و در موقعیت تک‌به‌تک با کورتوا، سی‌وپنجمین گل فصل خود را به ثمر برساند و در دقیقه‌ی ۹ نتیجه را ۲-۰ کند.
بعد از گذشت ۲۳ دقیقه، نتیجه ۳-۰ شد. یک یک‌و‌دو میان دمبله و حکیمی انجام شد. حکیمی توپ را به مرکز محوطه فرستاد. رویز با یک کنترل و استفاده‌ی هوشمندانه از بدن فدریکو والورده به‌عنوان پوشش، توپ را از مقابل کورتوای بی‌دفاع به گوشه‌ی پایین دروازه فرستاد.
امباپه که مقابل تیم سابقش بازی می‌کرد، در محوطه‌ی جریمه زمین خورد، اما ژائو نوس کاملاً تمیز و هرچند با کمی خشونت، توپ را از او گرفت؛ روز خوبی در مقابل تیم سابق نبود. بعد از خروج او، اوج‌گیری پاریس آغاز شد.
روزی ناخوشایند برای بلینگام و مادرید
پاری سن ژرمن در این دیدار با بیشترین تعداد پاس در بین تیم‌های جام باشگاه‌های جهان کنترل کاملی داشت ولی مادرید مرتباً توپ را به آن‌ها واگذار می‌کرد، به‌طوری‌که کورتوا اغلب مجبور می‌شد توپ را بی‌هدف از محوطه‌ی جریمه دور کند.
پاری سن ژرمن باید پیش از پایان نیمه‌ی اول می‌توانست به گل چهارم هم دست یابد؛ جایی که کواراتسخلیا از فاصله‌ی ده‌متری ضربه‌ی محکمی زد اما توپ از کنار دروازه به بیرون رفت.
دقایقی بعد، دمبله از فاصله‌ی ۳۵ متری سعی کرد کورتوا را غافلگیر کند، اما دروازه‌بان رئال بار دیگر با واکنشی سریع توپ را به‌سختی از روی تیرک دروازه دفع کرد و طی آن خود را هم مصدوم کرد.
در دقیقه‌ی ۵۸، پاری سن ژرمن دو تعویض انجام داد، دمبله و کواراتسخلیا که وظیفه‌شان را به‌خوبی انجام داده بودند، از زمین بیرون رفتند. زمان استراحت بود تا برای رویارویی با چلسی در روز یکشنبه آماده شوند.
در دقیقه‌ی ۸۸، نتیجه ۴-۰ شد. بازیکنان پاری سن ژرمن دور محوطه‌ی جریمه‌ی رئال پاس‌کاری می‌کردند، انگار که خرس‌وسط بازی می‌کنند و همه‌چیز را به سخره گرفته‌اند. سرانجام توپ به راموس رسید که با یک چرخش تیز، ضربه‌اش را از کنار دستان کورتوا عبور داد و تحقیر کامل رئال را تکمیل کرد.
در طول بازی، صدای هواداران، خبرنگاران و گزارشگران فرانسوی حاضر در جایگاه ورزشگاه مت‌لایف و بعداً بسیاری از عناوین روزنامه‌ها مدام با صدای «اوه لا لا»، همراه شده بود؛ این واکنش هم از شگفتی بازی PSG نشأت می‌گرفت و هم از شوک نمایش رئال مادرید!
داور معروف لهستانی بازی، شیمون مارچینیاک، هم حتی با شاگردان آلونسو ابراز همدردی کرد و در پایان این دیدار سنگین، هیچ وقت تلف‌شده‌ای نگرفت تا آن‌ها را از شر «پی‌اس‌جی» خلاص کند.
پاری سن ژرمن در یک قدمی جام باشگاه‌های جهان
اکنون تنها چلسی و مارسکا باقی مانده‌اند؛ که شاید بتوانند در برابر قدرت سهمگین پاری سن ژرمن ایستادگی کنند و این تیم را از تاج‌گذاری بر فراز عرصه‌ی فوتبال جهان باز دارند. این، مأموریتی است سهمگین و دلیرانه.
پاری سن ژرمن با فتح پرصلابت اروپایی، رؤیاهایی بزرگ‌تر از همیشه در سر می‌پروراند؛ رؤیای فرمانروایی بی‌رقیب و برپایی سلطنتی طولانی بر قلب تپنده‌ی فوتبال جهان.
