مه آتزا در یکی از محله های شهر میلان به دنیا امد و زمانی که هفت ساله بود پدرش را در جنگ جهانی از دست داد. جوزپه را مادرش بزرگ کرد. مادر او نیز برای کسب مخارج زندگی از پپ می خواست که در کارها کمک کند. پپ بعضی اوقات در میوه فروشی کار می کرد و بعضی اوقات برای تمرین فوتبال می رفت. به همین خاطر مادرش کفش های جوزپه را مخفی کرد و پپ، با پای برهنه به تمرین فوتبال می پرداخت. حتی در خاطراتش هست که از 6 سالگی در کوچه و خیابان های میلان فوتبال بازی کرده و به دلیل مشکلات مالی، سنگ ریزه و کلوخ جمع می کرد تا با آن توپ بسازد!
مه آتزا اولین بازیکن ایتالیایی بود که در جهان معروف شد و همچنین اولین بازیکنی بود که اسپانسر شخصی پیدا کرد. او درشکه، و شامپاین و زن را دوست داشت و تنها بازیکنی بود که می توانست در تیم بزرگسالان سیگار بکشد. مه آتزا به تحقیر مدافعان بزرگ تاریخ به خاطر تکنیک نابش، و همچنین خوابیدن در خانه ی روسپی ها شب قبل از مسابقه معروف بود. حتی بعضی اوقات او با تیم تمرین نمی کرد و می ایستاد تا دیگران تمرین کنند و بعد وارد زمین شود.
در سن 13 سالگی مه آتزا تستی برای رفتن به باشگاه آث میلان داد ولی آنها به دلیل لاغری بیش از حد وی را نپذیرفتند. اینتر به سرعت مه آتزا را پذیرفت و به وی رسیدگی کرد تا مشکل بدنی پپ حل شود...
در 27 اوریل 1930 که اولین بار اینتر با آث رم در میلان بازی داشت، اینتر به پیروزی 6 بر صفر دست یافت که در این بازی مه آتزا چهار گل زد که 3 تای آن را در سه دقیقه ی اول بازی وارد دروازه ی رم کرد! در دوره ی حضور مه آتزا در ترکیب تیم، اینتر به قهرمانی لیگ ایتالیا در سال های 1930، 1938 و 1940 دست یافت و اولین کوپا ایتالیای اینتر را در سال 1939 برای این تیم به ارمغان آورد. وقتی اینتر سری آ را در سال 1930 برد بعد از ده سال به این جام رسیده بود و در این ده سال اینتر زیر سایه ی بولونیا، تورینو، یوونتوس و جنوا قرار داشت.
در سال 1937 روز بازی با یوونتوس، مه آتزا در استادیوم و در رختکن حاضر نبود. به همین دلیل افرادی را برای پیدا کردن او به خانه اش در نزدیکی استادیوم فرستادند. آنها پس از رفتن به خانه ی پپ متوجه می شوند مه آتزا خوابیده است. به زور وی را بیدار می کنند و به استادیوم میبرند و لباس هایش را عوض می کنند تا وارد زمین شود. جوزپه مه آتزا در آن دیدار دو گل به ثمر رساند و بازی با نتیجه ی دو بر یک به پایان رسید تا اینتر فاتح اسکودتو شود.
سال 1958 در فینالی که بین برزیل و سوئد برگزار شد وقتی یک نفر از نظر دهندگان گفت هیچکس بازیکنی مثل پله را در فوتبال ندیده است، فرانکو روسی سرش داد کشید و گفت: "شر و ور نگو، جوزپه بهتر از پله بوده!"
سرانجام ایل بالیلای بزرگ در ۱۹۷۹ دو روز قبل از تولد ۶۹ سالگی اش بخاطر سرطان در گذشت. از خانواده اش درخواست کرد که در آرامش به قبر برود و پس از ان خبر مردنش را اعلام کنند. بازی اینتر و پسکارا، یک دقیقه سکوت، مراسم که تمام شد گوینده استادیوم اعلام کرد: این استادیوم به احترام بزرگترین بازیکن تاریخ فوتبال ایتالیا، جوزپه مئاتزا نامیده خواهد شد...
