بابک کی مقصودیدامنه ی تاثیر آدمها بسی مهمه. فرهنگ پاپ این عرصه رو فراهم میکنه که آدمای با قابلیت های کم و زیاد به صرف مهارتهای زیادشون در زمینه ی دیده شدن (شما بخون قشری ترین لایه ی رسانه) رو آدهمای زیادی تاثیر بذارن. خوشا اونایی که با قابلیت های ارزشمندشون در کنار مهارتهای نمایشگری شون بتونن تاثیرات ارزشمندی رو مخاطبای بیشتری بذارن. آقای صدر تو عرصه ی تحلیل (البته نه تحلیل فنی) پدیده ی فوتبال به عنوان یه نمایش فراگیر استاد بود که در کنار بعد سلبریتی خودش تونست تاثیر زیادی رو مخاطباش بذاره و صد البته به واسطه ی تبحر کم نظیری که در بحث نقد و تحلیل فیلم (نه مثل زباله ای به نام مسعود فراستی تو فحاشی و عقده گشایی) داشت از معلومات تاریخی ارزشمندی هم برخوردار بود و میشه گفت یه چند رسانه ای درست و حسابی بود که مخاطب هاش رو با نگاه درست آشنا میکرد. صد البته که شخصیت رسانه ایش هم در دامنه ی تاثیراتش بی تاثیر نبوده.
بزرگان زیادی تو عرصه های مختلف تو این مرزوبوم بودن و هستن که مخاطبای فراگیری در سطح آقای صدر نداشتن و این به حوزه ی فعالیتشون تو یه مقوله ی کاملاً تخصصی برمیگرده. درست مثل وجهه ی نقادی و تحلیلگری سینمای خود آقای صدر که در برابر وجهه ی رسانه ایش مخاطب فراگیر نداشت و فقط سینه چاکان سینما و مقولات تخصصی مربوط به اون با این وجهه ش آشنا بودن.
تاثیر وجهه ی تخصصی هر انسانی بر مخاطبانش ، عمیق تر و کیفی تر و تاثیر وجهه ی رسانه ای انسان بر مخاطبانش پردامنه تر و کمی تره. بنده با تمام اعتبار و احترام بیشتری که برای وجهه ی تخصصی انسانها نسبت به وجهه ی رسانه ای اونها قایلم (شاید در بعضی مواقع کمترین احترامی برای وجهه ی رسانه ی آدمها قائل نیستم... به بلاگر های بیشرف نگاه کنید) باید بگم که زنده یاد صدر از هردو وجهه به معنای شریفش برخوردار بود و لایق قدردانی شایسته...
