طرفداری | زمانی که کلمن لنگله مجبور شد پس از شکست اتلتیکو مادرید مقابل رئال مادرید در ضربات پنالتی و حذف از لیگ قهرمانان اروپا مقابل خبرنگاران قرار بگیرد، مدافع فرانسوی اعتراف کرد که هم‌تیمی‌هایش «شوکه» هستند و نمی‌توانند چنین نتیجه‌ای را باور کند.
با این حال پس از این حذف تلخ در مرحله یک‌هشتم نهایی، لنگله روحیه‌اش را حفظ کرده بود. اتلتی آن شب با برتری ۱-۰ و کشاندن بازی به ضربات پنالتی، در مجموع تیم بهتر میدان بود، اما همه‌چیز به‌دلیل پنالتی عجیب خولیان آلوارز که باعث تغییر قانون شد، از دست رفت. او همان لحظه یادآوری کرد که تیم دیگو سیمئونه از حالا باید روی بازی برگشت نیمه‌نهایی کوپا دل ری مقابل بارسلونا تمرکز کند.
هنوز کارهای زیادی داریم، باید در بازی‌های مهمی به میدان برویم و فصل امروز تمام نمی‌شود.
با این حال فصل همان روز تمام شد. اتلتیکو هرگز پس از آن حذف ناامیدکننده به رقابت برنگشت و در واقع، هنوز هم برنگشته است.
در واقع، باشگاهی که فعال‌ترین تیم لالیگا در نقل و انتقالات تابستانی بود، یک شروع ضعیف را تجربه کرده است. همین مسئله باعث شده این سؤال مطرح شود که آیا واقعاً اتلتیکو در ازای تیم گران‌قیمتی که ساخته و همچنین در اختیار داشتن پردرآمدترین سرمربی جهان، نتیجه دلخواهش را کسب می‌کند یا خیر.
سرمربی و باشگاهی که نماینده یکدیگر هستند
تمدید تاریخی قرارداد دیگو سیمئونه در نوامبر ۲۰۲۳ تصمیمی کاملاً منطقی به نظر می‌رسید. او هنوز یک نماد در متروپولیتانو است؛ او 8 جام برای این باشگاه به ارمغان آورد، باشگاهی که هنگام ورودش در سال ۲۰۱۱ در وضعیتی کاملاً نابسامان قرار داشت.
قهرمانی لالیگا در فصل 14-2013 همراه با رسیدن به فینال لیگ قهرمانان، یکی از بزرگ‌ترین دستاوردهای مربیگری در دوران مدرن محسوب می‌شود، مخصوصاً با توجه به کیفیت رقبا. از آن زمان، نام سیمئونه و اتلتیکو همیشه کنار هم آمده، تا جایی که به سختی می‌توان تیم دیگری را یافت که این‌چنین بازتاب شخصیت مربی خود باشد.
اتلتیکو مادرید در بهترین حالت خود توانایی انجام هر کاری را دارد؛ بازیکنان این تیم از جان مایه می‌گذارند و در تمام صحنه‌های مسابقه، جنگندگی خود را به نمایش می‌گذارند. آنتوان گریزمان اخیراً گفته بود:
بازی کردن برای اتلتیکو آسان نیست، چون سیمئونه همان میزان تلاش، غرور و شور و اشتیاقی را از بازیکنان می‌خواهد که خودش دارد.
با این حال، حتی زمان تمدید قرارداد هم مشخص بود که اتلتیکو باید بیش از هزینه‌ای که برای تمدید سیمئونه کرده، برای تقویت ترکیب تیمش خرج کند. تیم پیر شده بود و در خط حمله بُرندگی لازم را نداشت. بنابراین، 75 میلیون یورو از مجموع ۱۸۸ میلیون یوروی هزینه‌شده در تابستان ۲۰۲۴، صرف قانع کردن منچسترسیتی برای خرید خولیان آلوارز شد
این انتقال در سراسر اروپا تعجب‌برانگیز بود، اما قهرمان جام جهانی ثابت کرد که ارزش پول خرج‌شده را داشته است؛ او در رقابت‌های فصل 25-2024، موفق شد ۳۰ گل در ۵۸ بازی به ثمر رساند. مشکل سیمئونه اما این بود که ورود آلوارز همه مشکلات اتلتی را حل نکرد.
رابین لو نورمان، ملی‌پوش اسپانیا، به دفاع استحکام بخشیده، الکساندر سورلوت، مهاجم نروژی، نقش ذخیره طلایی را به‌خوبی ایفا کرده و همه‌کاره بودن کانر گلگر نیز به کار تیم آمده است. با این حال، فصل گذشته، اتلتیکو کمتر از مجموع توانایی فردی بازیکنانش نتیجه گرفت.
در فصل 25-2024 بر اتلتیکو مادرید چه گذشت؟
در میانه فصل 25-2024، به نظر می‌رسید اوضاع تغییر کرده، اتلتی به رکورد ۱۴ برد پیاپی رسید و بارسلونا را در صدر جدول لالیگا پشت سر گذاشت. با این حال، در نیمه دوم فصل شاهد افت این تیم بودیم و امیدهای اندک برای قهرمانی عملاً در شب ۱۶ مارس پایان یافت؛ شبی که این تیم در خانه برابر بارسلونا با وجود برتری ۲-۰، در ۱۸ دقیقه پایانی ۴ گل دریافت کرد و نابود شد.
وقتی آن‌ها دوباره ۲ آوریل برابر بارسلونا در کوپا دل ری شکست خوردند، عملاً فصل برای اتلتی تمام شد. امید تیم این بود که در جام جهانی باشگاه‌ها جبران کنند، اما همان‌طور که سیمئونه گفت، آن‌ها محکوم به تجربه یک حذف خجالت‌آور در مرحله گروهی بودند، پس از آن‌که در بازی نخست با نتیجه ۴-۰ از پاری سن ژرمن شکست خوردند. ال چولو همان زمان هم نیمه‌پر لیوان را دید و ادعا کرد این حذف صرفاً نشان داد ترکیب تیم چه کمبودهایی دارد.
اتلتیکو مادرید برای جبران این ناکامی چه کاری انجام داد؟
بنابراین، علی‌رغم ماهیت ناامیدکننده فصل بدون جام ۲۵-۲۰۲۴، اتلتیکو باز هم در پنجره تابستانی به سیمئونه اعتماد کرد. شاید امسال خریدی در حد و اندازه آلوارز انجام نشد، اما روخی‌بلانکوس همچنان ۱۹۰ میلیون یورو برای جذب بازیکنانی مانند الکس بائنا، تیاگو آلما‌دا، جانی کاردوسو، داوید هانتسکو و جاکومو راسپادوری هزینه کردند. همین موضوع باعث شده بود سیمئونه پیش از دیدار افتتاحیه فصل برابر اسپانیول در روز یکشنبه، روحیه بسیار مثبتی داشته باشد.
خیلی خوشحالم، از اینجا بودن خوشحالم. هنوز انرژی لازم برای شغلی که اشغال کرده‌ام را دارم. پیامدهای خوب، معمولی و بدِ جایی که هستم را می‌دانم.
با این حال، شکست اتلتیکو مادرید مقابل اسپانیول، شبیه یک عقب‌گرد بسیار مهم بود. سیمئونه پس از مسابقه گفت تیمش حداقل یک ساعت خوب بازی کرده، بی‌راه نمی‌گفت. آلوارز با یک ضربه آزاد عالی گل اول را زده و سپس با یک شوت زمینی نزدیک بود برتری را دو برابر کند؛ حرکتی که در پایان یک پاس‌کاری روان شکل گرفت، چیزی که معمولاً با فکر کردن تیم‌های سیمئونه در ذهن شما تداعی نمی‌شود.
با این حال، فروپاشی اتلتیکو مادرید پس از دریافت گل تساوی، دوباره پرسش‌هایی درباره استحکام ذهنی تیم برانگیخت. تصمیم سیمئونه برای بیرون کشیدن نه تنها آلوارز، بلکه بازیکنانی چون بائنا و آلما‌دا که خوب بازی می‌کردند، باعث بحث‌های زیادی پس از بازی شد.
شاید جای تعجب نداشته باشد اگر سیمئونه در بازی بعدی اتلتیکو مادرید برخی اشتباهات را اصلاح کند، اما بدون تردید نگران‌کننده است که اتلتیکو همچنان این‌قدر مستعد فروپاشی‌های دیرهنگام است و همین حالا در لالیگا باید عقب‌ماندگی‌اش را جبران کند.
شاید این تیم مثل چلسی ولخرجی نکرده باشند، اما در ۱۴ ماه گذشته، کمتر باشگاهی در اروپا به اندازه اتلتیکو هزینه کرده است. بنابراین هیئت مدیره کاملاً حق دارد انتظار کسب جام در این فصل داشته باشد. در واقع، حتی پیش از ناکامی مقابل اسپانیول، این فصل حالتی «مرگ یا زندگی» برای سیمئونه و اتلتیکو خواهد داشت.
شکی در توانایی‌های مربیگری او نیست؛ او دو تیم ساخت که قهرمان لالیگا شدند، اما تردیدهای جدی وجود دارد که آیا می‌تواند بار سوم چنین تیمی بسازد یا نه. سیمئونه از فصل ۲۵-۲۰۲۴ به‌عنوان «شکست» یاد کرد و گفت:
کسی که تلاش نمی‌کند، شکست می‌خورد؛ کسی که تلاش می‌کند، شکست نمی‌خورد.
او درست می‌گوید که آن‌ها خیلی از بردن یک جام بزرگ فاصله ندارند. با این حال، حقیقت تلخ این است که اتلتیکو نمی‌تواند این فصل را هم بدون بردن جام به پایان برساند. نه پس از این سرمایه‌گذاری سنگین روی ترکیب تیم و این سرمربی.
به قلم مارک دویل از سایت گل
