SANSIRO ....چچچچچقدر حال خوشحالی بعد از بردشون خوب بود... وقتی تماشاگران اومدن توی زمین هیچ بازیکنی به سمت رختکن فرار نکرد و همه با هم شروع به جشن گرفتن کردن... دختربچه و پسربچه هایی که روی دوش پدرهاشون که وسط زمین بالا و پایین می‌پریدند ژست های پیروزی میگرفتن...هیچ انتظاماتی کسی رو از بازیکن ها و مربی ها به زور جدا نمی‌کرد و البته هیچکس هم نه واسه عکس و امضا و نه واسه کری خونی و متلک و توهین سمت هیچکدوم از ستاره های بزرگ یونایتد نرفت....هنوزم فوتبال میتونه نه بخاطر حق پخش و کمیسیون مدیرای برنامه یا تبلیغات ميلياردی و شرط بندی های سرسام آور بلکه فقط و فقط واسه خوده فوتبال بودنش،بهترین حالت های آدم هارو و شادترین و تلخ ترین لحظاتی که فقط از این بازی ساختنشون برمیاد واسه هممون بسازه....کاش هیچ وقت یادمون نره که چرا و واسه چی بود که عاشق این ورزش شدیم
