آرشیوی "پرونده هالیوودی" - سر دنیل دی-لوئیس
نام کامل: سر دنیل مایکل بلیک دی-لوئیس (Daniel Michael Blake Day-Lewis)
تاریخ تولد: ۲۹ آوریل ۱۹۵۷
زادگاه: لندن، انگلستان
حرفه: بازیگر سینما و تئاتر
افتخارات اصلی: تنها بازیگر مرد تاریخ سینما که سه بار اسکار بهترین بازیگر نقش اول را دریافت کرده است.
کودکی و ورود به دنیای هنر
دنیل دی-لوئیس در خانواده‌ای فرهنگی و هنری متولد شد. پدرش، سسیل دی-لوئیس، شاعر سرشناس بریتانیایی و مادرش، جیلیان دی-لوئیس، بازیگر بود. او از کودکی به هنر و بازیگری علاقه داشت و در مدرسه ملی تئاتر بریتانیا آموزش دید.
نخستین حضور سینمایی‌اش در فیلم Sunday Bloody Sunday (1971) بود، اما مسیر حرفه‌ای جدی او در دهه ۱۹۸۰ آغاز شد. از همان ابتدا به خاطر شیوه بازی متد اکتینگ (Method Acting) شهرت یافت؛ سبکی که در آن بازیگر کاملاً در نقش فرو می‌رود و حتی خارج از صحنه فیلمبرداری هم به همان شخصیت ادامه می‌دهد.
درخشش در هالیوود و آثار شاخص
دی-لوئیس به خاطر وسواس و انتخاب دقیق نقش‌ها، تعداد فیلم‌های کمی بازی کرده، اما هر کدام اثری ماندگار شده‌اند:
●My Left Foot (1989): در نقش کریستی براون، هنرمند معلولی که تنها می‌توانست با پای چپ خود بنویسد و نقاشی کند. این نقش اولین اسکار بهترین بازیگر مرد را برای او به ارمغان آورد.
● There Will Be Blood (2007): با ایفای نقش دنیل پلین‌ویو، سرمایه‌دار نفتی جاه‌طلب و بی‌رحم، دومین اسکار خود را دریافت کرد.
● Lincoln (2012): در نقش آبراهام لینکلن، شانزدهمین رئیس‌جمهور ایالات متحده؛ این بازی برای او سومین اسکار بهترین بازیگر مرد را به همراه داشت.
● Gangs of New York (2002): در نقش بیل قصاب با بازی خیره‌کننده و تأثیرگذار.
● The Last of the Mohicans (1992): یکی از فیلم‌های حماسی محبوب او که توانایی‌اش در ترکیب بازی فیزیکی و عاطفی را نشان داد.
افتخارات و جوایز
دنیل دی-لوئیس یکی از پرافتخارترین بازیگران تاریخ است:
- ۳ جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد (My Left Foot، There Will Be Blood، Lincoln).
- ۴ جایزه بفتا
- ۳ جایزه گلدن گلوب
- ده‌ها جایزه بین‌المللی از جشنواره‌های معتبر جهانی
- در سال ۲۰۱۴، او توسط ملکه الیزابت دوم به پاس خدماتش به سینما، لقب سر (Sir) دریافت کرد.
زندگی شخصی
دی-لوئیس به شدت فردی خصوصی و کم‌حاشیه است. او با ربکا میلر (دختر نویسنده بزرگ آمریکایی، آرتور میلر) ازدواج کرده و سه فرزند دارد. پیش‌تر با ایزابل آجانی، بازیگر فرانسوی، رابطه داشت که حاصل آن یک پسر است.
زندگی او دور از زرق‌وبرق هالیوود است؛ بیشتر اوقاتش را در ایرلند و روستاهای آرام انگلستان سپری می‌کند. به فعالیت‌هایی مانند نجاری، کفاشی دست‌ساز و کشاورزی علاقه‌مند است.
_gi6.jpeg)
رفقا و روابط دوستانه
دنیل دی-لوئیس برخلاف خیلی از ستاره‌های هالیوود، زندگی اجتماعی پرزرق‌وبرقی نداره، اما با چند چهره ارتباط نزدیک و دوستانه داشته:
● پل توماس اندرسن: کارگردان There Will Be Blood و Phantom Thread که رابطه حرفه‌ای و دوستانه عمیقی با او دارد. دی-لوئیس بارها گفته بدون اندرسن شاید آخرین فیلمش ساخته نمی‌شد.
● مارتین اسکورسیزی: کارگردان Gangs of New York. همکاری این دو در این فیلم یکی از ماندگارترین کارهای تاریخ سینماست و دی-لوئیس همیشه احترام ویژه‌ای برای اسکورسیزی قائل است.
● لئوناردو دی‌کاپریو: هم‌بازی‌اش در Gangs of New York. دی‌کاپریو بارها دی-لوئیس را "استاد بازیگری" نامیده و گفته حضور در کنار او یک کلاس درس واقعی بوده است.
● ایزابل آجانی: رابطه عاشقانه‌ای با این بازیگر فرانسوی داشت و باوجود جدایی، همچنان احترام متقابل بین آن‌ها وجود دارد.
واکنش‌ها و لحظات ماندگار در مراسم‌ها
- اسکار 1989 (My Left Foot): هنگام دریافت اولین اسکارش، با فروتنی از خانواده و همکارانش تشکر کرد و گفت: «این جایزه بیش از من به کریستی براون تعلق دارد.»
- اسکار 2008 (There Will Be Blood): با شوخ‌طبعی و لبخند گفت که اسکارش را می‌خواهد با هم‌قطارانش به اشتراک بگذارد و لحظه‌ای گرم و صمیمی خلق کرد.
- اسکار 2013 (Lincoln): سومین اسکارش را دریافت کرد و در سخنرانی خود با مزاح گفت ابتدا قرار بود نقش مارگارت تاچر را بازی کند و این نقش (لینکلن) به مریل استریپ پیشنهاد شده بود! این شوخی مورد تشویق و خنده حضار قرار گرفت و به یکی از لحظات تاریخی اسکار بدل شد.
او در اکثر مراسم‌ها فردی آرام، متین و فروتن ظاهر شده و همین باعث شده همکارانش او را نماد اصالت و وقار بدانند.
سبک بازیگری و وسواس کاری
- دی-لوئیس برای هر نقش ماه‌ها و حتی سال‌ها تحقیق و تمرین می‌کند.
- در طول فیلمبرداری My Left Foot، او ماه‌ها روی صندلی چرخدار نشست تا شرایط شخصیتش را به‌طور کامل تجربه کند.
- برای There Will Be Blood، در بیابان‌ها زندگی کرد تا با فضای شخصیت آشنا شود.
- او به خاطر این شیوه سختگیرانه، تعداد فیلم‌های کمی بازی کرده، اما همه آن‌ها ماندگار شده‌اند.
_zx47.jpeg)
بازی در نقش آبراهام لینکلن
بازی دنیل دی-لوئیس در نقش آبراهام لینکلن مربوط به فیلم Lincoln (2012) به کارگردانی استیون اسپیلبرگ است.
این فیلم زندگی و دوران ریاست‌جمهوری لینکلن را در سال‌های پایانی جنگ داخلی آمریکا روایت می‌کند، به‌ویژه تلاش‌های او برای تصویب متمم سیزدهم قانون اساسی که به برده‌داری پایان داد.
بازی دی-لوئیس در این نقش آن‌قدر عمیق و قانع‌کننده بود که بسیاری از منتقدان گفتند او لینکلن را "زنده کرده است". برای همین نقش هم بود که توانست سومین جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد خود را به دست بیاورد و رکورد تاریخی در میان بازیگران مرد ثبت کند.
- آماده‌سازی برای نقش
دنیل دی-لوئیس، که به خاطر متد اکتینگ شهرت جهانی دارد، برای ایفای نقش لینکلن ماه‌ها وقت گذاشت:
او به‌طور گسترده نامه‌ها، سخنرانی‌ها و منابع تاریخی مربوط به لینکلن را مطالعه کرد تا نه‌فقط ظاهر، بلکه تفکر و لحن گفتار رئیس‌جمهور آمریکا را بازآفرینی کند.
صدای لینکلن در آن زمان ضبط نشده بود؛ بنابراین دی-لوئیس بر اساس توصیف‌های تاریخی و نوشته‌های معاصران، صدایی نرم، کمی زیر و با لحن روستایی را انتخاب کرد.
در طول فیلمبرداری، حتی خارج از صحنه هم با لهجه و شخصیت لینکلن صحبت می‌کرد و اعضای تیم تولید او را "Mr. President" خطاب می‌کردند.
- بازیگری فراتر از ظاهر
او نه‌تنها از نظر گریم شباهت زیادی به لینکلن پیدا کرد، بلکه توانست روحیه آرام، درونگرایانه و در عین حال قاطع او را به تصویر بکشد. حرکات دست، طرز نشستن، نحوه نگاه کردن و حتی سکوت‌های طولانی دی-لوئیس، همگی بخشی از شخصیت‌پردازی فوق‌العاده‌اش بودند.
واکنش‌ها و افتخارات
منتقدان این نقش‌آفرینی را یکی از واقع‌گرایانه‌ترین و تاثیرگذارترین تجسم‌های یک شخصیت تاریخی در تاریخ سینما دانستند و بازی او آن‌قدر طبیعی بود که برخی از تماشاگران گفته بودند در طول فیلم تصور می‌کردند خود لینکلن واقعی را می‌بینند.
برای همین نقش، دی-لوئیس در سال ۲۰۱۳ سومین جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد را دریافت کرد و رکوردی بی‌سابقه در تاریخ سینما ثبت نمود و همچنین گلدن گلوب، بفتا و جایزه انجمن بازیگران سینما (SAG) را برای همین نقش برد.
- اهمیت فرهنگی
نقش‌آفرینی دی-لوئیس در Lincoln فراتر از یک بازی سینمایی بود. او توانست تصویر لینکلن را برای نسل جدید بازآفرینی کند؛ تصویری انسانی، آسیب‌پذیر و در عین حال رهبری که در بزنگاه‌های تاریخی با قاطعیت تصمیم می‌گیرد.
این نقش برای بسیاری از منتقدان و سینمادوستان به شاهکار نهایی کارنامه او تبدیل شد؛ نقشی که نه‌تنها هنر بازیگری متد را در اوج نشان داد، بلکه میراثی ماندگار در بازنمایی تاریخ آمریکا گذاشت.
_7m92.jpeg)
بازنشستگی
- دنیل دی-لوئیس در Phantom Thread (2017)
فیلم Phantom Thread به کارگردانی پل توماس اندرسن ساخته شد؛ کارگردانی که پیش‌تر شاهکار There Will Be Blood را با دی-لوئیس خلق کرده بود. این فیلم آخرین حضور دی-لوئیس در سینما بود، چرا که او پس از آن اعلام کرد برای همیشه از بازیگری خداحافظی می‌کند.
- داستان فیلم
ماجرا در لندن دهه ۱۹۵۰ جریان دارد و درباره رینولدز وودکاک (با بازی دی-لوئیس)، خیاطی وسواسی و مشهور است که برای اشراف‌زادگان و خانواده سلطنتی لباس طراحی می‌کند. زندگی دقیق و قانونمند او با ورود دختری جوان به نام آلما (با بازی ویکی کریپس) تغییر می‌کند. رابطه میان این دو پر از عشق، سلطه‌جویی و وابستگی روانی است.
- بازیگری دی-لوئیس
او برای ایفای نقش خیاط، ماه‌ها نزد طراحان مد و خیاطان حرفه‌ای آموزش دید و حتی خودش لباس‌هایی دست‌دوز تهیه کرد.
دی-لوئیس وسواس، آرامش و در عین حال شکنندگی شخصیت وودکاک را به گونه‌ای بازی کرد که منتقدان گفتند: "انگار دی-لوئیس سال‌ها در جهان مد زندگی کرده است."
نگاه‌های سرد، حرکات دست هنگام کار با پارچه و حتی سکوت‌های سنگینش، بخشی از شخصیت‌پردازی عمیق او بود.
- واکنش‌ها و افتخارات
بازی دی-لوئیس بار دیگر تحسین جهانی را برانگیخت و او برای همین نقش، نامزد اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد شد.
گرچه جایزه را نگرفت، اما منتقدان متفق‌القول بودند که حضورش فیلم را به شاهکاری متفاوت بدل کرده است.
فیلم در مجموع ۶ نامزدی اسکار داشت و جایزه بهترین طراحی لباس را برد.
- اهمیت فیلم در کارنامه دی-لوئیس
Phantom Thread به دلیل فضاسازی شاعرانه و روایت روانشناختی‌اش، بیش از یک درام عاشقانه بود؛ این فیلم پرتره‌ای از هنر، وسواس و فناپذیری است.
انتخاب این فیلم به‌عنوان آخرین حضور دی-لوئیس، نشان از کمال‌گرایی او داشت چرا که او خواست در اوج خداحافظی کند طور که خود دی-لوئیس بعدها در مصاحبه‌ای گفت: «این نقش، من را از درون خالی کرد و به من فهماند که زمان خداحافظی فرارسیده است.»
Phantom Thread در کنار My Left Foot، There Will Be Blood و Lincoln چهار ستون اصلی میراث دی-لوئیس محسوب می‌شود. این فیلم پایان باشکوهی برای کارنامه او بود؛ کارنامه‌ای که پر از وسواس هنری، نقش‌های فراموش‌نشدنی و استانداردی بی‌مانند برای نسل‌های آینده بازیگران است.
در سال ۲۰۱۷، پس از فیلم Phantom Thread به کارگردانی پل توماس اندرسن، دنیل دی-لوئیس اعلام کرد که برای همیشه از بازیگری بازنشسته می‌شود. این تصمیم طرفداران و منتقدان را شوکه کرد، اما با شناخت شخصیت کمال‌گرای او، بسیاری آن را اقدامی منطقی دانستند.
بازگشت دوباره!
طبق اخبار رسمی، او با بازی در فیلم Anemone به کارگردانی پسرش، رونان دی-لوئیس به سینما بازگشته است. فیلمی که تریلر آن منتشر شده و قرار است در ۳ اکتبر ۲۰۲۵ (۱۱ مهر ۱۴۰۴) در سینماها اکران شود. هرچند البته مشخص نیست این بازگشت دائمی خواهد بود یا خیر.
نکات جالب و حقایق
۱. به دلیل سبک متد اکتینگ، کارگردان‌ها و همکارانش او را یکی از سختگیرترین و در عین حال وفادارترین بازیگران می‌دانند.
۲. علاقمند به کارهای دستی است و مدتی در ایتالیا به عنوان کفاش کار می‌کرد.
۳. از معدود بازیگرانی است که همواره نقش‌هایش با تغییر کامل ظاهر، صدا و حتی زبان بدن همراه بوده است.
۴. مجله‌های سینمایی او را "بازیگر بازیگران" می‌نامند؛ الگویی برای بسیاری از ستاره‌های نسل بعد.
جمع‌بندی
دنیل دی-لوئیس نماد هنر بازیگری است؛ هنرمندی که با انتخاب‌های اندک اما حساب‌شده، سه اسکار تاریخ‌ساز و نقش‌هایی ماندگار خلق کرد. او بیش از ستاره بودن، یک هنرمند اصیل و کمال‌گرا است که زندگی‌اش را به دور از شهرت و در آرامش سپری می‌کند.
