سوخو سو-۳۵ (به روسی: Сухой Су-35)، جنگنده چندمنظوره اَبَرچابک تک‌خلبان و نسل چهارم ساخت کشور روسیه با قابلیت مانور بالاست که به عنوان یک جنگنده برتری هوایی طراحی شده است. سوخو-۳۵ در سازمان ناتو با نام فلانکر-E شناخته می‌شود. این هواپیما توانایی انجام گستره‌ای از دشوارترین مانورها از جمله مانور کبرا، مانور کولبیت، مانور زنگوله (بِل)، مانور تِیل اِسلاید و مانور هوک را در بالاترین کیفیت داراست. این هواپیما می‌تواند در کمتر از ۵ ثانیه سرعت خود را به صفر رسانده و کاملاً تغییر جهت دهد.
پیشینه
یک فروند سوخو-۳۵اس از گروه شوالیه‌های روسیاین گروه تنها چهار فروند سوخو-۳۵ در ناوگان دارد
در دهه ۱۹۸۰، سوخو به دنبال ارتقای جنگنده سوخو-۲۷ بود. نتیجهٔ بهبود ویژگی‌های آیرودینامیکی سوخو-۲۷، جنگنده‌ای با نام سوخو-۲۷ام بود. سوخو-۲۷ام نخستین پروازش را در ژوئن ۱۹۸۸ انجام داد. روسیه تنها ۱۴ فروند سوخو-۲۷ ساخت که تعدادی از آنها به‌وسیله تیم نمایش هوایی شوالیه‌های روسی به‌کار گرفته شد و سپس بازنشسته شدند. این هواپیما به بسیاری از کشورها از جمله برزیل، هند، کره جنوبی و ترکیه نیز پیشنهاد شده بود. پروژه سوخو-۲۷ درنهایت با چند ارتقا به سوخو-۳۵ تبدیل شد و محصول نهایی با نام «سوخو-۳۵ اس» شناخته می‌شود.
سوخو-۳۵ نسبت به سوخو-۲۷ام، از ویژگی‌های آیرودینامیکی و مانورپذیری بهتر، برد بیشتر، موتور قوی‌تر، وسایل الکترونیکی و تجهیزات ارتباطات هوایی پیشرفته‌تری برخوردار است. پس از ساخت اولین گونه از سوخو-۳۵ اولیه، سپس سوخو-۳۷ به‌عنوان مدل توسعه‌یافته از سوخو-۳۵ که دارای قابلیت جهت‌دهی رانش است به‌صورت آزمایشی تولید شد. هیچ‌کدام از جنگنده‌های نامبرده، در تعداد بالا تولید نشدند. سپس سوخو-۳۵یوبی و سوخو-۳۵بی‌ام ساخته‌شدند که به عنوان جنگنده‌های نسل ++۴ شناخته می‌شوند. درنهایت در سال ۲۰۱۰ میلادی، خط تولید مدل جدید این جنگنده با عنوان سوخو-۳۵ اس در روسیه راه‌اندازی شد[۱] که تا سال ۲۰۲۱ میلادی ۱۳۹ فروند از آن تولید شده است.
ویژگی‌ها
در آغاز پروژهٔ سوخو-۳۵ مدل‌های پیش‌نمونه با پیش‌بال ساخته شده بودند؛ ولی در ادامهٔ پروژه برای کاهش سطح مقطع راداری و همچنین چابکی در مانور هوایی، مهندسان تصمیم گرفتند که این پیش‌بالها را حذف کنند. مدل دارای پیش‌بال دیگر ساخته نمی‌شود و در مجموع تنها ۱۵ فروند سوخو-۳۵ با پیش‌بال ساخته‌شده است. همهٔ نمونه‌های صادراتی نیز بدون پیش‌بال هستند.[۲] سوخو-۳۵ از رادار بسیار نیرومند N035 ایربیس E بهره می‌برد که به پلنگ برفی مشهور است. این رادار مدل پیشرفته‌ای از رادار N011M است که در جنگندهٔ سوخو-۲۷ام به کار رفته است. این رادار توانایی شناسایی اهداف هوایی در فاصلهٔ ۴۰۰ کیلومتری را دارد و می‌تواند ۳۰ هدف هوایی را از فاصلهٔ ۳۰۰ کیلومتری رهگیری کرده و همزمان با ۸ فروند از آنها درگیر شود. از آنجایی‌که این رادار چندمنظوره دارای فناوری دهانهٔ ترکیبی است، توانایی ارائهٔ تصویرهای باکیفیت از سطح زمین و عوارض جغرافیایی را دارا می‌باشد.[۳] این جنگنده همچنین از یک سامانهٔ پیشرفته با نام OLS-35 بهره می‌برد که یک سامانهٔ اوپتو الکترونیک است که می‌تواند روشهای گوناگونی از رهگیری، ازجمله جستجو و ردیابی فروسرخ را در اختیار خلبان قرار دهد.[۴] جنگندهٔ سوخو-۳۵ می‌تواند از فاصلهٔ ۳۰۰ کیلومتری موشکهای هوا به هوا یا کروز شلیک کند.[۵][۶] این جنگنده از دو موتور AL-41F1S بهره می‌برد که از فناوری جهت‌دهی رانش برخوردار است. پیکربندی سامانه‌های جهت‌دهی رانش در سوخو-۳۵ همانند پیکربندی به‌کار رفته در جنگنده‌های سوخو-۳۰ ام‌کی‌آی و سوخو-۵۷ است. این فناوری، با حرکت دادن نازلِ موتورها، به سوخو-۳۵ این امکان را می‌دهد تا دینامیک پرواز خود را به‌سرعت تغییر دهد و توانایی اَبَر چابکی به‌دست بیاورد تا با این روش بتواند پس از بروز واماندگی (استال)، همچنان با سرعت پایین مانور بدهد. این شیوهٔ رزم با روشهای غربی تفاوت بسیاری دارد؛ زیرا روشهای غربی با تکیه بر حفظ و نگهداشتِ انرژی جنبشی جنگنده صورت می‌پذیرد و همیشه با سرعت بالا انجام می‌شود.[۷]
سِرگِی بوگدان، خلبان ارشد آزمایش‌های شرکت سوخو:
یک نبرد کلاسیک هوایی بین دو جنگنده، در سرعت‌های زیاد آغاز می‌شود. این احتمال زیاد است که خلبان موشک خود را خطا بزند؛ زیرا با توجه به روشهای مانور فرار از موشک دشمن، احتمالاً همین‌طور خواهد شد و آن نبرد هوایی خیلی طول خواهد کشید. پس از انجام مانور فرار توسط هواپیمای دشمن، سرعت آن هواپیما کاهش پیدا کرده است و هواپیمای هدف در سرعت پایینی قرار دارد؛ در این لحظه این امکان وجود دارد که هردو هواپیما در وضعیتی باشند که نمی‌توانند به یکدیگر شلیک کنند؛ ولی ویژگی ابرچابکی این امکان را می‌دهد که خلبان بتواند سر جنگندهٔ خود را تنها در مدت ۳ ثانیه بچرخاند و یکبار دیگر نیز شلیک کند.
[۸]
موتورهای سوخو-۳۵ این امکان را فراهم کردند که خلبان بتواند بدون استفاده از پس‌سوز به سرعت زبرصوت دست پیدا کند.[۹] بنا بر گزارش کارلو کوپ، تحلیلگر ارشد «اندیشکدهٔ مطالعات هوایی استرالیا»، ویژگی پرواز ابرپیمایشی که در سوخو-۳۵ وجود دارد، موجب می‌شود که این جنگنده بتواند با هواپیماهای دیگر که با سرعت و ارتفاع بیشتری پرواز می‌کنند به‌راحتی درگیر و پیروز شود.[۱۰] کوپ ادعا کرد که این ویژگی باعث شده تا سوخو-۳۵ به‌راحتی در نبرد با جنگندهٔ اف-۳۵ پیروز باشد.[۱۱] شرکت آمریکایی رند کورپوریشن پس از یک پژوهش در سال ۲۰۰۸ میلادی، جنگندهٔ سوخو-۳۵ را برتر از اف-۳۵ نامید و اینگونه ارزیابی کرد که به ازای سقوط هر فروند جنگندهٔ سوخو-۳۵، این هواپیما توانایی سرنگون کردن نرخ ۲٫۴ جنگنده اف-۳۵ را دارد که نسبت ۱ به ۲٫۴ را ایجاد می‌کند.[۱۲] در پاسخ به این ادعاها، شرکت لاکهید مارتین و وزارت دفاع ایالات متحده آمریکا این گفته‌ها را بی‌پایه و اساس خواندند و اینگونه بیان کردند که به استثنای اف-۲۲، جنگندهٔ اف-۳۵ در نبردهای هوایی به میزان ۴ برابر، برتر از هر جنگندهٔ دیگر بر روی زمین است.[۱۳]
| لاکهید مارتین اف-۳۵ لایتنینگ ۲ |
|
|
| |
| کاربری |
جنگنده چندمنظوره |
| کشور سازنده |
ایالات متحده آمریکا |
| تولیدکننده |
لاکهید مارتین |
| نخستین پرواز |
۱۵ دسامبر ۲۰۰۶؛ ۱۸ سال پیش (اف-۳۵ای) |
| معرفی‌شده در |
اف-۳۵بی: ۳۱ ژوئیه ۲۰۱۵ (سپاه تفنگداران دریایی ایالات متحده آمریکا)[۱]
اف-۳۵ای: ۲ اوت ۲۰۱۶ (نیروی هوایی ایالات متحده آمریکا)[۲]
اف-۳۵سی: ۲۸ فوریه ۲۰۱۹ (نیروی دریایی ایالات متحده آمریکا)[۳] |
| وضعیت |
در حال تولید |
| کاربر اصلی |
نیروی هوایی ایالات متحده آمریکا
سپاه تفنگداران دریایی ایالات متحده آمریکا
نیروی دریایی ایالات متحده آمریکا |
| ساخته‌شده |
۲۰۰۶–اکنون |
| تعداد ساخته‌شده |
۱۰۰۰ فروند[۴] |
| توسعه‌یافته از |
لاکهید مارتین ایکس-۳۵ |
لاکهید مارتین اِف-۳۵ لایتنینگ ۲ (به انگلیسی: Lockheed Martin F-35 Lightning II)، جنگنده چندمنظوره نسل پنجم آمریکایی، تک‌سرنشین، تک‌موتوره و رادارگریز در همه شرایط آب‌وهوایی است که برای انجام ماموریت‌های برتری هوایی و تهاجمی ساخته شده و قادر به ارائه جنگ الکترونیک و قابلیت‌های اطلاعاتی، نظارتی و شناسایی است. لاکهید مارتین پیمانکار اصلی اف-۳۵ بوده و نورثروپ گرامن و بی‌ای‌ئی سیستمز شرکای اصلی آن هستند. اف-۳۵ سه مدل اصلی دارد: اف-۳۵ اِی با توان نشست و برخاست متعارف، اف-۳۵ بی با توان برخاست عمودی و نشست عمودی و اف-۳۵ سی با توان ناونشینی. در تاریخ ۳۱ ژوئیه ۲۰۱۵ نخستین گردان هوایی از جنگنده‌های اف-۳۵ پس از انجام آزمایش‌های بسیار برای به‌کارگیری در اختیار سپاه تفنگداران دریایی ایالات متحده آمریکا قرار گرفت[۵] و همچنین در ۲ اوت ۲۰۱۶ نخستین گردان هوایی از جنگنده‌های اف-۳۵ اِی (اسکادران۳۴[۶]) جهت حضور در میدان نبرد تحویل نیروی هوایی آمریکا شد.[۶]
برنامه توسعه، طراحی و تولید اِف-۳۵ در نوع خود بزرگ‌ترین و پرهزینه‌ترین پروژه در تاریخ نظامی جهان است. دولت آمریکا هزینه نهایی این پروژه را یک تریلیون دلار برآورد کرده است. آمریکا تا اکتبر ۲۰۱۸ سفارش خرید ۳٫۰۰۰ فروند اِف-۳۵ را دریافت کرد و ارتش اسرائیل و ارتش بریتانیا چند فروند آن را در اختیار دارند. ژاپن، کره جنوبی، ترکیه و ایتالیا هم از آمریکا اِف-۳۵ خریداری کرده‌اند.[۳]
اف-۳۵ نوع توسعه‌یافته هواپیمای ایکس-۳۵ است. ایکس-۳۵ هواپیمایی بود که توسط لاکهید مارتین برای رقابت در پروژه «جنگنده تهاجمی مشترک» (JSF) ساخته شد و توانست بر رقیب خود در این پروژه هواپیمای ایکس-۳۲ شرکت بوئینگ پیروز شود. اف-۳۵ توسط یک تیم صنایع هوافضا به رهبری شرکت لاکهید مارتین طراحی شده و شرکت‌های آمریکایی نورثروپ گرومن و پرت اند ویتنی و بریتانیایی بی‌ای‌ئی سیستمز از شرکای ارشد این پروژه محسوب می‌شوند. اف-۳۵ که گفته شده می‌تواند از رادارها بگریزد و شناسایی نشود در سه مدل ساخته شده است. ارزش هر جنگنده اِف-۳۵ بالغ بر تقریباً ۱۰۰ میلیون دلار برآورد می‌شود.[۳]
اف-۳۵ نخستین پرواز خود را در سال ۲۰۰۶ انجام داد و در ژوئیه ۲۰۱۵ با مدل اف-۳۵بی وارد خدمت نیروی تفنگداران دریایی ایالات متحده شد؛ سپس مدل اف-۳۵ای در اوت ۲۰۱۶ به نیروی هوایی ایالات متحده و مدل اف-۳۵سی در فوریه ۲۰۱۹ به نیروی دریایی ایالات متحده تحویل داده شد.[۱][۲][۷] این هواپیما برای نخستین بار در سال ۲۰۱۸ توسط نیروی هوایی اسرائیل در عملیات خانه پوشالی استفاده شد.[۸] ایالات متحده قصد دارد تا سال ۲۰۴۴ تعداد ۲٫۴۵۶ فروند اف-۳۵ خریداری کند که بخش عمده نیروی هوایی تاکتیکی خدمه نیروی هوایی، نیروی دریایی و سپاه تفنگداران دریایی ایالات متحده آمریکا را تشکیل خواهد داد. این هواپیما قرار است یکی از ارکان اصلی قدرت هوایی ناتو و متحدان ایالات متحده باشد و تا سال ۲۰۷۰ عملیاتی باقی بماند.[۹][۱۰][۱۱]
یکی از انتقادات اصلی به برنامه اف-۳۵ این است که با وجود هزینه آن، این هواپیما از میزان آمادگی بسیار پایینی برخوردار است. در آوریل ۲۰۲۴، مسئولان این شرکت اذعان کردند که اف-۳۵ تنها قابلیت اجرای ۵۵/۷٪ درصد از مأموریت‌های محوله را دارد.[۱۲]
تاریخچه
پرواز ایکس-۳۵ ای از پروژه جنگنده تهاجمی مشترک بر فراز پایگاه هوایی ادواردز. از این پیش‌نمونه تنها دو فروند آزمایشی ساخته شد.
اف-۳۵ توسعه یافته هواپیمای ایکس-۳۵ از پروژه جنگنده تهاجمی مشترک (JSF) است. پروژه جنگنده تهاجمی مشترک برنامه‌ای برای جایگزینی هواپیماهای جنگنده اف ۱۶، ای ۱۰، اف ۱۸ هورنت (شامل اف ۱۸ سوپرهورنت نمی‌شود) و جنگنده تهاجمی هریر بود. هدف پروژه ساخت جنگنده‌هایی با ۸۰ درصد اشتراک برای کاهش هزینه‌های توسعه، تولید و عملیات بود.
سرچشمه پروژه جی‌اس‌اف را می‌توان از سال ۱۹۸۶ میلادی دانست. هنگامی که آمریکا و انگلیس به دنبال ساخت یک جنگنده فراصوت برتر بودند. اما این پروژه در سال ۱۹۹۰ رسمی شد و در زمانی که آژانس پژوهشی پروژه‌های پیشرفته دفاعی (دارپا) به دنبال یک جنگنده چندمنظوره با وزن و قیمتی پایین بود، باز هم این حرکت بسوی ساخت یک جنگنده فرا صوت کشیده شد و به همین خاطر رقابتی بین کمپانی‌های هواپیماسازی و موتورسازی در سال‌های ۱۹۹۱ تا ۱۹۹۴ برای به‌دست آوردن امتیاز ساخت این جنگنده به وجود آمد.
بوئینگ ایکس-۳۲ رقیب لاکهید مارتین ایکس-۳۵ در پروژه جنگنده تهاجمی مشترک
کمپانی‌های آمریکایی نورثروپ گرومن و مکدانل داگلاس به عنوان یک تیم، کمپانی بوئینگ آمریکا و کمپانی لاکهید مارتین نیز دیگر شرکت‌کنندگان در این رقابت بودند. هر کدام از این تیم‌ها طرحی را ارائه دادند. در ارزیابی سال ۱۹۹۶، طرح تیم نورثروپ گرومن و مکدانل داگلاس رد شد و در مقابل کمپانی‌های بوئینگ و لاکهید مارتین هر کدام به ترتیب طرح‌های تجربی ایکس-۳۲ و ایکس-۳۵ را ارائه دادند. حرف ایکس در هواپیماهای آمریکایی نشانگر آزمایشی بودن هواپیما است.
وزارت دفاع آمریکا در ۱۶ نوامبر ۱۹۹۶ بودجه لازم برای توسعه و ساخت طرح‌های ایکس ۳۲ و ایکس-۳۵ را به شرکت‌های بویینگ و لاکهید مارتین پرداخت کرد. ایکس-۳۲ بویینگ برای نخستین بار در ۱۸ سپتامبر ۲۰۰۰[۱۳] به پرواز درآمد و تقریباً یک ماه بعد از آن در ۲۴ اکتبر ۲۰۰۰[۱۴] ایکس-۳۵ نیز نخستین پروازش را انجام داد. سرانجام در اکتبر ۲۰۰۱ طرح ایکس-۳۵ کمپانی لاکهید مارتین برنده این مسابقه شد. بعد از تثبیت طرح ایکس-۳۵ دیگر آن را به نام اف-۳۵ می‌شناسند؛ چون حرف F در هواپیماهای آمریکایی نشان‌دهنده جنگنده است.
کمپانی لاکهید مارتین در طی پروژه جنگنده تهاجمی مشترک دو فروند ایکس-۳۵ ساخت. یکی از مدل A و دیگری مدل C ولی در طی پروژه با انجام تغییراتی، ایکس-۳۵ ای به ایکس-۳۵ بی تبدیل شد.[۱۵]
جورج استاندریج (George Standridge) از اعضای شرکت لاکهید مارتین در سال ۲۰۰۶ پیش‌بینی کرد که جنگنده اف-۳۵ با وجود اینکه نیاز کمتری به پشتیبانی‌های لجستیکی خواهد داشت و تقریباً با سایر جنگنده‌ها هم قیمت است، در یک نبرد هوایی چهار برابر مؤثرتر از یک جنگنده معمولی، در عملیات‌های حمله زمینی هشت برابر مؤثرتر و در مأموریت‌های شناسایی و دفاع هوایی سه برابر مؤثرتر از جنگنده‌های معمولی خواهد بود.[۱۶] در کل هدف نهایی از طراحی اف-۳۵ استفاده از آن به عنوان جنگنده تهاجمی شماره یک و همچنین جنگنده برتری هوایی شماره دو پس از اف-۲۲ تا سال ۲۰۴۰ است.
در تاریخ ۲۲ می ۲۰۱۸ اسرائیل اعلام کرد که برای نخستین بار از این هواپیما در یک حمله نظامی به صورت گسترده و علیه مواضع ارتش سوریه استفاده نموده است.[۱۷]
ویژگی‌ها
یک اف-۳۵ درحال پرواز در کنار یواس‌اس زاموالت
اف-۳۵ بی
نگاره‌ای از چهار فروند جنگندهٔ لاکهید مارتین اف-۳۵ لایتنینگ ۲ متعلق به اسکادران ۱۴۰ (en) نیروی هوایی اسرائیل و اسکادران ۳۴ (en) نیروی هوایی ایالات متحده آمریکا در حال عملیات تمرینی بر فراز صحرای نگب، اسرائیل.
اف-۳۵ سی
تصویر برداری رادار اف-۳۵ به وسیله فناوری روزنه ساختگی (SAR) از یک منطقه زمینی
جنگنده اف-۳۵ به عنوان یک جنگنده نسل پنجم دارای ویژگی‌های منحصر به فرد و ارتقای ویژگی‌های جنگنده‌های نسل قبل است از جمله این ویژگی‌ها می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
پنهانکاری
اف-۳۵ از قابلیت پنهانکاری بالایی برخوردار است. طراحان این جنگنده از آخرین و پیشرفته‌ترین روش‌ها برای کاهش بازتاب راداری و کاهش تشعشعات فروسرخ در طراحی اِف ۳۵ استفاده کرده‌اند. توانایی پنهانکاری در کنار آگاهی وضعیتی بالا توانایی دید اول و شلیک اول را برای اف ۳۵ فراهم می‌آورد و به بقاپذیری این جنگنده در میدان نبرد کمک شایانی می‌کند. با وجود داده‌های موجود دربارهٔ پنهانکاری این جنگنده، دو کشور ایران و روسیه ادعا کرده‌اند که توانستند با استفاده از رادارهای خود این جنگنده را رصد کنند.[۱۸][۱۹]
بهره‌گیری از فناوری‌های نوین صنعت هوافضا
در اف-۳۵ به جای محرک‌های هیدرولیکی از فناوری نوین محرک‌های الکتروهیدرواستاتیکی استفاده شده که باعث افزایش امنیت پرواز، کاهش نقص فنی کنترلرهای جنگنده و همچنین نیاز کمتر به تعمیرات می‌شود.[۲۰] اف ۳۵ از سامانه پرواز با فیبر نوری استفاده می‌کند، این سامانه در واقع همان سامانه پرواز با سیم است که در آن به جای کانل‌های سیمی از کانال‌های فیبر نوری و استاندارد انتقال داده شبکه IEEE 1394b[۲۱] استفاده شده که سرعت و امنیت داده بهتری برای سامانه کنترل پرواز اف-۳۵ فراهم کرده است. همچنین ۴۲ درصد از وزن اف-۳۵ را مواد مرکب (کامپوزیت) به کار رفته در این جنگنده تشکیل می‌دهند که این بیشترین میزان استفاده از مواد مرکب در یک جنگنده آمریکایی است برای مثال ۲۲ درصد از وزن اف ۲۲ و فقط ۲ درصد از وزن اف ۱۶ از مواد مرکب ساخته شده‌اند.[۲۲] استفاده از مواد مرکب باعث کاهش وزن اف-۳۵ و کاهش مصرف سوخت شده است. همچنین نسل جدید مواد مرکب به کار رفته در ساخت سطح بدنهٔ اف-۳۵ (فیبر حصیری) علاوه بر جذب خوب امواج رادار، در عین ارزان‌تر بودن، مناسب برای انواع شرایط آب و هوایی است، آسیب‌پذیری کمتر دارد و در نهایت تعمیرات آن سریع‌تر است.[۲۲]
نمایشگر کلاه خلبان
کلاه خلبانی جنگنده اف-۳۵ به عنوان نخستین جنگنده ایست از یک نمایشگر بهره می‌برد این نمایشگر اطلاعاتی که قبلاً در نمایشگر سربالا یا سامانه هاد (Head Up Display) وجود داشت را در جلوی دید خلبان نمایش می‌دهد. همچنین تصاویر دید در شب توسط حسگرهای الکترواپتیکی به کلاه خلبان ارسال شده و بر روی آن نمایش داده می‌شود.[۲۳]
زاویه حمله بالا
هر سه مدل جنگنده اف-۳۵ توان رسیدن به زاویه حمله ۵۰ درجه‌ای در سرعت ۱٫۶ ماخ را دارا هستند.[۲۴] این درحالی است که جنگنده‌های نسل قبل همچون اِف-۱۶ و اِف-۱۸ تنها توان رسیدن به زاویه حمله ۳۰ درجه‌ای را دارا هستند. زاویه حمله بالا توان مانورپذیری و عدم واماندگی را به شدت افزایش می‌دهد. طراحی و سامانه کنترل پروازی مدرن اف-۳۵ از دلایل اصلی دست‌یابی به زاویه حمله بالا در این جنگنده هستند.
سامانه فرمان‌ها صوتی
اف-۳۵ نخستین جنگنده آمریکایی است به صورت عملیاتی از سامانه فرمان‌ها صوتی (DVI) استفاده خواهد کرد این سامانه قبلاً به‌طور آزمایشی بر روی جنگنده‌های هارییر و اف-۱۶ ویستا مورد استفاده قرار گرفته بود.[۲۵] این سامانه به خلبان اجازه می‌دهد با گفتار بعضی از فرمان‌ها را اجرا کند.
نمایشگر یکپارچه کابین خلبان
اف-۳۵ نخستین جنگنده در جهان است که از یک نمایشگر یکپارچه در داخل کابین خلبان استفاده می‌کند. این نمایشگر لمسی با رابط کاربری سامانه عامل اف-۳۵ هماهنگ بوده و خلبان توان سفارشی‌سازی اطلاعات بر روی نمایشگر را دارد.
برنامه کامپیوتری پیشرفته
یکی از نقاط قوت اصلی این جنگنده به‌شمار می‌آید. این برنامه بیش از ۸ میلیون خط کد دارد که ۴ برابر بیشتر از نزدیک‌ترین رقیب اف-۳۵ یعنی جنگنده اِف-۲۲ است. هوش مصنوعی و اتوماسیون بالا، ترکیب اطلاعات حسگرها و ایجاد یک تصویر واضح از میدان نبرد از وظایف اصلی این برنامه است.
سامانه پشتیبانی اطلاعات خودکار
این سامانه که ALIS نامیده می‌شود در واقع یک سامانه کامپیوتری برای جمع‌آوری اطلاعات از وضعیت جنگنده هنگام عملیات و پردازش آنها برای کمک به پشتیبانی، نگهداری و تعمیرات اف-۳۵ پس از عملیات است این سامانه باعث کاهش چشمگیر هزینه هر ساعت پرواز عملیاتی اف-۳۵ شده است. هر ساعت پرواز عملیاتی اف-۳۵، ۲۴ هزار دلار هزینه دربردارد که فقط ۱۰ درصد بیشتر از جنگنده ارزان قیمت اف ۱۶ است.[۲۶] شایان ذکر است که هزینه هر ساعت پرواز عملیاتی دیگر جنگنده نسل ۵ آمریکایی اف-۲۲، ۶۸ هزار دلار است.[۲۷]
کانوپی مقاوم
کانوپی (کابین) اِف-۳۵ از مواد بسیار مقاوم ساخته شده تا در مقابل شرایط بد آب و هوایی و همچنین برخود پرندگان مقاومت کند این کانوپی در آزمایش‌ها در برابر پرتاب لاشهٔ یک پرنده ۲ کیلویی با سرعت ۸۹۰ کیلومتر بر ساعت به خوبی مقاومت کرده است.[۲۸]
یکپارچگی ساختار بال و بدنه
یکی از ویژگی هنگام ساخت اف-۳۵ یکپارچگی بال و بدنه آن است بدین معنی که ساختار بال با بدنه یکپارچه است و به داخل بدنه فرومی‌رود (برخلاف دیگر جنگنده‌های کنونی). این ویژگی باعث کاهش سطح مقطع راداری و همچنین افزایش قدرت حمل تسلیحات بر زیر بال‌ها می‌شود.
آگاهی وضعیتی بالا و ترکیب اطلاعات
اف-۳۵ از بیشترین تعداد حسگر در میان جنگنده‌هایی که تاکنون ساخته شده بهره می‌برد. اف-۳۵ علاوه بر رادار کاوش الکترونیکی فعال موجود در دماغه با پوش ۱۲۰ درجه[۲۹] از ۶ حسگر الکترواپتیکی AN/AAQ-37 با پوشش ۳۶۰ درجه محیط اطراف که با توانایی کشف هواپیماها، موشک‌ها و تجهیزات زمینی، ۱۰ مجوعه آنتن سامانه جنگ الکترونیک، یک حسگر هدف‌گذاری الکترواپتیکی AN/AAQ-40 در زیر دماغه و مجموعه گیرنده و فرستنده موجود در سامانه CNI استفاده می‌کند. مجموع اطلاعات جمع‌آوری شده توسط حسگرها و ترکیب اطلاعات آنها توسط نرم‌افزار این جنگنده بالاترین آگاهی وضعیتی را از میدان نبرد در اختیار اف-۳۵ قرار می‌دهد.[۳۰]
تنوع تسلیحاتی
جنگنده اف-۳۵ توان حمل انواع سلاح‌های هوا به هوا (هدایت راداری و فروسرخ)، هوا به زمین (موشکهای کروز، هدایت لیزری، هدایت ماهواره‌ای، ضد زره، هدایت موج میلی‌متری، هدایت چند حالته و …)، ضد کشتی و سلاح هسته‌ای را دارا خواهد بود. این جنگنده همچنین قابلیت استفاده از تسلیحات کشورهای خریدار را نیز برخودار خواهد بود، که در مجموع تنوع تسلیحاتی بالایی برای اف-۳۵ محسوب می‌شود. این جنگنده را در زمره منعطف‌ترین جنگنده‌های ساخته شد تاکنون قرار خواهد داشت.
مقایسه اف 35 و سوخو 35
این دو جنگنده اغلب باهم مقایسه می‌شوند و در ادامه ما یک اینفوگرافی برای شما قرار داده ایم:
