ایران چند سال اخیر شاهد یک پدیده بی‌سابقه در فوتبال داخلی بوده است؛ پرسپولیس با افتخار هفت قهرمانی متوالی در لیگ برتر، عملاً به معیار سنجش موفقیت سایر تیم‌ها تبدیل شد. اما این فصل، شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد نظم سنتی ممکن است شکسته شود.
افت نسبی عملکرد
بررسی آمار ۱۰ هفته نخست لیگ، نشان می‌دهد میانگین گل‌های زده پرسپولیس نسبت به فصل قبل کاهش داشته است؛ از ۱.۸ گل به ۱.۲ گل در هر بازی. آمار پاس‌های کلیدی نیز حدود ۱۵ درصد افت کرده، که معمولاً نشانه‌ای از مشکلات در خط میانی و ارتباط بین خطوط است.
رقابت شدید تیم‌های دیگر
استقلال، سپاهان و حتی تیم‌های میانه جدول مانند گل‌گهر، با خریدهای هدفمند و برنامه تمرینی مدرن، فاصله خود را با صدر جدول کاهش داده‌اند. استقلال امسال با یک مهاجم خارجی تمام‌کننده، میانگین ۲ گل در هر بازی دارد و خط دفاعی‌اش تا اینجا فقط ۵ گل خورده است.
فشار روانی و رسانه‌ای
وقتی تیمی سال‌ها قهرمان می‌شود، هر لغزش کوچک زیر ذره‌بین قرار می‌گیرد. همین فشار روانی باعث شده بازیکنان اصلی پرسپولیس در بازی‌های حساس، کمتر ریسک کنند و تصمیمات محتاطانه بیشتری بگیرند. مصاحبه‌های اخیر یحیی گل‌محمدی نیز نشان می‌دهد که او این فشار را حس می‌کند.
تغییرات ترکیب و مصدومیت‌ها
فصل جاری با چند مصدومیت کلیدی آغاز شد؛ غیبت طولانی‌مدت مدافع میانی و مشکلات بدنی دو هافبک اصلی، ضربه‌ای مستقیم به تاکتیک‌های این تیم وارد کرده است. در عین حال، خریدهای جدید هنوز با سبک بازی پرسپولیس هماهنگ نشده‌اند.
حرف آخر
با توجه به آمار، شرایط فنی، فشار روانی و رقابت جدی تیم‌های دیگر، این احتمال وجود دارد که سلطه پرسپولیس در لیگ برتر به پایان برسد. اگر این روند تا نیم‌فصل ادامه پیدا کند، برای اولین‌بار در چند سال گذشته شاهد قهرمانی تیمی غیر از پرسپولیس خواهیم بود.
