H Azadiقرنهاست که هر دو شهر نقاط مهمی در اقتصاد انگلیس هستند. منچستر، بزرگتر و پرجمعیتتر، بهطور سنتی به صنعت نساجی مشغول بوده، در حالی که لیورپول به دلیل بندرش، مرکز تجارت بوده است. این تفاوت باعث شد بندریهای لیورپول خود را «نجیبزادگان» بنامند تا از «مردان منچستر» متمایز شوند.
تونی کراولی درباره استفاده از واژه «نجیبزاده» در ساحل شمالغرب مینویسد: «تمایز در اواسط قرن نوزدهم بین مردان منچستر، که در تولید اشیا نقش داشتند، و نجیبزادگان لیورپول، که آنها را تجارت میکردند، نوعی خودبرتربینی از سوی تجار خودمحور لیورپول بود.»
این دیدگاه تا حدی با گذر زمان ادامه یافته است. در سال ۱۹۷۲، آلون اوون، ولزی بزرگشده در لیورپول، فیلمی به نام «جوی» کارگردانی کرد که یک منچستری مادیگرا و لذتجو را در برابر برادرزن لیورپولیاش نشان میداد که معتقد بود لذت عمیقتر از سرگرمی صرف مهمتر است.
2249612
نقطه اوج تنش بین این دو شهر در نیمه دوم قرن نوزدهم بود. از زمان افتتاح راهآهن لیورپول و منچستر در سال ۱۸۳۰، اولین راهآهن بینشهری جهان، این دو شهر به هم متصل شدند. منچستر محصولاتش را از طریق بندر لیورپول میفروخت، اما منچستریها که از هزینههای بالای بندریهای لیورپول خسته شده بودند، کانال کشتیرانی منچستر را ساختند که در زمان افتتاحش در سال ۱۸۹۴ بزرگترین کانال جهان بود. این کانال به نمادی برای شهر تبدیل شد و امروز در نشان منچستریونایتد با تصویر یک کشتی بالای شیطان سرخ دیده میشود.
