سینا گیگزاینایی که میخوام بگم، نظرات شخصی بنده هستش و هیچ الزام و اصراری به درست بودنش ندارم.
پس خواهشا کسانی که مخالف نظرم هستن و خودشون عاشق ازدواج کردن هستن، بیخودی فاز برندارن و جبهه مخالفت نگیرن...
هر کسی نظری داره و نظرش واسه خودش محترمه
بریم سر اصل موضوع
به نظرم خیلی نباید تعداد دخترا و پسرا تفاوت چشمگیری داشته باشه...
ازدواج هم که حتی فکرش رو نمیکنم
چون میدونم نمیتونم از پسش بر بیام...شاید از لحاظ مالی و مادی بتونم اما از لحاظ اینکه بتونم یه مرد ایده آل باشم و بتونم طرفم رو خوشبخت کنم، از خودم مطمئن نیستم
پس چرا الکی برم خالی بندی کنم برا یه دختر و مخش رو بزنم که فقط بگم منم ازدواج کردم؟
خوب که چی؟
بعدش چی؟ بسپارمش به خدا و روزگار ؟ یا با اون منطق مسخره که میگن خدا خودش روزی رسونه و الله توکلی زندگیم رو جلو ببرم؟
خیلی از رفیقام رو دیدم که خریت کردن و به خاطر چند ماه عاشقی و احساسات زودگذر رفتن تن به ازدواج دادن
الان یا طلاق گرفتن یا اوناییشون هم که هنوز دارن زندگی میکنن و جدا نشدن ، بارها بهم گفتن مثل سگ پشیمونن و همیشه به من میگن خوشبحالت سینا که هنوز دم لای تله ازدواج ندادی و واسه خودت داری راحت و آروم زندگی میکنی....
و واقعا هم الان دارم واسه خودم پادشاهی میکنم و به هیچ قیمتی حاضر نیستم در حال حاضر آرامشم رو با چیزی عوض کنم
فعلا که عقیدم این شکلی هست
ولی نمیدونم چند سال دیگه چه چیزی قراره واسم پیش بیاد
شاید نظرم تغییر کنه...اما چیزی که هست الان مطمئن هستم که به هیچ عنوان شرایط و موقعیت اینکه مسئولیت یه زندگی رو بر عهده بگیرم رو ندارم. چون زندگی متاهلی شوخی بردار نیست.
