دیوید کامرون، نخست‌وزیر سابق بریتانیا و از چهره‌های برجسته حزب محافظه‌کار، اخیراً افشا کرده که مبتلا به سرطان پروستات بوده است. این خبر شوک‌آور است، به‌ویژه وقتی در نظر بگیریم که طی دوران خدمت او، سیاست‌هایی اتخاذ شده بود که منتقدان آن را به آسیب به نظام سلامت عمومی (NHS) متهم می‌کردند. کامرون در مصاحبه‌ای با «تایمز» گفت که سال‌ها پیش، تست PSA (آنتی‌ژن ویژهٔ پروستات) داده و نتیجه‌ای بالا نشان داده بود. پس از آن، بیوپسی انجام شد که نشان دهندهٔ سرطان بود. او در درمان‌ش از «فوکال تِراپی» بهره برد؛ روشی که در آن پالس‌های الکتریکی سلول‌های سرطانی را هدف می‌گیرد تا آن‌ها را از بین ببرد.
آنچه این افشاء را طعم تلخ‌تری می‌دهد، تناقض آشکاری‌ست که بین سیاست‌گذاری‌های کامرون در گذشته و وضعیت فعلی‌اش وجود دارد. در دورهٔ نخست‌وزیری او (۲۰۱۰–۲۰۱۶)، بسیاری از فعالان سلامت عمومی و منتقدان ادعا کردند که دولت حفظ ارزش‌ها و اهداف درمان سرطان را اولویت قرار نداده است؛ به ویژه اینکه زمان تشخیص و دسترسی به خدمات تشخیصی در برخی سرطان‌ها، مانند سرطان پروستات، به اندازه کافی بهینه نبوده است. حالا همان فردی که روزگاری بر سیاست‌های بودجه‌ی سلامت نظارت داشت، این بار در جبههٔ آسیب‌پذیری قرار گرفته؛ و شاید تلخ‌ترین بخش ماجرا این باشد که بازیگر اصلی سیاست‌گذاری حالا خود قربانی یک بیماری است که سال‌ها بخشی از جنگ او با سیستم بود.
کامون گفته است که پس از شنیدن توصیهٔ همسرش، «سامانتا»، مبنی بر انجام تست، اقدام کرده است. زمانی‌که نتایج اولیه آزمایش‌ها (MRI) را گرفته بود، لکه‌هایی مشکوک دیده شدند؛ اما ترمیم دقیق‌تر و تصمیم‌گیری نهایی با بیوپسی حاصل شد. او در بیان تجربه‌اش تأکید کرده که لحظه‌ای که پزشک نتیجه را اعلام کرد، احساسی ترکیبی از ترس و امید را تجربه کرده است: ترس از شنیدن «سرطان»، اما امید به درمان موفق. آن‌طور که او می‌گوید، نکتهٔ دشوار این بود که هویت بیماری برایش جدی شود و تصمیم بگیرد که در مورد آن علناً صحبت کند.
بخش عمده‌ای از انگیزهٔ کامرون برای بازگو کردن داستانش، درخواست او برای راه‌اندازی یک برنامهٔ غربالگری هدفمند است: برنامه‌ای که به مردانی که در خطر بیشتری قرار دارند، امکان سنجش منظم‌تر پروستات را بدهد. او تاکید کرده که تعداد زیادی از مردان در بریتانیا مسائل پروستات خود را نادیده می‌گیرند و «خیلی خوب دربارهٔ سلامت‌شان صحبت نمی‌کنند». این نقطه‌نظر، خود یک نقد بی‌پرده به فرهنگ سلامت عمومی است؛ فرهنگی که شاید سیاست‌مداران آن را دست‌کم گرفته‌اند.
مصاحبهٔ کامرون همچنین همزمان با شروع یک پروژهٔ بزرگ به نام «Transform» در دولت کارگر صورت می‌گیرد؛ پروژه‌ای که با بودجه‌ای ۴۲ میلیون پوندی با همکاری NHS اجرا خواهد شد تا روش‌های غربالگری پروستات را آزمایش کند. هدف این پروژه، کاهش مرگ‌ومیر ناشی از این نوع سرطان است و امید بر این است که با پیشرفت فناوری تشخیصی، امکان تشخیص زودتر بیمارانی فراهم شود که در حال حاضر در مرحله‌ای قرار دارند که درمان مؤثرتر است.
در عین حال، کامرون به دشواری تصمیم‌گیری عمومی دربارهٔ مسائل «خصوصی» اذعان کرده: «من دوست ندارم مسائل بهداشتی شخصی‌ام را عمومی کنم، اما احساس می‌کنم باید این کار را بکنم.» او می‌گوید هرچند تا کنون تمایل بسیاری به پنهان‌کاری دربارهٔ وضعیت سلامت خود داشته، اما اکنون این را وظیفه می‌داند که صدایش را بلند کند تا توجه عمومی را به این بیماری مهم جلب کند.
طنز تلخ ماجرا این‌جاست: مردی که زمانی به‌عنوان نخست‌وزیری حکومتی شناخته می‌شد که منتقدانش آن را در سیاست سلامت بسیار فشرده و محدود می‌دانستند، اکنون به چهرهٔ برجسته‌ای تبدیل شده که خود در معرض پیامدهای سیاست‌گذاری سلامت قرار گرفته است. او یکی از قوی‌ترین منتقدان کاهش خدمات عمومی بود، ولی امروز تاکید دارد که سیاست‌گذاران باید به‌طور ملموس‌تر در زمینهٔ پیشگیری و درمان سرطان سرمایه‌گذاری کنند.
از سوی دیگر، افشای وضعیت او باعث شده بحث دربارهٔ نابرابری‌های سلامت دوباره داغ شود: چطور برخی مردان — به خصوص آن‌هایی که در گروه‌های پرخطر قرار دارند — دیرتر به تشخیص می‌رسند، یا به خدمات مؤثر دسترسی ندارند. سخنان کامرون در مورد ضرورت شفافیت و برنامهٔ غربالگری می‌تواند تأثیر قابل‌توجهی بر سیاست عمومی داشته باشد، به‌ویژه در شرایطی که بسیاری از تحقیقات نشان داده‌اند غربالگری زودهنگام می‌تواند زندگی را نجات دهد.
این ماجرا همچنین بازتابی از یک درس عمیق‌تر است: هیچ‌کس، حتی کسانی که بر اوج قدرت بوده‌اند، از آسیب‌پذیری در امان نیست. بیماری پروستات، که شمار زیادی از مردان را در بریتانیا تحت تأثیر قرار می‌دهد، حالا با صدای کامرون در مرکز توجه عمومی قرار گرفته است. او با افشای وضعیت‌اش نه تنها چشم‌اندازی از تغییر سیاست‌ها را پیش‌کشیده، بلکه دعوتی واقع‌بینانه به گفت‌وگو در مورد سلامت مردان و اهمیت پیشگیری به موقع ارائه داده است.
