با شنیدن این سرود با گوش دادن به فریاد های لاسائتا و چامارتین نمیدونم...یه غوغایی توی دلم شروع میشه.با شنیدن اون حس عجیبی پیدا میکنم.وقتی گوشش میکنم بهترین صحنه های تاریخ رئال مادرید رو توی ذهنم میبینم.ضربه سر سرخیوو....اون چیزی که بیش از هر چیز با این سرود یادش میوفتم سن ایکر.نمیدونم فوتبال برای شما چطوریه ولی برای من توی رئال مادرید خلاصه میشه.یاد ایگر کاسیاس.حالا که لالیگا از دست رفته(من در لالیگا از دست رفته هیچ کسی رو مقصر نمیدونم.)شنیدن این سرود امید عجیبی به بازی 4 شنبه پیدا میکنم.
نمیدونم یه مادریدیستای واقعی هستم یانه!تعداد انگشت شماری توی دنیا وجود داره.ولی برام یه افتخار بزرگه.من از روزی که اولین بازی رئال مادرید رو دیدم چه وقتی باخت چه برد پشت این تیم بودم.اما مادریدیستا بودن توی چیزی بیشتر این چیزا خلاصه میشه.خیلی فراتر...
شما خودتون رو یه مادریدیستای واقعی میدونید؟
تاریخ را نوشتید ، اینک آماده اید برای در تاریخ ماندن
چرا که کسی جرئت ندارد ایستادگی کند برابر اراده تان برای بردن
از بدو طلوع ستاره ها ، چامارتین قدیمی من (*)
مجذوب کرد ما را از دور و نزدیک گرد هم
جامه ات را به تن می کنم ، به قلبم چفتش می کنم
روزهایی که بازی داری ، از خود بیگانه می شوم
لاسائتا (*)می دود ، رئال مادرید من می تازد
می جنگم ، زیبا هستم ، این سرود را آموختم :
مادرید ، مادرید ، مادرید ، زنده باد مادرید ،
همین و بس ، همین و بس ، زنده باد مادرید
تاریخ را نوشتید ، اینک آماده اید برای در تاریخ ماندن
چرا که هیچ کس یارای ایستادگی ندارد برابر اراده تان را برای بردن
از بدو طلوع ستاره ها ، چامارتین قدیمی من (*)
مجذوب کرد ما را از دور و نزدیک گرد هم
مادرید ، مادرید ، مادرید ، زنده باد مادرید ،
همین و بس ، همین و بس ، زنده باد مادرید
Madrid, Madrid, Madrid, ¡Hala Madrid!
y nada más, y nada más, ¡Hala Madrid!”
