به گزارش خبرنگار ورزشی خبرگزاری تسنیم، وحید هاشمیان پس از پایان کلاس‌های مربیگری دوره پرولایسنس در فدراسیون فوتبال آلمان برای استراحتی کوتاه مدت به ایران آمد. این مربی آینده‌دار فوتبال کشورمان که پیش از آغاز این کلاس‌ها در تسنیم میهمان ما بود پس از دریافت مدرکش نیز به دعوت دوباره تسنیم پاسخ مثبت داد.
حضور هاشمیان یک فرق با حضور قبلی‌اش در خبرگزاری داشت. در تاریخ 2 دی‌ماه 92 که هاشمیان برای مصاحبه به دفتر خبرگزاری آمده بود، میلاد حجت‌الاسلامی، خبرنگار ورزشی خبرگزاری تسنیم نیز حضور داشت و در مصاحبه شرکت کرد. میلاد در 4 فروردین‌ماه 94 به همراه حسین جوادی، خبرنگار ورزشی روزنامه وطن‌امروز در سانحه هوایی هواپیمای A320 شرکت آلمانی ژزمن وینگر جان خود را از دست داد تا این بار برخلاف دفعه قبلی جای خالی او در این مصاحبه حس شود.
حضور میلاد حجت‌الاسلامی در کنار تهیه کنندگان این مصاحبه کاملاً حس می‌شد و به جای صندلی خالی او عکس این خبرنگار پرتلاش قرار گرفت. هاشمیان هم به محض ورود به سالن گفت‌وگو از خاطره‌اش در مصاحبه حضوری قبلی‌اش در تسنیم صحبت و از میلاد حجت‌الاسلامی یاد کرد. بازیکن پیشین تیم ملی فوتبال کشورمان بار دیگر این ضایعه را به خانواده حجت‌الاسلامی، خبرنگاران خبرگزاری تسنیم و جامعه رسانه و ورزش کشور تسلیت گفت.
در ادامه صحبت‌های وحید هاشمیان را در گفت‌وگو تفصیلی او با تسنیم می‌خوانید. او بازهم ناگفته‌های زیادی در خصوص فوتبال ایران، شرایط فعلی، ادامه راه مربیگری‌اش، حواشی پیرامون فوتبال ایران، لیگ برتر، تیم ملی، فدارسیون فوتبال و ... بر زبان آورد.
تسنیم: در خصوص کلاس‌های مربیگری بگویید که در این دوره سخت و دشوار چه اتفاقاتی رخ داد و چه آموزه‌هایی را به دست آوردید؟
به مدرک پرولایسنس در آلمان «فوسبال لقا» می‌گویند. قانون دریافت این مدرک هم در آلمان و سوئیس این است که بعد از دریافت مدارک B، C و A شما باید در یک تیم مربیگری کنید و سپس وارد این کلاس‌ها شوید. من هم این دوره‌ها را پشت سر گذاشتم و 14 ماه در رده 5 آلمان و تیم‌های مختلف مربیگری کردم. درباره این موضوع پیش از این توضیح لازم را داده‌ام که شرایط چگونه است. در این دوره که بیش از 10 ماه طول کشید 24 نفر انتخاب شدند که ما فوتبال، داوری، تغذیه، بدنسازی و روانشناسی را آموزش دیدیم و در بین این آموزش‌ها کارشناس‌های مختلف صحبت‌های لازم را انجام می‌دادند.
دوره پرولایسنس در آلمان، یونان، سوئیس و ... تفاوت دارد و ما در این دوره 6 هفته هم کارآموزی در یک باشگاه حرفه‌ای را داشتیم که من در بایرن‌مونیخ این دوره را پشت سر گذاشتم. 6 روز هم در کنار این کارآموزی باید به هیئت فوتبال استانی می‌رفتیم تا نوع تدریس مربیگری را ببینیم و در کنار آن باید کتابچه‌ای را به نام فلسفه مربیگری آماده می‌کردیم که در این کتاب فلسفه بازی کردن در دفاع، حمله، ضد حمله، نوع تمرین دادن و ... را باید توضیح می‌دادیم. 10 ماه سختی را پشت سر گذاشتم و خیلی چیزها یاد گرفتم و مهم‌تر از این هم تبادل نظری بود که بین مربیان این دوره انجام می‌شد.
تسنیم: کدام بخش از این 10 ماه برای شما جذابیت بیشتری داشت؟
برای من همه این 10 ماه جذاب بود. قبل از حضور در این کلاس‌ها بازی کرده بودم، دوره‌های A و B را گذرانده بودم، در سمینارهای مختلفی که همیشه در آلمان برگزار می‌شود شرکت کرده بودم اما وقتی در این کلاس رفتم با قسمت‌های مختلف هر موضوعی آشنا شدم. در همه زمینه‌ها یاد گرفتم و بسیار مفید و جذاب بود. نکته جالبی هم که وجود داشت در این دوره ترس همه ما در امتحان عملی بود و اگر یک اشتباه می‌کردیم رد می‌شدیم و باید از اول کار را آغاز می‌کردیم.
تسنیم: حضور در تمرینات بایرن‌مونیخ و کارآموزی کنار تیم پپ گواردیولا برای شما سورپرایز بود؟
اگر برنامه را خودم نمی‌چیدم سورپرایز بود اما حضورم در تمرینات بایرن‌مونیخ برنامه‌ریزی خودم بود. دیدم در آلمان با همه مربیان آلمانی برخورد کردم و می‌خواستم با سبک جدیدی آشنا شوم. به همین دلیل تصمیم گرفتم به بایرن‌مونیخ بروم که گواردیولا یکی از بهرین مربیان را دارد و در کنار او می‌توانستم نوع تمرین کردن بهترین بازیکنان دنیا را ببینم. در این مدت با فلسفه مربیگری دیگری آشنا شدم.
تسنیم: برخورد گواردیولا با شما چطور بود و صحبت خاصی با هم داشتید؟
بحثی که داریم این است که نسل جدید فوتبال آلمان سیستم کارآموزی را می‌دانند اما در هرتابرلین که مربی هلندی دارد یا مربی فرایبورگ اجازه نمی‌دادند کارآموز در کنار تیم‌شان باشند. در تیمی مثل هانوفر می‌توانستم به داخل اتاق مربیان هم بروم اما در بایرن‌مونیخ کنار زمین بودم و یادداشت می‌کردم. بیشتر از گرلند دستیارش سؤال می‌کردم که در بایرن‌مونیخ بود و او را می‌شناختم. من را هم به گواردیولا معرفی کرد و او گفت هر سؤالی داشتم بپرسم اما اینطور نبود که بخواهم در آن فشار کاری مزاحم کارش شوم. بیشتر سعی کردم از دور کار را تماشا کنم و نرفته بودم آنجا که عکس یادگاری بگیرم و برای کارآموزی در تمرینات بایرن‌مونیخ حضور داشتم.
تسنیم: تصور ذهنی‌تان پیش از دیدن و بعد از دیدن گواردیولا چگونه بود و چگونه با شما برخورد کرد؟
من همیشه فکر می‌کردم بایرن‌مونیخ با گواردیولا تمرینات بسیار پیچیده‌ای دارد اما وقتی به تیم رفتم دیدم اینگونه هم نبود. کار گواردیولا این است که یک تصویر از بازی هجومی‌اش دارد و آن را تقسیم‌بندی می‌کند و هر روز یک بخش از تمرین را انجام می‌دهد. با تصویر کلی این تمرینات تکه‌ای را کنار هم می‌چیند و به هدفش می‌رسد. برخوردی هم که با من داشت بسیار خوب بود، خوش‌آمدگویی کرد، به من گفت بازیکن اینجا بودی اما من را نمی‌شناخت.
با این حال سایر افراد کادرفنی و بازیکنان از جمله شواین اشنایگر و فلیپ لام که مقابلش بازی کرده بودم به خاطر شناخت‌شان برخورد خیلی خوبی داشتند. بازهم گفتم من برای عکس گرفتن نرفته بودم و می‌خواستم کار یاد بگیرم. همین که اجازه دادند در تمام تمرینات حضور داشته باشم نهایت احترام بود، چون اجازه می‌دادند حتی در تمریناتی که در زمین اصلی برگزار می‌شد و دور این تمرینات پرده می‌کشیدند هم حضور داشته باشم.
تسنیم: خیلی‌ها بین گواردیولا و مورینیو مقایسه می‌کنند که کدام یک بهتر است. این مقایسه درست است؟
ما یک استاد داشتیم که می‌گفت هر چیزی می‌گویید درست است اما چگونه می‌خواهید به هدف‌تان برسید. یک مربی اینگونه است که فقط بازی مستقیم می‌کند و می‌خواهد به پیروزی برسد تا قهرمان شود و یک مربی هم مانند گواردیولا می‌خواهد با حفظ توپ به گل برسد. فلسفه هر مربی متفاوت است و باید ببینید باشگاه‌ها به دنبال کدام فلسفه هستند. مطمئناً چلسی به دنبال نتیجه بوده که به سراغ مورینیو رفته و بایرن‌مونیخ هم هدف دیگری داشته اما نباید مربیان را با هم مقایسه کرد.
تسنیم: هزینه کلاس‌های دوره پرولایسنس چقدر بود؟
باید 12 هزار و 500 یورو برای ورودی این کلاس‌ها به حساب فدراسیون فوتبال آلمان می‌ریختیم که در کنار آن هزینه رفت‌وآمد هم داشتم. به نظرم این پولی که برای ورودی واریز کرده بودیم فقط خرج سرویس و هزینه‌هایی بود که برای ما انجام می‌دادند. هزینه استاد و مدرس کلاس‌ها بسیار سنگین است که فدراسیون فوتبال آلمان این هزینه را تقبل می‌کند و پولی که از ما گرفتند فقط هزینه هتل ورزشی، غذا، سفرهای گروهی و ... بود. این قیمت نسبت به هزینه‌های آلمان واقعاً مناسب بود.
تسنیم: به جز شما فرد آسیایی دیگری هم در کلاس‌ها حضور داشت؟
خیر؛ فقط من از آسیا حضور داشتم که البته قانون آن هم این است که شما باید در کشور آلمان زندگی کرده باشید. باید زبان آلمانی بلد باشید، مدرک A و B را از فدراسیون فوتبال آلمان بگیرید تا به شما اجازه دهند در کلاس‌های دوره پرولایسنس حضور پیدا کنید. زبان آلمانی هم زبان بسیار سختی است و زمان بازی کردن هم بسیار عامیانه صحبت می‌کردیم اما برای حضور در کلاس‌های مربیگری دوره یک ساله‌ای را رفتم تا زبانم را کامل کردم. در این سه سال که از فوتبال خداحافظی کردم وقت زیادی گذاشتم و این دوره در اصل سه سال بود نه 10 ماه. به نظرم باید همه چیز را اصولی شروع کرد و البته فدراسیون فوتبال آلمان هم اجازه نمی‌دهد غیراصولی کاری انجام شود، به همین دلیل دوره کسب این مدرک برای من 3 سال طول کشید.
تسنیم: البته با ماندن در فوتبال ایران می‌توانستید بعد از خداحافظی از فوتبال سه روزه هم وارد عرصه مربیگری شوید! نمی‌شد؟
صددرصد می‌توانستم این کار را انجام دهم اما دوست دارم یاد بگیرم و یاد بدهم. کسب تجربه خوب است اما بعضی تجربه‌ها اصلاً خوب نیست. در آغاز این دوره به ما گفتند که شما یک سیکل و دایره‌ای بودید که همینطور طی می‌شد و یک مربی از مربی دیگر به صورت تجربی کار را یاد می‌گرفت اما اکنون این دایره قیچی شده است. یعنی همه چیز از نو آغاز شد و به همین دلیل در چند سال اخیر مربی جدید، جوان و ناشناخته آلمانی زیاد شده است.
تسنیم: چرا فدراسیون فوتبال آلمان تصمیم می‌گیرد چنین هزینه‌ای را برای وحید هاشمیان که یک ایرانی است، پرداخت کند؟
به این دلیل که بازیکن را مربی می‌سازد و نسل جدید به بازیکن و علم روز فوتبال نزدیک‌تر است. روش جذب کردن بازیکنان، کسب علم و ... در جوان‌ها بهتر است و به همین دلیل فدراسیون فوتبال آلمان روی جوان‌ها سرمایه‌گذاری می‌کند که خوشبختانه یکی از آنها من بودم. از سال 2004 که ماتیاس سامر به فدراسیون فوتبال آلمان آمد دوره‌های مربیگری را سخت کرد و دیگر مانند قدیم نبود.
گرفتن مدرک پرولایسنس قدیم بسیار راحت‌تر بود و دوره‌ها 6 ماهه برگزار می‌شد که تعداد نفرات هم بیشتر بود. در سال 2008 بازهم این دوره سخت‌تر شد و حتی چند بازیکن تیم ملی آلمان را می‌شناسم که در ورودی این کلاس‌ها رده شدند. داریوش ووش که کاپیتان تیم ما در بوخوم و در تیم ملی آلمان هم بود، دو دوره در این کلاس‌ها رد شد. با این صحبت نمی‌خواهم کار خودم را بزرگ جلوه بدهم بلکه می‌خواهم سخت‌گیری‌ها را بگویم و اینکه چه اتفاقاتی افتاده است.
