سال‌هاست که ستاره آسمان شخصیت‌های بزرگ شماره 10 فوتبال کم سو شده و افول کرده است و دیگر بازیهای چشم نوازی مانند گذشته از هافبک های خلاقی چون مارادونا، پلاتینی، زیدان و... در میانه میدان نمی بینیم و در چند سال اخیر چهره‌های کمی چون اینیستا، ژاوی، اوزیل و اشنایدر، یاد بازیسازان بزرگ گذشته را زنده کرده اند و این نوید را به جهان فوتبال می توانند بدهند که دوباره شماره 10 ارج و قرب یافته و مشتری‌های زیادی پیدا کنند.
بازیکن شماره 10 همیشه بهترین بازیکن تیم بود و شیوه بازی، داشتن کاریزمای ستاره شدن و از همه مهمتر قدرت بازیسازی، فاکتورهایی بودند که این بازیکن برای به دست آوردن پیراهن شماره 10 لازم داشت. بیشترشان قدرت بازی‌خوانی و تکنیک نابی داشتند که در لحظات سخت به کارشان می‌آمد و قفل بازی را به نفع تیمشان باز می‌کرد.
ماهنامه ورزشی Four Four Two چند وقت پیش با پرداختن به پرونده طلوع دوباره ستارگان بازیساز در فوتبال، اقدام به معرفی 16 بازیساز بزرگی کرده که فوتبال را متحول کرده و آن را تغییر دادند. در این لیست از هر جایی که بگویید بازیکن پیدا می‌شود. از آمریکای جنوبی گرفته تا یوگسلاوی و از آدم‌های زشت و کچل گرفته تا خوش‌تیپ‌هایی که به مانکن‌ها شبیه بودند در این لیست هستند. حتی فوتبال عجیب و غریب انگلیس هم نماینده‌ای در بین این بزرگان دارد. اصل این مطلب نوشته «بارنی رونای» است که با تغییرات اندکی ترجمه شده است.
** منظور از شماره 10 صرفا شماره پیراهن نیست و نقش شماره 10 در پلان تاکتیکی یک تیم مورد نظر است که در گذشته اکثرا پیراهن شماره 10 را نیز به تن می کردند.**
======================================================
*بازیکنانی که فوتبال را متحول کردند*
=============بزرگترین بازیساز تمام بازیساز‌ها===============
*دیه‌گو مارادونا (Diego Maradona)*
بازیکن ریزه میزه با سرگذشتی عجیب و رشدی ماورایی در دوران بازیگری که با قابلیت بازی با یک پا همه جهان را خیره کرد. تنها مردی در جهان که جام‌جهانی را با «یک دست» فتح کرد و بزرگترین و تمام عیارترین بازیساز تمام دوران بود. لابد همه‌تان مارادونا و جام‌جهانی که به گوشتان می‌خورد بی‌اختیار یاد گل «دست خدا»ی او به انگلیس می‌افتید ولی از آن حرکت مهمتر، دیگر گل عجیب و زیبایش به بریتانیایی‌های مغرور بود. کارشناسان فنی فیفا اسم آن گل و حرکت قبل از آن را «حرکت امضاگونه» گذاشته‌اند. دیه‌گو از میانه‌های زمین خودی توپ را گرفت، هر چه انگلیسی جلوی راهش بود را دریبل کرد، پیتر شیلتون دروازه‌بان بزرگ انگلیس را هم جا گذاشت و در حالی که پیتر رید، بازیکن انگلیسی‌ها تمام این 40 یارد دنبالش دوید و به او نرسید، توپ را به تور دروازه چسباند. گل دست خدایش هم که دیگر جای خودش را دارد. تصویری که از مارادونا با آن حرکات فریبنده و رو به جلویش در بازیهای مهم و پاس‌های خیره‌کننده‌اش بر جای مانده، هرگز از یادها نمی‌رود. پاس طلایی او در همان فینال 1986 به خورخه بوروچاگا که منجر به گل قهرمانی آژرانتین شد، اوج هنر دیه‌گو را به نمایش گذاشت.
( فیلم این دو گل زیبا را در لینک زیر ببینید)
http://www.mashreghnews.ir/fa/news/229810/%D8%AE%D8%A7%D8%B7%D8%B1%D9%87...
بازیسازی مارادونا او را به کامل‌ترین بازیساز فوتبال تبدیل کرد. این برتری نه فقط در فیزیک عالی بدنی، تکنیک و دید عالی او هنگام بازی خلاصه می‌شد بلکه تعیین‌کننده‌ترین فاکتور او در بازیسازی، کارهای خلاقانه‌ای بود که در لحظات دشوار گره خوردن بازی و قفل شدن آن صورت می‌داد و ناگهان کاری می‌کرد که تیم حریف در «آچمز» کامل قرار می‌گرفت. به کار بردن لفظ «نابغه» برای دیه‌گوی دوست داشتنی کم است.
