درست سی و سه سال از «رسوایی گیخون» می گذرد، روزی که آرزوهای هزاران جوان الجزایری، آرزوی یک ملت را در روز روشن دزدیدند و آنها را با اردنگی از جام جهانی بیرون انداختند.
زمانی که قرار بود آلمانها در آخرین بازی مرحله گروهی خود به مصاف اتریش بروند، هر دو تیم فرصت کافی برای محاسبه چگونگی صعود خود به دور بعد را داشتند، چرا که الجزایر یک روز قبل، شیلی را 3 بر 2 شکست داده بود تا همه چیز به این بازی کشیده شود. (پس از این دوره از جام جهانی، ففا آخرین بازی مرحله گروهی را به صورت همزمان برگزار کرد.) محاسبات ساده بود: آلمانها دو امتیاز کمتر از الجزایر داشتند، و برای صعود از این بازی فقط برد میخواستند. در آنسو، اتریش 6 امتیازی هم امتیاز با الجزایر بود با تفاضل گل بهتر. اتریش حتی در صورت شکست هم صعود میکرد، به شرط اینکه این شکست با کمتر از دو گل اتفاق بیفتد. نتیجه مشخص بود. اگر آلمان این بازی را با اختلاف یک گل برنده شود، هر دو تیم به دور بعد صعود خواهند کرد. و این شد انگیزهای برای کثیف ترین فوتبال در تاریخ جام جهانی.
آلمان غربی آن سالها یکی از قدرتهای بلامنازع دنیای فوتبال بود. بعد از قهرمانی در جام ملتهای اروپای 1980، به سادگی با 8 پیروزی از 8 دیدار به جام جهانی در اسپانیا راه یافتند. اولین مسابقه آنها برابر الجزایر بود، تیمی از آفریقا که اولین بار بود در این جام بزرگ شرکت میکرد. حریف اول آلمان تیمی بود که آنها میتوانستند به سادگی پک زدن به سیگار آنها را شکست دهند. این گفته من نیست، یکی از اعضای تیم آلمان در آن دوره گفته بود که آنها الجزایر را در حال سیگار کشیدن هم شکست میدهند. دیگری گفته بود: « گل هفتم را به همسران و گل هشتم را به سگانمان تقدیم میکنیم.» یوپ دروال قبل از بازی، فیلمی از مسابقات الجزایر را به بازیکنان تیمش نشان نداده بود چرا که فکر میکرد آنها به او میخندند. دوروال گفته بود که اگر آلمان بازنده بازی باشد، با قطار بعدی به آلمان بازخواهد گشت.
در مقابل، روباه های صحرا به سختی توانسته بودند یکی از دو کشور صعود کننده آفریقایی به جام جهانی لقب بگیرند.. آنها با تکیه بر امثال رباح ماجر و لخزر بلومی، در حالی وارد تورنمنت 1982 شدند که آرزوهای یک ملت را بر دوش خود احساس می کردند. جام برای آنها و آلمانها با یک شوک بزرگ شروع شد! ماجر و بلومی در همان بازی اول آلمان غربی را با شکست غافلگیر کننده 2 بر 1 بدرقه کردند. در بازی دوم، الجزایر تسلیم اتریش قدرتمند شد تا همه چیز به بازی سوم کشیده شود. در این بازی، الجزایر در همان نیمه اول با سه گل شیلی از پیش حذف شده را مغلوب کرد، ولی در نیمه دوم دو گل دریافت کرد تا در پایان با نتیجه سه بر دو شیلی را شکست دهد. یکی از گلهای این بازی، همان گل معروف رباح ماجر بود.
با به صدا در آمدن سوت آغاز بازی توسط باب ولنتاین اسکاتلندی، تکلیف همه چیز زودتر از حد تصور روشن شد. گل دقیقه 10 هروبش، آلمانها را در همان دقایق ابتدایی پیش انداخت.10 دقیقه بعد از این گل، یک شوت به دروازه از طرف اتریش و تمام! بازی آرام شد، آرام و آرامتر. دو تیم در زمین خودی مشغول پاس به یکدیگر بودند. بله، آلمان و اتریش هردو صعود کرده بودند و همین برایشان کافی بود. نیمه دوم بدتر از نیمه اول ادامه پیدا کرد. درصد پاس صحیح بازیکنان در زمین بالای 90 درصد بود، گویا 22 ژاوی در زمین حضور داشتند. 99% پاسهای اتریش و 98 درصد پاسها آلمان در زمین خودی صحیح بود، هیچ کس علاقهای به حضور در زمین حریف نداشت.
دقیقه پایانی فاجعه بود! تصور کنید بازی اسپانیای 2012 را در مقابل خودشان میبینید. در پایان، معنای جدیدی از «پیروزی کثیف» در فوتبال نمایان شد.
صدای اعتراض 41000 تماشاگر حاضر در ورزشگاه بالاگرفت. کار تا حدی بالا گرفت که مفسر شبکه ARD آلمان، ابرهارد اشتانک، از ادامه تفسیر بازی امتناع کرد و گفت: «چیزی که اینجا اتفاق میافتد شرمآور است و هیچ شباهتی به فوتبال ندارد.هرچه میخواهید بگویید، ولی هدف وسیله را توجیه نمیکند.» راجر سیگر، گزارشگر مشهور اتریشی از بییندگان خواست تلویزیون را خاموش کنند! در دقایقی از بازی، میتوانستید یک موسیقی ملایم روی تصاویر بازی قرار دهید. فریادهای Fuera, Fuera (بیرون، بیرون) در روند بازی تغییری ایجاد نکرد و به همین راحتی، میلیون ها الجزایری شب را با اشک و ناراحتی به صبح رساندند.
پس از بازی، هزاران هوادار خشمگین الجزایری پولهایی را در دست داشته و میگفتند: «تبانی بود!» برخی پولها را از لای فنسهای کنار ورزشگاه با داخل پرتاب کردند یا آنها را آتش زدند. اسپانیاییها هم با الجزایریها در این اعتراض همراه شدند. حتی یکی از هواداران آلمانی در ورزشگاه، پرچم کشور خودش را به آتش کشید.
فیفا مطابق انتظار از انجام تحقیق و تفحص در مورد این بازی امتناع کرد و بازیکنان و مربیان هر دو تیم، تبانی را تکذیب کردند. سیگر، گزارشگر بازی، گفت که برخی بازیکنان اتریش بعد از بازی میخواستند به او هم رشوه بدهند. ولی اکثریت افرادی که این بازی را دیده اند، از آن اتفاق به عنوان "رسوایی گیخون" یاد می کنند.
الجزایر برای اولین بار به جام جهانی صعود کرده بود و مانند هر کشور دیگری، امید به صعود از گروه و شاد کردن مردم خود داشت. این اتفاق، باعث شد فیفا تغییراتی در ساختار مسابقات گروهی ایجاد کند. مظلومیت الجزایر همچنان در ذهن هواداران فوتبال باقیست، ولی آنها تاثیر چشمگیری در تاریخ فوتبال گذاشتند.
