Ra saيه چيزي كه (حداقل براي من)در مورد اين دسته از طرفدارا(صد البته كه هواداراي واقعيشون)جالبه اينه كه هواداريشون از سر دلسوزي نيست(كه به نظرم رقت انگيزترين شيوه ي دوست داشتن يه تيم همين از سر دلسوزي دوست داشتنه)
تيمي كه طرفدارشن رو واقعا و از صميم قلب دوست دارن و مهم تر از اون بهش اعتقاد دارن.
اگه كمال دوست داشتن اين نيست پس چيه؟