طرفداری-
در کل ورزش ها تنها چند مورد وجود دارد که هیجان انگیز تر از استارت رقابت های فرمول یک است. وقتی راننده ها روی خط استارت قرار می گیند و نعره موتور خودرو همه صداها را خفه می کند، هیچ کدام از آن ها به هیچ چیز جز پدال گاز فکر نمی کنند تا بتوانند اولین پیچ را به بهترین شکل ممکن بگذرانند.
شاید به نظر برسد در هر ررقابت موتور اسپورتی استارت بهترین فرصت برای غلبه بر حریف است، اما وقتی سریع ترین و مدرن ترین و پیشرفته ترین خودروی روی کره زمین را در اختیار دارید و تمام رقبای شما هم خودرویی در سطح شما را می رانند، حرف زدن و فکر کردن در مورد استارت گرندپری بسیار آسان تر از انجام خواهد بود. فشاری که روی راننده هاست به صورت وحشتناکی زیاد خواهد بود چرا که از آن ها انتظار می رود با استارتی مناسب رقابت را در حالتی رقابتی آغاز کنند و اگر استارت بدی داشته باشند بعد از ظهرشان تبدیل به جهنم خواهد شد.
با توجه به اهمیت استارت، راننده ها در خط استارت بیشترین تمرکز ممکن را دارند و حتی بیشتر از باقی دور اصلی گرند پری. بعضی از راننده ها با ایجاد یک تصویر ذهنی از استارت و کاری که چند لحظه پس از آن خواهند کرد برای خط استارت خود را آماده می کنند به همین خاطر تیم ها از فشار رسانه ای زیاد قبل از شروع دور اصلی روی راننده ممانعت به عمل می آورند تا این تصویر ذهنی بهم نریزد.
رویه استارت از بازگشایی گاراژ (30 دقیقه قبل از استارت) تا خروج رسانه ها و افراد غیر ضروری از پیست (10 دقیقه قبل از استارت) طول می کشد. در این بازه زمانی مکانیک ها و اعضای تیم تمام کارهای مورد نیاز برای آماده کردن خودرو برای دور اصلی را انجام خواهند داد.
خودروی فرمول یک تا جایی که امکان دارد قبل از شروع رقابت روشن نخواهد شد، چرا که عمر موتورهای فرمول یک محدود است و تعداد موتورهای قابل استفاده برای هر راننده توسط قوانین محدود شده است. از طرفی واحد قدرت خودرو های فرمول یک بیشتر با هوا خنک می شود و در حالت ایستا جریان هوایی برای خنک کردن موتور وجود ندارد که این امر به موتور آسیب می رساند.
تمام مکانیک ها باید 45 ثانیه قبل از شروع رقابت پیست را ترک کنند، 15 ثانبه بعد چراغ های سبز روشن خواهند شد تا خودروها دور تعیین حالت را طی کنند. عملکرد راننده ها در دور تعیین حالت بسیار حیاتی است، راننده باید از رسیدن مقدار کافی حرارت به ترمز اطمینان حاصل کند و تایرهای خود را برای استارت گرم کند. این کا ربا شتاب ناگهانی و توقف چند باره در پیست انجام خواهد شد، راننده ها بر اساس طرح های مهندسین تیم این دور را طی می کنند تا خودرو و تایرها برای استارت دور اصلی آماده شوند.
در دور تعیین حالت، راننده ها برنامه موتور و کلاج را نیز برای رقابت اصلی تنظیم می کنند تا از بهترین استراتژی ممکن بهره ببرند. در این دور هیچ خودرویی حق سبقت گرفتن ندارد مگر اینکه یک خودرو تصادف کند یا دچار مشکل فنی شود.
برای راننده ای که در دور تعیین خط شنبه در مکان اول قرار گرفته بود، دور تعیین حالت بسیار حیاتی است چرا که اگر او این دور را خیلی سریع طی کند باید مدت طولانی تری در خط استارت منتظر بماند تا باقی خودروها پشت سر او وارد خط استارت شوند. در این وضعیت دمای ترمز و تایر او کاهش خواهد یافت و دمای موتر خودرو افزایش می یابد.
وقتی که تمام خودروها پس از دور تعیین حالت روی خط استارت قرار بگیرند، مرحله استارت دور اصلی آغاز می شود. چشم رانندگان باید روی چراغ های خط استارت متمرکز باشد تا هر 5 چراغ تابلو روشن شود، وقتی که چراغ های قرمز خاموش شوند (زمان آن به دستور مسئول مسابقه بستگی دارد) مسابقه آغاز می شود. برای اطمینان از عدم تخلف خودروها تمام تیم ها با وسایل الکترونیک پیشرفته تحت نظر قرار می گیرند و در صورت تخطی هر کدام از راننده ها و استارت زود تر از موعد آن ها، جریمه 5 پله ای برای آن در نظر گرفته خواهد شد.
پس از استارت و در پیچ اول ازدحامی از راننده هایی که قصد سبقت گرفتن دارند به وجود می آید. به علت وجود تعداد زیادی خودرو، بنزین زیاد در باک، سرد بودن تایر و عدم گرمایش مناسب ترمز ها ممکن است مدت کوتاهی پس از استارت، خودروهای زیادی باهم یا با دیواره پیست برخورد داشته باشند. هرچند با مهارت بالای راننده های نسل جدید و قوانین سخت گیرانه فدراسیون جهانی تصادفات پیچ اول نسبت به گذشته کاهش چشمگیری داشته است.
مطالب مرتبط:
همه چیز درباره سیستم تعلیق خودروهای فرمول یک
همه چیز درباره گیربکس خودروهای فرمول یک
همه چیز درباره سوخت خودروهای فرمول یک
همه چیز درباره لباس رانندگان فرمول یک
هر آنچه باید درباره خودروهای ایمنی فرمول یک بدانید
همه چیز درباره کلاه ایمنی رانندگان فرمول یک
همه چیز درباره قوانین سیستم ترمز خودروهای فرمول یک
همه چیز درباره سیستم قدرت خودروهای فرمول یک
