behnam madridانگلیسی دونستن کلا از نون شب واجب تره الان.
من هرگز کلاس زبان نرفتم اما توصیه م اینه که واسه یه سری مهارت ها کلاس بری.
خود یادگیری یک زبان به نظر من سه مرحله ست:
۱- نحوه خواندن و تلفظ (که نهایت دو سه روز وقت آدم رو می گیره و احتمالا شماها این مرحله رو با انگلیسی ندارید)
۲- دانستن کلمات و دایره لغت( برای انگلیسی، با کتاب ۴۰۰ مک گرو هیل شروع کن، بعدش ۵۰۴، بعدش ۱۱۰۰). همین سه تا رو بلد باشی، چیز اضافه ای برای تافل نیاز نداری. نکته: کتابای لغتی که می گیری، حتما توضیحات کلمه انگلیسی باشه. فارسی به درد نمی خوره
۳- گرامر. اگر گرامر رو حل کنی با ذهنت، قطعا می تونی حرف بزنی، حالا تمرین می خواد و دقت. کتاب گرامر دایجست از صفر تا صدش رو داره.
----
بعد از این سه مرحله، انگلیسی بلدی و حالا باید روی مهارت ها کار کنی. بخش مهمیش به ذهنیت و وضعیت خودت بستگی داره. این رو موازی با یادگیری باید پیش ببری. شروع کنی سریال و فیلم ببینی(اول با زیرنویس انگلیسی و بعدش اصلا ور داری). موزیک گوش بدی و ... . این مراحل ریدینگ و لیستنینگت رو حل می کنه.
برای نوشتن، باید تمرین کرد که این مهارت تنها در صورتی به وجود میاد که گام ۲ و ۳ ای که بالا گفتم رو تموم کرده باشی. برای صحبت کردن، یا باید افرادی رو داشته باشی که هر روز باهاش انگلیسی حرف بزنی(که در ایران زیر ۱ درصده همچین شانسی) یا اینکه بری کلاس تا حرف بزنی. حرف زدن خیلی تاثیر داره تو اسپیکینگِ آدم.
