به گزارش AS، پپ گواردیولا سرمربی جوان موفق باشگاه بایرن مونیخ در مصاحبه ای با Autopista پیرامون مسائل مختلفی به خصوص دلایل جدایی اش از بارسلونا در تابستان 2012 به صحبت پرداخت.
فرمول پیروزی در مسابقات: "وقتی که یک فصل به پایان می رسد هم برای مربی و هم برای بازیکن تکرار موفقیت های فصل گذشته اش بی اندازه دشوار است. ما هیچ فرمول جادویی برای موفقیت در فوتبال نداریم زیرا اگر چنین چیزی وجود داشت، آن وقت فوتبال همانند این می شد که شما برای خرید به یک فروشگاه بروید و پیروزی در مسابقه ای را که می خواهید، خریداری می کنید. من دوران مربیگری ام را از ابتدایی ترین نقطه و به همراه تیم محلی خیمناستیک مانرسا در کاتالونیا شروع کردم و می خواهم به شما بگویم که هیچگاه گمان نکنید که من یک شبه در لیگ قهرمانان اروپا را به قهرمانی رسیده ام."
مربیگری در تیم های پر ستاره: " کار کردن با ستاره های زیاد شبیه تیمی که در حال حاضر در بایرن در احتیار دارم یا تیم قبلی ام بارسا، علاوه بر خوبی های زیادش، مشکلاتی هم دارد. برای مثال در این تیم ها همه می خواهند که از ابتدا بازی کنند اما شما تنها می توانید 11 نفر را به میدان بفرستید و برای همین بازیکنانی که ناچارا روی نیمکت قرار می گیرند، از تصمیم شما ناراضی و ناراحت خواهند شد. علاوه بر این فرقی ندارد که شما چه کسی را به میدان بفرستید، رسانه ها و هواداران از شما خواهند پرسید که چرا فلان ستاره را بازی ندادی! برای مثال در بارسلونا هر بار لئو مسی را روی نیمکت قرار می دادم، طوری به من حمله می شد که انگار جنایتی را مرتکب شده بودم."
جدایی از بارسلونا: "در ماه های آخرم در بارسا لحظات تلخی را سپری کردم. ما در نیمه نهایی آن سال در حالی برابر چلسی شکست خوردیم که در هر دو بازی رفت و برگشت از آن ها بهتر بودیم. حذف آن سال از لیگ قهرمانان واقعا برایم دشوار بود و پس از آن بود که فکر کردم این تیم دیگر توان بردن لیگ قهرمانان را با من ندارد. وقتی به جایی برسید که دیگر نتوانید به بازیکنان و خودتان انگیزه بدهید، آن وقت است که هنگام جدایی شما فرا رسیده است."
ارزیابی از دوران حضور در بارسلونا: "در بارسا ما به طرز شگفت انگیزی موفق بودیم. 14 قهرمانی آن هم تنها در 4 سال! فکر کنم که بهترین دوران تاریخ باشگاه بود. اما در عین حال بار مسئولیت سنگینی را بر دوش تیم و من گذاشت. من در بارسا به همه چیز رسیدم و در آخرین سال حضورم در آنجا به خودم هم نمی توانستم آن طور که باید انگیزه بدهم و آنجا بود که فهمیدم ادامه دادن به عنوان سرمربی چنین تیمی نه برای من و نه برای باشگاه، آینده خوبی را رقم نخواهد زد."
دوری از یک ساله از فوتبال: "مربیگری در سطح بالای فوتبال اروپا به انرژی بالایی نیاز دارد. برای همین فکر کردم که برای شارژ کردن دوباره باتری هایم باید مدتی استراحت کنم و گمان می کنم که هم برای خودم و خانواده ام و حتی بارسلونا دوری یکساله ام از فوتبال و زندگی در نیویورک اقدام مناسبی بود."
پیوستن به بایرن مونیخ: "اولین تماس های من با بایرن به آئودی کاپ 2011 بر می گشت. جایی که من در مورد آینده ام با کارل هاینس رومنیگه و اولی هوینس به گفت و گو نشستم. در آن زمان بایرن هنوز به موفقیت های فوق العاده اش با یوپ هاینکس نرسیده بود و من می خواستم با تجربه چالشی جدید این تیم را به موفقیت در اروپا برسانم."
