حکایت پرسپولیس همان حکایت نیم‌فصل اول لیگ گذشته است. فوتبالی اقتصادی و نتیجه‌گرا که با مدیریت‌کردن حریف همراه می‌شود. در چنین شرایطی شما می‌توانید با حداقل انرژی امتیازات لازم بازی‌ها را جمع کرده و خود را برای نیم‌فصل دوم که سرنوشت قهرمانی را تعیین می‌کند، آماده کنید.
تیم برانکو بعد از محرومیت مهدی طارمی، مصدومیت فرشاد احمدزاده، حذف از لیگ قهرمانان آسیا و البته برگزاری ۹ بازی طی ۱۹ روز از آن شادابی لازم برخوردار نبوده و نیست. در این میان اگر عدم آمادگی محسن مسلمان و کمال کامیابی‌نیا، تغییر پست محمد انصاری و البته بازگشت دیرهنگام سیدجلال حسینی از مصدومیت را اضافه کنید، بیش از پیش متوجه شرایط سخت سرخپوشان پایتخت خواهید شد. اما شاید در تمامی این مشکلات خیریتی وجود داشته تا تغییرات در تیم برانکو زودتر از آنچه تصور اهالی فوتبال بود، صورت بگیرد. گرچه این تغییرات در کیفیت بازی و سطح فنی این تیم تأثیرگذار بوده اما ترکیب جدید بازی‌به‌بازی در حال پیشرفت است.
عوامل بیرونی با ایجاد حاشیه، فشار روانی زیادی را به این تیم وارد می‌کنند که آخرین نمونه آن بحث سربازی علیرضا بیرانوند و انتقال این بازیکن به تراکتورسازی است. انگاری جناب آقای مصطفی آجرلو از اتفاقات عجیب فصل گذشته و انتقال احمد نوراللهی و امید عالیشاه درس عبرت نگرفتند! متأسفانه این حاشیه‌ها باعث برهم‌زدن تمرکز کادرفنی و بازیکنان شده و ادامه این شرایط به سود قرمزپوشان پایتخت نیست. در بازی مقابل سایپا نظم تیمی به مانند بازی مقابل استقلال در بالاترین سطح خود قرار داشت. شاگردان برانکو کاملا آگاهانه فوتبال بازی کرده و به‌خوبی تفکرات فنی سرمربی خود را در زمین اجرا می‌کنند.
در این میان هماهنگی ترکیب جدید در هر بازی بیشتر شده و بازیکنان با شرح وظایف خود به‌خوبی آشنا هستند. پرسپولیس مدل برانکو با بازگشت سیدجلال حسینی در فاز دفاع سازماندهی فوق‌العاده‌ای دارد. محسن ربیع‌خواه و کمال کامیابی‌نیا شناخت خوبی از بازی یکدیگر پیدا کرده و با دوندگی زیاد میزان تحرک در میانه میدان را افزایش داده‌اند، گادوین منشا، علی علیپور، وحید امیری و بشار رسن با پرس حریف و سرعت بخشیدن به حملات نقش بسزایی در برتری سرخپوشان طی چند بازی اخیر داشته‌اند.
آنچه مشخص است تیمی که مهاجمان آن در فاز دفاع بتوانند به‌خوبی حریف را پرس کرده و در کمترین زمان ممکن بعد از بازپس‌گیری توپ، آن را به دروازه حریفان برسانند، خیلی زود در دو فاز حمله و دفاع به تعادل خواهد رسید و این مهم کلید موفقیت برای قهرمانی است.
سرمربی کروات قرمزپوشان بعد از محرومیت مهدی طارمی و مصدومیت فرشاد احمدزاده در کنار عدم آمادگی محسن مسلمان با تغییر سیستم از ۲_۴_۴ لوزی به ۲_۴_۴ خطی به خوبی شرایط را کنترل کرده و سبک بازی تیمش را با توجه به توانایی‌های فردی بازیکنانش تغییر داده است. اکنون فوتبال مالکانه جای خود را به مدیریت بازی و ضد حملات سرعتی داده است. تاکتیکی که با وجود گادوین منشا، علی علیپور و وحید امیری کاملا درست و نتیجه‌بخش بوده و تیم برانکو را به صدر جدول رسانده است.
با این تغییر نگرش دیگر شاهد بازی فانتزی براساس حرکات ترکیبی در میانه میدان نبوده و بیش از آن جنگندگی و بازی فیزیکی در این منطقه از زمین برجسته شده است. با افزایش قدرت دفاعی و بازگشت بازیکنانی مثل مهدی طارمی، فرشاد احمدزاده و احمد نوراللهی در کنار آمادگی محسن مسلمان و کمال کامیابی‌نیا و هماهنگی چهار نفره خط دفاعی به مانند فصل گذشته، تیم برانکو در نیم‌فصل دوم دوباره به همان تیم تهاجمی هواداران تبدیل خواهد شد. تیمی که فوتبال را سرعتی و براساس مالکیت توپ بازی می‌کند.
در پایان باید گفت با توجه به پیشرفت فنی سرخپوشان این تیم تا شروع دوباره لیگ قهرمانان به بالاترین سطح فنی خود رسیده و کادرفنی آنها کاملا آگاهانه برای رسیدن به این هدف برنامه‌ریزی کرده است. اکنون فقط جمع کردن امتیازات و ترمیم تدریجی ساختار فنی برای برانکو ایوانکوویچ در اولویت قرار دارد که ظاهرا این مربی تا به اینجا به هدف خود رسیده است
