سْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
به نام خدای بخشاینده مهربان
لَا أُقْسِمُ بِهَذَا الْبَلَدِ
قسم به این شهر(مکه)
2
وَأَنتَ حِلٌّ بِهَذَا الْبَلَدِ
شهری که تو در ان ساکن هستی
3
وَوَالِدٍ وَمَا وَلَدَ
و قسم به پدر و، فرزندانی که پدید آورد،
4
لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنسَانَ فِي كَبَدٍ
که ما ادم را در رنج افریدیم
5
أَيَحْسَبُ أَن لَّن يَقْدِرَ عَلَيْهِ أَحَدٌ
آیا می پندارد که کسی بر او چیره نشده؟
6
يَقُولُ أَهْلَكْتُ مَالًا لُّبَدًا
می گوید: مالی فراوان را تباه کردم
7
أَيَحْسَبُ أَن لَّمْ يَرَهُ أَحَدٌ
آیا می پندارد که کسی او را ندیده است؟
8
أَلَمْ نَجْعَل لَّهُ عَيْنَيْنِ
آیا برای او دو چشم نیافریده ایم؟
9
وَلِسَانًا وَشَفَتَيْنِ
و یک زبان و دو لب؟
10
وَهَدَيْنَاهُ النَّجْدَيْنِ
و دو راه پیش پایش ننهادیم؟
11
فَلَا اقْتَحَمَ الْعَقَبَةَ
و او در آن گذرگاه سخت قدم ننهاد
12
وَمَا أَدْرَاكَ مَا الْعَقَبَةُ
و تو چه دانی که گذرگاه سخت چیست؟
13
فَكُّ رَقَبَةٍ
آزاد کردن بنده است،
14
أَوْ إِطْعَامٌ فِي يَوْمٍ ذِي مَسْغَبَةٍ
یا طعام دادن در روز قحطی،
15
يَتِيمًا ذَا مَقْرَبَةٍ
خاصه به، یتیمی که خویشاوند باشد،
16
أَوْ مِسْكِينًا ذَا مَتْرَبَةٍ
یا به مسکینی خاک نشین
17
ثُمَّ كَانَ مِنَ الَّذِينَ آمَنُوا وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ وَتَوَاصَوْا بِالْمَرْحَمَةِ
تا از کسانی باشد که ایمان آورده اند و یکدیگر را به صبر سفارش کرده اند و به بخشایش
18
أُوْلَئِكَ أَصْحَابُ الْمَيْمَنَةِ
اینان اهل سعادتند
19
وَالَّذِينَ كَفَرُوا بِآيَاتِنَا هُمْ أَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ
و کسانی که به آیات ما کافرند اهل شقاوتند
20
عَلَيْهِمْ نَارٌ مُّؤْصَدَةٌ
نصیب آنهاست آتشی که از هر سو سرش پوشیده است
