نقد، نقد، نقد و نقد! این روزها تنها خبر جذاب سایت‌ها و خبرگذاری‌ها انتشار نقدهای تند و تیز از منچستر یونایتد و خوزه مورینیو است. همه میدانیم، مورینیو مربی دفاعی و نتیجه‌گراست اما او ترسوست؟ آیا به دنبال نابودی منچستر یونایتد است؟ اگر خیر، پس چرا تیم او نتوانست سویا را شکست دهد و چرا بازی‌هایش خسته کننده عنوان میشود؟ مورینیو معروف به مربی همکار با بازیکنان مطرح در لیگ‌های خودشان به شکلی بازیکنان اثبات شده و فرگوسن معروف به تیم‌ساز و کشف بازیکنانی که به کار تیمش می‌آیند اس. فرگوسن تیمش را خودش میسازد اما مورینیو با ترکیب ستاره‌های فوتبال در کنار هم، تیمی جذاب برای موفقیت میسازد. بگذارید منچستر یونایتد سال 2008 و 2018 را مقایسه کنیم و ببینیم، ایا منچستر یوناتید تحت نظر مورینیو به همان اندازه پرستاره است؟
دروازبان: وندر سار در برابر دخیا! شاید این خط برابری جذابی داشته باشد. هر دو بازیکن، از جمله بازیکنان جذب شده توسط سرالکس بوده! وندرسار توانست تحت نظر فرگی به موفقیت های خیره کننده ای برسد اما دخیا پس از فرگی شاهد حضور مربیانی همچون؛ مویس، فنخال و مورینیو بود. خط دروازبانی سال 2008 و 2018، برابر است.
خط دفاعی: فرگوسن ترکیب جذابی داشت: اورا، فردیناند، ویدیچ و اورا .... مورینیو اما ترکیب گردشی بسیار که ناشی از مصدومتیت بازیکنان اصلیش بود داشت و البته این چرخش در قلب دفاع بود. ترکیب اصلی مورینیو: یانگ، جونز، بایی و والنسیا اما در نهایت تبدیل شد به یانگ، جونز، اسمالینگ و والنسیا! والنسیا در حقیقت وینگر است و نه مدافع! یانگ در حقیقت مداقع راست است و نه چپ! اسمالینگ نیز بیشتر مدافع ذخیره است که بیشترین بازی این فصل را داشته. در قلب خط دفاع بر خلاف دوره فرگوسن که شاهد بازیکنان باهوش و سرعتی بودیم ..در تیم مورینیو نیستیم. تیم مورینیو متشکل از بازیکنان سنگین و با سطح بازیخوانی بسیار پایین است.
خط میانه: دروه سر الکس فرگوسن: اسکولز و کریک در میانه و گیگز و رونالدو در گوش یا وینگ. چون فرگی بر اساس سیستم 4 4 2 بازی میکرد ..در میانه شاهد 4 بازیکن بودیم ولی مورینیو بخاطر بازی با مهاجم نوک در فوتبال مدرن رو به رو است به سیستم 4 3 3 رو آورده است. بازیکنان میانه مورینیو: ماتیچ، پوگبا و مک‌تومنی یا هررا! بازیکن سوم در تیم مورینیو گردشی است و حتی نوبت به فلینی نیز میرسد. بنابراین در خط میانه جدای از افت بد و نابودگر پوگبا، شاهد نبود بازیکن فیکس و کامل مورینیو هستیم! در نمای کلی ماتیچ بسیار عالیست و در نقش کریک دوره فرگوسن عمل میکند و برابری دارد. اگر پوگبا را به عنوان موظف نقش اسکولز بدانیم، مقایسه این دو بازیکن در فصلی که گذشت، توهین به موهای طلایی اسکولز است.
خط حمله: در خط حمله فرگوسن شاهد: گیگز، رونالدو، توز و رونی هستیم! اگر رونالدو و گیگز در خط میانه تقسیم بندی میشوند اما قدرت های هجومی تیم فرگی بودند، بازیکنان پرتلاش و بینظیر. اما در تیم مورینیو شاهد خط اصلی غیرثابت به جهت نبود بازیکنان تخصصی از راست هستیم. بنابراین تنها مهاجم تیم، لوکاکو ثابت است و در سمت چپ نیز بیشتر شاهد سانچز هستیم و گاها مارسیال اما در راست بین لینگارد، ماتا سویچ‌های پی در پی رخ میدهد. لوکاکو را میتواند نقش رونی و توز را داد اما برای رسیدن به آن موفقیت نیاز به ارسال ها و تغذیه‌هایی است که چندان جذاب نبوده. رونالدو با سانچز یا مارسیال و گیگز را میتوان با لینگارد یا ماتا مقایسه کرد. ایراد جایی است که ماتا و لینگارد وینگر راست نیستند اما گیگز در آن پست تخصص دارد. سانچز بیشتر هافبک پشت مهاجم یا شماره 10 است که البته در چپ هم بازی میکند. اگر بخواهیم تخصصی تر نگاه کنیم، مارسیال وینگر اختصاصی چپ است که با رونالدو مقایسه میشود.
خط سال 2008 و 2018 این چنین هستند. به جز در بخش دروازه، میانه با ماتیچ و خط حمله با لوکاکو، منچستر یونایتد مشکل مهره و حضور بازیکنان غیرتخصصی دارد. به عبارتی منچستر یونایتد متشکل از بازیکنانی با خط در هم میباشد. یانگ در پستش نیست. والنسیا در پست ابتدایی که خریده شده بود نیست. اسمالینگ در حالی که باید ذخیره باشد، به جهت مصدومیت‌ها و آمادگی و ریسک حضور بایی، فیکس شده است. پوگبا در حد و اندازه های اسکولز نیست. مارسیال هیچ نشانه‌ای از رونالدو و آن تکنیک و هوش ندارد. لینگارد و ماتا در پست غیرتخصصی راست بازی میکنند.
منچستر یونایتد سال 2008، تیمی بود که فرگوسن خودش ساخته بود چون مهارت او در ساخت تیم مورد علاقه اش بود. اما مورینیو زمانی به موفقیت میرسد که بازیکنان مورد نظرش که از قضا ستارگان فوتبال هستند، حضور داشته باشند به نتیجه میرسد. به هر اندازه تیم 2008، تخصصی و بینظیر بود، تیم 2018 به جهت کمبود و مشکلاتشکه ناشی از حضور بازیکنان نامناسب و همچنین خریده نشدن بازیکنان تخصصی بود، تیمی دست و پا شکسته میباشد. مشخص نیست در طول سه سال مویس و فنخال چه بر سر منچستر یونایتد آماده است اما بگذارید به خریدهای مورینیو نگاهی داشته باشیم:
لوکاکو: در نقش پست مهاجم و اختصاصی + بازیکن مثبت تیم
ماتیچ: در نقش هابک دفاعی و اختصاصی + بازیکن مثبت تیم
پوگبا: در نقش هافبک بازیساز و اختصاصی
لیندلوف: در نقش مدافع مرکزی و اختصاصی + روند مثبت با گذر فصل
زلاتان (فروخته شده): در نقش مهاجم و اختصاصی + بازیکن مثبت تیم
میخیتاریان (فروخته شده): در نقش هافبک هجومی و اختصاصی
سانچز: در نقش هافبک هجومی و وینگر چپ، که هر دو در دو فصل متفاوت به صورت اختصاصی در آرسنال بازی کرده بود + بازیکن مثبت تیم
تفاوت خریدهای اختصاصی و شناخت از بازیکنان، مورینیو را در سطح خریدها بسیار متفاوت از مربیان قبلی قرار میدهد. ولی بگذارید از این بین به بازیکنان فعلی نگاهی داشته باشیم که 5 نفر از آن‌ها فیکس تیم هستند. اگر از این 5 بازیکن و به تعداد 11 نفر برای ترکیب اصلی نگاهی داشته باشیم، متوجه میشویم، منچستر نیاز به 5 خرید دیگر در دفاع، ونیگ دارد تا به سطح ترکیب اصلی خوب برسد. سوال اینجاست، که آیا با وجود بازیکنان به فرض با ستعداد که نمایش جالبی نداشته‌اند و بیشتر بزرگ شده‌ی رسانه‌ها هستند و همچنین حضور بازیکنان غیرتخصصی آن هم در پست دفاعی که مهم‌ترین رکن تیم‌های مورینیو است، نقدهای تند درست است؟ آیا منتقدین برای جذب مخاطب نقد میکنند یا منچستر یونایتد به راستی، تیمی با مهره‌های تخصصی و سطح بسیار بالا میباشد! مقایسه انجام شد، تصمیم روند و شکل تیم منچستر یونایتد در سال 2018 و تحت نظر مورینیو با شما!
