طرفداری- دوم مهر سالروز تولد محمود خوردبین قدیمی‌ترین پرسپولیسی فوتبال کشورمان است که بعد از دوران پایان بازیگری‌اش سال‌هاست به عنوان سرپرست در کنار سرخپوشان حضور دارد. به بهانه سالروز تولد این پیشکسوت زحمت‌کش به سراغ خوردبینی رفتیم که این روزها و بعد از برد پرسپولیس مقابل سپاهان روزهای خوبی را سپری می‌کند.
* ضمن تبریک تولد شما بگویید که چند ساله شده‌اید و چه حسی دارید؟
امروز 68 ساله شده‌ام و به هر حال خوشحالم که امروز روز تولدم است. البته به خاطر اینکه سن و سالی از من گذشته اما سعی می‌کنم با همه بچه‌های تیم که همه جوان هستند خودم را وفق دهم هرچند که برخی مواقع کم می‌‌آورم چون سن من بالاست اما خوشحالم که با همه بازیکنان رابطه خوبی دارم.
* از چه سالی دقیقا وارد پرسپولیس شدید؟
دقیقا سال 1347 بود که به پرسپولیس آمدم و از آن زمان به این طرف فقط در پرسپولیس بودم و به هیچ تیم دیگری در هیچ سمتی نرفتم.
* بهترین خاطره شما از این سال‌هایی که در پرسپولیس بودید چیست؟
قطعا همه سال‌های حضور من در پرسپولیس برایم خاطره است چراکه سراسر ورزش خاطره است حتی برد و باخت‌ها هم خاطره است اما باید بگویم بهترین خاطراتم برای زمانی است که خودم گل می‌زدم و پرسپولیس برنده می‌شد. البته خاطره دیگری هم دارم و آن این است که بعد از گل حامد کاویانپور به الهلال عربستان ناخودآگاه بغضم ترکید و گریه خوشحالی کردم.
بدترین خاطره شما از سال‌هایی که در پرسپولیس بودید کدام است؟
به هر حال همیشه باخت‌ها ناراحت‌کننده بوده اما یک بازی یادم می‌آید که ما عقب بودیم و در یک صحنه من با دروازه‌بان حریف تک به تک شدم و حتی ضربه خلاف جهت دروازه‌بان هم زدم اما از بدشانسی من توپ به نوک پای دروازه‌بان خورد و گل نشد. این صحنه آنقدر حال من را بد کرد که هیچ چیزی از آن بازی یادم نمی‌آید و فقط می‌دانم که 20 دقیقه آخر بازی تعویض شده بودم.
* یک حسرت بزرگ برای شما همیشه وجود داشته و آن اینکه با وجود سابقه‌ای نزدیک به 50 سال در پرسپولیس اما در دربی معروف به شش‌تایی‌ها شما حضور نداشتید.
بله این یک حسرت بزرگ و همیشگی برای من است. من سرباز بودم و در شهر شیراز خدمت می‌کردم که فرمانده ما آن زمان برادر بهرام افشارزاده بود که الان سردار و از زحمت‌کشان جمهوری اسلامی است. او آن زمان به حسین کلانی مرخصی داد تا به تهران بیاید و در دربی بازی کند اما به من مرخصی نداد و من همیشه حسرت آن بازی را می‌خورم. البته هنوز هم با هم در ارتباط هستیم حتی حدود سه هفته پیش بود که او را دیدم و گفتم که به همه اعلام کردم که شما نگذاشتید در آن بازی باشم!
به گزارش فارس، شما در همه این سال‌ها یار جدانشدنی علی پروین بودید. از رابطه‌تان با او هم صحبت کنید.
نه تنها برای من بلکه برای همه کسانی که با پروین کار کرده‌اند و کنار او بودند یک افتخار بزرگ است چون او یک آدم بزرگ است و قلب مهربانی دارد که همه دوست دارند در کنارش باشند. من هم افتخار شاگردی علی پروین را داشتم و باید بگویم که پرسپولیس برای ما دو نفر است چون زحمت این تیم را ما کشیدیم که به اینجا رسیده است. قبل از بازی با استقلال پروین به محل تمرین ما آمد و وقتی رختکن ورزشگاه شهید کاظمی را دید رو به من گفت محمود یادت می‌آید که ما کنار خیابان لباس عوض می‌کردیم؟ رختکن پرسپولیس صندوق عقب ماشین پروین بود چراکه فقط آن زمان او ماشین داشت.
