اختصاصی طرفداری - تیم ملی فوتبال ایران پس از کسب برتری ارزشمند مقابل تیم ملی مراکش و ارائه یک نمایش شایسته و قابل تقدیر مقابل تیم ملی اسپانیا، با سه امتیاز در جایگاه سوم گروه دوم مسابقات قرار گرفته و فرداشب از ساعت 22:30 در چارچوب آخرین دیدار خود به مصاف تیم ملی پرتغال خواهد رفت. شاگردان کی‌روش با کسب پیروزی در این دیدار حساس و مهیج، صعود خود به دور حذفی مسابقات را مسجل خواهند کرد. تساوی ملی‌پوشان و پرتغال نیز تنها در صورت شکست اسپانیا مقابل مراکش، منجر به راهیابی تیم ملی به دور بعدی مسابقات خواهد شد.
پس از دو نمایش درخشان و بسیار خوب در دو دیدار گذشته، حالا باور و ایمان به قابلیت‌های بازیکنان متعصب و جنگنده ایران به اوج خود رسیده و همه‌جا صحبت از صعود و پیروزی مقابل پرتغال شنیده می‌شود. شاگردان کی‌روش به قدری هواداران فوتبال را مجذوب و مبهوت شایستگی‌ها و توانمندی‌های خود کرده‌اند که صعود از گروه مرگ، رنگ رویای خود را باخته و کاملا دست یافتنی به نظر می‌رسد.
ترس و بیم از گلباران ایران مقابل اسپانیا و پرتغال و هراس از نام‌هایی چون اینیستا، ایسکو، رونالدو و دیگو کاستا حالا جای خود را به باور توانمندی بیرانوند، حسینی، امید ابراهیمی و سعید عزت اللهی داده‌اند. رهبر کاریزماتیکی چون کارلوس کی‌روش با ترسیم یک چشم انداز روشن و جذاب و تهییج و به تکاپو انداختن بازیکنان، کوره داغی ایجاد کرده که دم آن، درون قلب‌هایمان شعله می‌اندازد. شعله‌ای که پیر و جوان، مرد و زن را در نوردیده و همگی حالا، تاریخ‌سازی قهرمانان خود با راهیابی به دور حذفی مسابقات را با دل و جان لمس می‌کنیم.
جام 2018 تا حالا جام نتایج غیرمنتظره بوده‌است. این جام به خوبی تا به اکنون نشان داده که تیم بودن، انسجام داشتن و تعهد به باور و رویا، نیرویی فراتر از نام‌ها در زمین مسابقه است. مسئله‌ای که می‌تواند یک بار دیگر و این‌بار با برتری ایران مقابل قهرمان یورو 2016 نمود پیدا کند. اصلا اهمیتی ندارد رونالدو در چه مرزی از آمادگی قرار دارد یا چه انگیزه و محرکی برای کسب آقای گلی و ماجراجویی در قهرمانی جام جهانی دارد. مهم باور و ایمانی است که حالا به مسیر خود پیدا کرده‌ایم. مهم نیست روی کاغذ چه میزانی شانس داشته باشیم، امیدِ ما، آخرین چیزی است که از بین خواهد رفت.
ایران حالا در آستانه تاریخ‌سازی است. تاریخ‌سازی به عمق کنار زدن پرتغال و کریستیانو رونالدو و راهیابی به جمع شانزده تیم. بیایید کمی رویا پردازانه تر نگاه کنیم. حتی به شگرفای رسیدن به جمع هشت تیم! روسیه یا اروگوئه، چندان قدرتمند تر از مراکش و پرتغال نیستند. پس چرا نه؟!
کارلوس کی‌روش تیمی برایمان مهیا ساخته که در آن فکر کردن به حضور در جمع هشت تیم نهایی جام نیز در دسترس است. ما حالا نه مثل عربستان و کره جنوبی حذف شده‌های زودهنگام جام هستیم نه مثل استرالیا سرنوشت صعود را از کف داده ایم. ما برای تاریخ‌سازی و حفظ اعتبار فوتبال آسیا، یک 90 دقیقه دیگر پیش رو داریم. یک 90 دقیقه دیگر برای اولین صعود، اولین صعود آن هم از دل ترسناک ترین گروه! ما حالا برای اولین صعود، یک گام فاصله داریم: آخرین گام!
با تمام وجود و از جان و دل، تا آخرین لحظه برای رویای خود خواهیم جنگید. بازیکنانمان اگر لازم باشد بار دیگر بر روی خط دروازه به صف شده و خط شکن می‌شوند. لازم باشد بار دیگر بدن خود را حائل توپ و دروازه کرده و با جان و دل حارس دروازه علیرضا خواهند بود. بازیکنانمان بار دیگر با دو شش که نه با چهار شش در زمین حاضر می‌شوند تا اطمینان حاصل کنیم در لحظه پایان، دیگر کالری و انرژی در ساق‌هایشان باقی نمانده باشد. تا اطمینان حاصل کنیم که خود را نماینده شایسته و به‌جای هشتاد میلیون ایرانی می‌دانند و از هیچ تلاش و همتی دریغ نمی‌کنند.
این‌بار سارانسک را همانند کازان محفل عاشقان تیم ملی خواهیم کرد. مرد و زن به نیابت در ورزشگاه آزادی حاضر شده و در کنار هم، شعار صعود فریاد خواهیم زد. پشت تیم ملی و برای تیم ملی، همه حامی شاگردان کی‌روش خواهیم بود. برنده یا بازنده میدان سارانسک، شاگردان کی‌روش قهرمانان ما و فاتحان جام جهانی هستند. تپش قلب‌هایمان در روسیه آن‌ها را تنها نخواهد گذاشت. آن‌ها تنها نخواهند ماند. پس حالا و یک بار برای همیشه، همه برای تیم ملی خواهیم بود. اگر یک درصد شانس داریم، نود و نه درصد باور و ایمان در قلب‌هایمان موج می‌زند. تاریخ را از نو بنویسید فرزندان ایران؛ خدا قوت...
