بابک عیوض خانیکاش دستم به چزاره و آتزوری می رسید ...
کاش می تونستم کنار زمین بایستم و ساعت ها قبل از بازی به انتظار بشینم ...
اون وقت ، لحظه ورود تیم به زمین ، راست تو چشای تک تکشون نگاه می کردم و می گفتم : زنده باد ایتا لیا ... اینو هیچ وقت فراموش نکنید .
آهای ، با شما منتقدان هستم ، ما ایتالیا هستیم . و لحظه ای که تک تک تیم ها رو به لرزه در میاریم ، سکوت و بهت چهره شما ، برایم بسیار دیدنیست ...