طرفداری - مشت‌های گره کرده مت رایان در پایان مسابقه برابر ازبکستان در برابر اندک هواداران استرالیا نشان می‌دهد سنگربان برایتون تا چه اندازه در این بازی اتمسفر شکست را حس کرده است به ویژه زمانی که عزیز بهیچ پنالتی خود را هدر داد. او اکنون حق دارد از این خلاصی بزرگ تا این حد سرخوش باشد.
در مسابقه‌ای کسل کننده و بر خلاف آن چه تصور می‌شد استرالیا و ازبکستان در حد و اندازه نام خود ظاهر نشدند. استرالیا پس از ۲ پیروزی برابر فلسطین و سوریه دوباره انتظارات را از خود بالا برده بود اما نمایشی نه چندان امیدبخش برابر ازبکستان نشان داد استرالیا در گلزنی مشکل جدی دارد.
گرچه ازبکستان در مرحله گروهی تیمی سرسخت و قدرتمند نشان داده بود اما پیش بینی‌ها از برتری احتمالی استرالیا بر ازبکستان حکایت می‌کرد با این حال در میدان، استرالیا که این بار متیو لکی را نیز برای نخستین بار روی نیمکت قرار داده و آماده حضور در میدان کرده بود، تیمی نبود که منتظر آن بودیم. استرالیا از دقیقه ۷۰ به تدریج موقعیت خلق کرد اما موقعیت‌های ساکروس آن قدرها هم جدی نبود.
حضور متیو لکی در نیمه دوم در میدان گرچه به تغییر عمده در روند حرکتی ساکروس انجامید اما ضعف گلزنی در تیم گراهام آرنولد برای هواداران ساکروس نگران کننده است. اکنون استرالیایی‌ها باید ممنون ضربات پنالتی باشند که آن‌ها را در برابر ازبکستان سرافکنده نکرده است.
استرالیا به طور آشکار شباهتی به تیم قهرمان ۲۰۱۵ ندارد و آن چه آن‌ها را تا یک چهارم نهایی بالا کشیده تجربه و آموزش اروپایی بازیکنان آن‌ها و میادینی است که بازیکنان ساکروس دیده‌اند اما بازیکنان آسیایی از بازی در آن سطوح محروم بوده‌اند.
استرالیا در بازی با ازبکستان تحول در بخش هجومی خود در ۲۰ دقیقه پایانی و وقت اضافه را مدیون بازیکنان باتجربه خود نظیر متیو لکی و رابی کروس است اما این دین به مراتب در مورد مت رایان بیشتر است. دروازه بان استرالیا حداقل 2 موقعیت مسلم گلزنی را در نیمه اول از ازبک‌ها گرفت و زمینه ساز کلین شیتی شد که در نهایت استرالیا را به شکلی متزلزل، رستگار کرد.
