یه سوال ساده دارم
چرا بهشتی که برای ما توصیف میکنند پر از چیزهایی هست که عرب 1400 سال پیش در آرزوش بوده داشته باشه؟
شیر ، عسل ، زن
نهایت آرزوی یک عرب در بیانهای عربستان در 1400 سال پیش داشتن زنهایی بود که تا بینهایت بتونن باهاش هم آغوشی کنند ( بزرگان گفته اند بهشت جاییست که مجامعت شما با زنها تا بینهایت طول میکشد)
و ذکر میکنند در بهشت رودهایی از شیر و عسل وجود دارند که هرقدر بنوشی سیر نمیشی.
آخه فلان فلان شده اینکه هرچی بخوری سیر نشی که نفرینه ، کجاش خوبه؟
ما یه قاشق عسل به زور میخوریم حالا یه رودخونه عسل؟
...
بهشت در نزد عرب اون زمان سامل چیزایی بود که نداشت مثلا شیر و یا عسل
حالا اگه پیامبر در قطب شمال بود به نظرتون بهشت چه جور جایی بود؟ حتما جایی که یه آتش بزرگ وجود داره و یه کاسه سوپ داغ
*****
روزگاری که چندان دور نخواهد بود از راه خواهد رسید و در اونزمان نوادگان ما لعن و نفرین برما میفرستند که چه مردمان احمقی بودیم که احمق تر از ما بر ما حکمرانی میکردند.
فراموش نمیکنم که در جنگ ایران و عراق ، شب عملیات برای ترغیب ما ، میگفتند اگه شهید شدید میرید جاییکه پر از حوری بهشتی هست و هرقدر بتوای میتونی باهاشون باشی و لذت ببری .
همیشه باخودم فکر میکردم چطور در این دنیا حتی نمیتونی نگاه کنی به به دختر نامحرم ولی در دنیای دیگه هر حوری که دیدی میتونی بپری روش ، چطور در این دنیا حرامه ولی اون دنیا نه تنها حرام نبست که آزادی
عجیبه