از قدیم گفتن از هرچی بترسی سرت میاد،ترس از تکرار فاجعه المپیکو،شب بزرگ آنفیلد رو رقم زد.
هرچقدر هم که بخوایم به آلبا و راکیتیچ و بقیه گیر بدیم فایده نداره چون مشکل از فقدان دو عدد خایه لاپای بی خایه ترین مربی تاریخ فوتباله.
تیمی که برتری سه گله،اونم دوسال پیاپی رو نتونه نگه داره و کامبک بخوره مشکلش از بازیکن خاصی نیست و مشکل از مربی تیمه.
اعتماد نکردن به مالکوم تو بازی رفت که با انگیزه ای که داشت میتونست کمکمون کنه و جای اون دمبله بی همه چیز که امیدوارم همین امشب بمیره از بزرگترین ترس های مربیه.
ضعف در بازیسازی،سردرگمی مدافعان در شرایطی که تحت فشار هستن،از دست دادن انگیزه و روحیه در زمانی که احتمال کامبک حریف وجود داره.
خیلی دارم جلو خودمو میگیرم که فحاشی نکنم اما دارم از درون منفجر میشم،یعنی یه کاری با بازیکنا کرده که تخم نمیکنن خودشون شوت کنن سمت دروازه و فقط دنبال مسی میگردن.
مسی هم که قربونش برم فقط تو زمین خودی شیره و تو زمین حریف موش ترسویی بیش نیست.موقعیت سازی و این خزعبلات هم کشکه آقا جون مسی مرد میدونی که تیم تحت فشار باشه نیست و محو میشه.اینا همش به خاطر تکیه بیش از حد تیم بهشه.
بعد بازی رفت گفتم حسرت توپ دمبله رو میخوریم خیلیاتون گفتین فدای سرش،دیدین؟؟؟
جای بارتومئو باشم همین الان زنگ میزنم به اون بی خایه میگم بیا وسایلت رو جمع کن و گورتو هرچه سریعتر گم کن.یه دفاع و یه وینگر چپ تخصصی میخرم.سوارز هم دیگه این فصل تهش بود و چیز بیشتری نداره واسه ارائه،گریزمان باید جایگزینش بشه و با خرید سانه و دلیخت و یه بازیکن بازیساز مثل پیانیچ،اریکسن اضافه بشن به تیم.
روبرتو و سمدو و راکیتیچ و سوارز باید به فروش برن،پیکه و بوسکتس فصل بعد نباید فیکس همه بازیا باشن و به دمبله و کوتینیو زیر نظر مربی جدید باید فرصت داده بشه و اگه یه فصل بد دیگه رو هم تکرار کنن باید برن.
سرمربی هم دلم‌میخواد بگم تن هاگ،اما میدونم اعتماد کردن بهش ریسک بزرگیه،به ستین فکر میکنم بارم میبینم مرد این کار نیست.
کاش میشد پپ برگرده،لعنت بهش😞😞
در آخر هم تبریک میگم به این تیم شایسته و جنگنده،مربی پر دل و جرات و به معنای واقعی کلمه شیرمرد.
امیدوارم قهرمان بشن چون واقعا حیفه امسال جام نبرن.هر چند احساسم میگه تیم شجاع آژاکس با اون فوتبال شجاعانه اش حریف سرسختیه براشون.
