نارنجی پوشان هلندی در یک بازی دراماتیک و باور نکردنی ،اسپانیا، ابرقدرت فوتبال جهان را رشته رشته کردند و توانستند انتقام فینال آفریقا را بگیرند؛ مردانِ خورخه سامپائولي آرژانتینی نیز طی یک نمایش مقتدرانه با نتیجه ی 2_0 قرمز پوشان را مغلوب خود کردند تا بازی آخر برابر استرالیا فقط برای اعاده ی حیثیت باشد.
می توان گفت در این دو بازی ، سر تا سر قرمز پوشانِ اسپانیا، مملو از اشتباه بود، اما این اشتباهات به ظاهر، رنگِ تقلبی ایکر کاسیاس گرفته بودند، در حالی که وی به تنهایی نمی تواند دلیلی برای این "فاجعه" باشد. نگاهی به دلایل حذف تیم ویسنته دل بوسکه خواهیم داشت:
_زوج راموس و پیکه؛ دلیلی محکم برای ناکامی
فاجعه ترکیبی دو تن از بهترین مدافعان حال حاضر جهان در قلب دفاعی لاروخا دلیلی قانع کننده برای حذف اسپانیا در مرحله گروهی.
هلند 1 اسپانیا 1: محورِ فابرگاس،ژابی آلونسو و سرخیو راموس کاملا آزاد و خالی است، حین توپ از این محور گذشته و فرار انفجاری رابین فن پرسی، "سرخیو راموس" را محو می کند و با یک ضربه ی سر استثنایی دروازه ماتادور ها را باز می کند. با کمی دقت می توان گفت مقصر اصلی و کامل گل، بدون هیچ شکی سرخیو راموس می باشد، وی به آسانی فضای کافی برای فرار به فن پرسی را داد تا بازی به جریان مساوی برگردد.
_هلند 2 اسپانیا 1: فاجعه در خط دفاعی دلبوسکه باز هم حادثه آفرید. این بار نوبت به جرارد پیکه رسید؛ آرین روبن با یک فرار فوق العاده جرارد پیکه را پشت سر می گذارد و پس از یک فریب ساده این بار پیکه دریبل خوردنش را هم به نمایش می گذارد تا آرین روبن به راحتی نتیجه را عوض کند.
هلند 5 اسپانیا 1: باز هم آرین روبن با یک حرکت مناسب و تماشایی، سه مرد اسپانیا که از وی عقب تر بودند را جا می گذارد، و پس از کمی تعلّل با یک ضربه ی تمام کننده، دروازه ی سنگربان لاروخا فرو میریزد و آخرین تیر بر پیکرِ بی جانِ قرمز پوشان زده می شود. این قسمت از بازی را می توان یک اتفاق دو طرفه دانست، هم فضاحت خط دفاع دلبوسکه هم هنرمایی بی نظر آرین روبن، اما با کمی دقت در گل های قبل می توان این گل را از قاب فاجعه ی خط دفاع اسپانیا نگاه کرد. قلب خط دفاع تیم، سرخیو راموس، باز هم پمپاژ نکرد و رنگ باخت تا یکی از بدترین شب های فوتبالش را در برزیل داشته باشد. وی جدا از این اشتباهات، در تیرک زدن رابین فن پرسی هم سهم داشت و باز هم با جا ماندن اجازه ی هنرمایی به وی را داد.
شیلی 1 اسپانیا 0: در این گل سرخیو راموس در سه سکانسِ مختلف جا می ماند، اولین بار در یک و دویی که بازیکنانِ شیلی انجام دادند و توپ از لایی او رد شد؛ دومین بار پاسی که الکسیس سانچز ارسال کرد تا موجب تک به تک شدن با دروازه ایکر کاسیاس شود و در آخر دریبلی که به او زده شد تا لحظاتی بعد دروازه ایکر کاسیاس باز شود.
نداشتن روحی از جنس شادابی و جندگندگی
هیجان! دلیلی که می تواند کاستاریکایی که رده ی چهارم جدول دورِ گروهی چشم انتظارش بود به مرحله حذفی برساند واین هیجان برای تیم هایی نظیر ایران و الجزایر هم حکم دوپینگی قوی را داشته باشد.روح لاروخا و اسپانیا هم نیاز به یک ریکاوری و بازگشت شادابی دارد، در این دوره از جام جهانی، قلب و خون تیم اسپانیا که شاهرگ هایش ژابی آلونسو و آندرس اینیستا باشند، آن درخشش و شور و هیجان لازم را نداشت تا بقیه ی تیم هم رنگ ببازد.
کاسیاس؛کمترین توجیه برای ناکامی
اکثر هواداران اسپانیا مقصر باخت را ایکر کاسیاس می دانند در حالی که حتی داوید سیلوایی که فرصت عالی تک به تک را در بازی اول از دست داد، به همان اندازه ایکر کاسیاس مقصر است. اما گویی در فوتبال، هر چقدر بازیکنان از فوروارد به عقب و خطِ دفاعی می روند، انتظار از آن ها بالا می رود؛ هواداران ماتادور ها باید خاطرات دوره ی قبل جام جهانی و معجزه ی پای طلایی ایکر کاسیاس را به یاد بیاورند؛ می توان گفت که آن ها تک قهرمانی تیمشان در جام جهانی را مدیون ایکر کاسیاس هستند؛ وی برای طرفداران لاروخا با یک بازی مقدس نشده است که با یک بازی بتی که از وی ساخته شده بشکند؛ خاطرات 2012 فقط یک سکانس از درخشیدن های پی در پی ایکر می باشد، او خاطراتی دارد که احساس هر هواداری را غلغلک می دهد.
اسپانیا می تواند با یک انقلاب در تیم، ایسکو، خوان ماتا، کوکه،کارواخال،دیوید دخئا، یورنته را با بازیکنانِ پیر و خسته ای نظیر دیوید ویا،ژابی آلونسو،ژآوی،فرناندو تورس و سرخیو راموس عوض کند تا این لاروخای خسته و یک نواخت، مجددا در جهان، ابرقدرتی کند.
