در سال ١٩٣٧ درسیم شاهد رویدادی دردناک بود که از آن به عنوان شروع قتل عام درسیم یاد می شود. در خلال سال های ١٩٣٧ تا ١٩٣٨ بین ۵٠ تا ٧٠ هزار تن از کردهای علوی درسیم توسط حکومت وقت ترکیه قتل عام شدند.
واقعه قتل عام دِرسیم یکی از دردناکترین صفحات تاریخ کردستان است.
حکومت وقت ترکیه پیش از سال ١٩٣٧ تدارکات انجام یک کشتار جمعی خونین را فراهم دیده بود.
در این زمینه گزارش ها و برنامه هایی طرح ریزی شدند و هدف نهایی نسل کشی کردهای درسیم بود.
ترکیه حتی قصد داشت به دلایل امنیتی آن منطقه را بکلی خالی از سکنه کند و به این منظور قوای سیاسی و نظامی خود را بسیج کرده بود.
گفته می شود اسناد مربوط به قتل عام درسیم در بایگانی حکومتی جمهوری ترکیه وجود دارند که نشان می دهند دستور حملات صورت گرفته در چهارم می ١٩٣٧ از سوی مجلس و شورای وزیران صادر شده ، البته این اسناد همیشه محرمانه نگه داشته می شوند.
برخی آمارها حاکی از قتل عام حدود ۵٠ تا ٧٠ هزار نفر در حملات نیروی هوایی و زمینی ترکیه به درسیم است اما حکومت ترکیه مدعیست که ١٢ هزار نفر در این جریان کشته شده اند.
هزاران نفر از کسانی که در آنزمان از این واقعه جان سالم به در بردند نیز به شهرهای مانیسا ، دنیزلی ، اَسکی شَهیر و بالِک اَسیر تبعید شدند.
بسیاری از کودکانی که والدینشان توسط نظامیان ترکیه کشته شده بودند نیز به خانواده های ترک تحویل داده شدند تا از این طریق زبان و هویتشان را فراموش کنند.
بعد از گذشت سال ها از این رویداد هولناک انتشار صدای ضبط شده یک مقام پلیس وقت ترکیه بنام احسان صبری چاقلایانگیل نحوه برخورد رژیم وقت ترکیه با مردم دِرسیم را بازگو می کند.
وی در این نوار ضبط شده می گوید : در غارها پنهان شده بودند ولی ارتش با پرتاب نوعی گاز در داخل غارها آنها را مانند موش سم پاشی کرد . از بچه های ٧ ساله تا ٧٠ ساله ها در درسیم سر بریده شدند.
با وجود آنکه ٨١ ساال از این رویداد گذشته اما هنوز هم درسیم از زخم های این اقدام وحشیانه در عذاب است.
یکی از غارهای معروفی که انسان های زیادی در آن کشته شدند غاری بنام قَمَر است که اهالی درسیم هر ساله در چنین روزی با حضور در این غار ضمن گرامیداشت یاد قربانیان نسل کشی خواهان قبول رسمی این قتل عام از سوی آنکارا می شوند.
