1.به فرزندم بگید که من رو ببخشه که به سرکار رفتم، حتما بیشتر به آرزوهاش فکر خواهم کرد!
2.به پدر و مادرم بگید ببخشید الان که روی این تخت هستم می بینم که حتی اخراج شدن ارزش نداشت که حتما سرکار بروم!
3.به همسرم بگید که ای کاش تمام سال را کنار او در خانه می ماندم و با کمترین چیزها می ساختیم!
4.به مردم بگید در 14 رو گذشته من فقط 3 روز بیرون بودم اون هم فقط چند ساعت ، تمام این روزهای بیماری، به میزان بی اهمیتی کارهایی که کردم و اون مسیرهایی که در اون سه روز طی کردم، فکر میکنم.
5.به رئیسم بگید واقعا ارزش داشت که شرکت رو تعطیل نکردند؟؟ چند نفر بستری و بی خانمان شدند؟
6.به مردم بگید تلاش کردم به تعهدی که به دیگران دارم عمل کنم، اما الان همون آدمها از من دوری می کنند و حتی حاضر نیستند مبلغی را جهت مداوا به من قرض دهند!!
7.اشتباه کردم، جدی نگرفتم، خانواده ام از طریق من مبتلا شدند! بخاطر حماقت من، پدرم فوت کرد!
8.من هنوز کلی کار انجام نشده دارم!
9.همه کارهایی که من الان بخاطرشون اینجا هستم، چند ماه دیرتر هم انجام می شد هیچ اشکالی نداشت!
10.من یک فرزند پا به ماه دارم، من حماقت کردم و هیچی ندارم که بگم!! جز شمردن روزها!!
