"با تو یا بدون تو، اشتیاق ما به تیم پایان نمی پذیرد."
پیام بالا، شعار حک شده بر بنر بزرگی است که هواداران ناپولی در جریان بازی دوستانه اخیر این تیم با پاری سن ژرمن، با خود به ورزشگاه آورده بودند. از شعار ها و بحث های هواداران در شبکه های اجتماعی، این گونه بر می آید که آنها از مالک باشگاه می خواهند پول بیشتری در بازار نقل و انتقالات خرج کند و بدیهی است که عده ای از تیفوسی ها، از تحرکات تیم در مارکت، خوشحال نیستند.
هر چند به نظر می رسد اورلیو دی لورنتیس، تحت تاثیر قرار نگرفته باشد زیرا در آخرین مصاحبه وی با خبرنگاران می خوانیم: "با سپری کردن بازار نقل و انتقالات بدون دیوانه بازی، احساس اطمینان و خوشحالی بیشتری در خود دارم."
وی از زمان یک دهه ریاستش بر باشگاه ناپولی، هرگز از خرج کردن ابایی نداشته است. اگر چه طرفداران این تیم امسال شاهد ورود خرید های هیجان انگیزی نبوده اند. دی لورنتیس اگر واقعا می خواهد تیمش فاتح اسکودتو شود، حداقل به یک سرمایه گذاری بزرگ نیاز دارد تا شکاف خط هافبک خود را ترمیم کند. در ابتدای فصل تابستان، آنها احتیاج به خرید حداقل سه بازیکن با کیفیت داشتند اما تاکنون مدافع جوان، کالیدو کولیبالی و مهاجم/هافبک تهاجمی، میچو، به تیم ملحق شده اند. این بازیکنان شاید به اندازه کافی خوب باشند اما مطمئنا نام هایی نیستند که هواداران را به سر ذوق بیاورند.
مسئله خط هافبک، از همه جا اساسی تر است. تاکنون بازیکنان بزرگ، متوسط و حتی ضعیفی به پارتنوپی لینک شده اند اما هنوز خبری از امضای قرارداد با یک هافبک جدید نیست و حتی رافائل بنیتز هم از انتقال چنین بازیکنی به تیم خود، نا امید به نظر می رسد. زمانی که خبرگزاری "اسپانیارد" از وی در مورد وضعیت ناپولی در بازار نقل و انتقالات پرسید، رافا شانه هایش را بالا انداخت و در جواب گفت: "من تنها می توانم گزینه های موجود را مربیگری کنم!" شاید نه به اندازه طرفداران، اما وقتی گفته های بنیتز به اسپانیارد را مرور می کنیم، به نظر می رسد که وی چندان از عملکرد تیم در بازار خرید و فروش بازیکن، تحت تاثیر قرار نگرفته است.
مشکل از اینجا شروع می شود که آیا خرج کردن مانند تابستان سال قبل، کار معقولانه ای است؟ آیا بهتر نیست به ترکیب قدرتمند و با انگیزه ای که در طی یک سال اخیر، به حد کافی تیم شده است، تکیه کنیم؟ شاید با بیش از حد فعال بودن در بازار نقل و انتقالات، روابط نزدیکی که شکل گرفته است، نابود شود. در حال حاضر، ناپولی از بازیکنانی تشکیل شده است که به خوبی هم را می شناسند و به واسطه همین اتحاد، آنها فاتح جام حذفی شده اند و با قرارگیری در رتبه سوم سری آ، در مرحله پلی آف لیگ قهرمانان اروپا حضور دارند. می توان گفت که صعود یا عدم صعود از گروه در اروپا، به یک فاکتور تصمیم گیری در ذهن دی لورنتیس تبدیل شده است. شاید او فکر می کند که سرمایه گذاری بیش از حد، موجب زیانی هنگفت در سال های آتی شود. شما کافی است به اینتر بعد از مورینیو نگاه کنید. به گفته وب سایت اقتصادی کالچو، ناپولی در طی چند سال اخیر، بیشترین سر و صدای مالی را در بین تیم های ایتالیایی داشته است. پس چه دلیلی وجود دارد که ریسک نابودی را به جان بخرد؟
آیا آنها باید بدون ترس از هرگونه عواقب منفی، به کار خود ادامه دهند؟ اگر ناپولی خود را درگیر تراکنشات مالی نکند، آیا تضمینی برای قهرمانی در سری آ وجود دارد؟ البته که دی لورنتیس باید به عواقب بیاندیشد و مراقب تراز مالی باشگاه باشد. اگر وی بدون هیچگونه حساب و کتابی خرج کند، نه تنها ریسک به بحران رفتن باشگاه را به جان می خرد، بلکه با جریمه های سنگینی از سوی یوفا مواجه خواهد شد. رعایت قوانین جوانمردانه مالی، چیزی است که دی لورنتیس همواره آن را در نظر داشته است.
همان طور که درآمد باشگاه در طی سالیان اخیر افزایش یافته، خروجی ها(دستمزد و مبلغ آزاد سازی) هم پیشرفت چشم گیری داشته است. در همین حال، ناپولی به روند پیشرفت خود ادامه داده و با قرارگیری در جمع سه تیم برتر ایتالیا، همواره در رقابت های اروپایی حاضر بوده است. احتمالا دلیلی اصلی عدم تمایل دی لورنتیس به خرج زیاد، نگرانی از ایجاد مشکلات بعدی و نخواندن دخل و خرج باشگاه است. اتفاقی که مطمئنا هواداران ناپولی علاقه ای به آن ندارند و شاید حتی حاضر باشند که یک یا دو فصل دیگر، کورس قهرمانی را به یوونتوس واگذار کنند.
