Mohamad Tavakoliسلام به همه ی میلانی ها
دوستان یه نکته خدمتتون عارض بشم
توی سایت نظرهارو که میخونم یک دسته از دوستان قلبشونو پیوند زدند به جناب پیولی که الحق شخصیت دوست داشتنی ای هستند اما از این دوستان خواهش میکنم کمی عمیق تر به قضیه نگاه کنند و رجوع کنند به حافظه تاریخی خودشون
ما میلانی های دو آتیشه ک اکثرا سن فوتبال دیدنمون از یکی دو دهه تجاوز میکنه شدیم مث دختر چهارده ساله ای که زود اعتماد میکنه،دل میبنده و احساسی میشه چه دوستانی که ندیده عاشق رانگنیک شدن و چه دوستانی که با چند تا برد هرچند خوب و دلچسب شرایط زیر بنایی باشگاه رو به کل فراموش کردن.
ما جوان ترین تیم سری آ هستیم و این جوونایی بیست بیست و دو سالمون در شرایط فشرده ی بازیها به مراتب راحت تر و سریع تر ریکاوری میشن تا افرادی مثل رونالدو پیانیچ بونوچی هیگواین ک همگی مرز سی سالگی رو پشت سر گذاشتن بنابراین فیزیک و بدن قوی و آماده بازیکنامون اصلا نمیتونه در بردهای اخیر بی تاثیر باشه.
حالا ک تخصص رالف آلمانی از پایه ساختن تیمهاست و قبلا چند تیم آلمانی رو به همین شکل پرورش داد (ک البته من معتقدم همه ی کارنامه رالف تا الان یک دست گرمی و تمرین براش بوده تا چنین موهبتی نصیبش بشه و فرصت بیدار کردن این شیر خفته رو داشته باشه)بیایم عقلانی یک فرصت درست به یک آدم درست که تخصصش همخوانی با بیماریمون داره بدیم.
ممنون از همه فورزا میلان
