مطلب ارسالی کاربران
🔱😈- نکاتی از بازی با وولوز !
1. دخیا همچنان شماره یک و قابل اعتماد است ! خیلی از دوستان قدیمی هنوز که هنوزه به خاطر حواشی و اتفاقاتی که سالها قبل در مورد انتقال دخیا به اسپانیا پیش اومد ازش دلخورند و تقریباً هرکسی که از آکادمی یونایتد خارج شده باشه رو بهش ترجیح میدند، این درحالی هست که من به نظرم دخیا از بی حاشیه ترین و بهترین بازیکنهای ما در همه فصول اخیر بوده و حقش احترام و علاقه ی بیشتری هست. نظر به وضعیت فعلی اوضاع دروازه بانی تیمهای رقیب هم شما میتونید کاملاً حس کنید که چه نعمتی هست حضور یکی مثل دخیا در دروازه یونایتد. شاید اگر هندرسون این بازی رو در دروازه بود باید کلی جون میکندیم تا مساوی بگیریم ! ( حداقل یکی از اون چند موقعیتی که دخیا سیو کرد رو هندرسون میخورد)
2. در خانه به اندازه کافی تیز نیستیم و حملات ما کم تعداد تر از حد تیمهای مدعی هست ! در دوره های مختلفی که فرگوسن تیم رو بازسازی میکرد خصوصیت اصلی و همیشگی ای که با همه کمک مربیهای مختلفش داشت حملات شدید و دائم تیم بود ، چه با سانتر از کناره ها، چه با شوت از راه دور و چه با انجام پاسکاریها و دریبل زدنهای متعدد و یا انجام ضد حملات سرعتی. یونایتد در این فصل هنوز که هنوزه در خانه به اندازه کافی زهردار نشون نداده ، این یعنی اینکه باید وقتی توپ رو در دست داریم به آبشنهای جدیدی فکر کنیم و اوله باید راه چاره ای برای این معضل پیدا کنه.
3. فن بیساکا و شاو به درد حمله نمیخورند و صرفاً تخریب چی هستند ! بازهم دیدیم که تعداد سانترهای به درد بخور و پاسهای کلیدی دو فول بک ما زیر خط فقر بود و عملاً در فاز هجومی چیزی برای عرضه نداشتیم از کناره ها . الکس تلس میبایست بیش از پیش بهش اعتماد بشه و بتونه از نظر بدنی هم با ضرباهنگ بازیهای پرتعداد جزیره هماهنگ بشه و قطعاً یک دفاع کنار انرژیک و سرعتی و خلاق هم باید به تیم اضافه بشه. به نظر من زمان تعارف و رودربایستی داشتن با فن بیساکا به پایان رسیده و این بازیکن ثابت کرده در فاز حمله بازیکنی نیست که بتونه دردی از تیم دوا کنه.
4. تجربه چیز بدی نیست ! ماتیچ و کاوانی قطعاً به اندازه ی گرینوود و رشفورد تحرک ندارند اما هر جاگیری و قطع ارتباط ماتیچ و هر تاچ و حرکت بدن کاوانی یک اثر مثبت روی جریان بازی داشت ( هرچند کاوانی در برهه ای از بازی فقط وظیفه ی مشغول نگه داشتن دفاع وسطها و دادن آزادی عمل به دو وینگ تیم رو داشت)
5. اریک بایی اگر یه کاری دست خودش نده، دفاع وسط تاپی هست ! بایی بعد از مدتها تونسته سه بازی پشت سر هم بازی کنه و میبینید که چقدر انرژیک و فعال و پرنشاط هست و من شخصاً هربار نگاهش میکنم در ترکیب تیم ، اون هیجان و پرشوریش من رو تحت تاثیر قرار میده. شاید باید زمانی هم مگوایر روی نیمکت بشینه تا زوج لیندلوف ( که خلاق تر و موقعیت ساز تر هست ) رو با بایی ببینیم.