به نام خدا
گیاهان عضو جدا نشدنی زندگی ما هستن و قطعا زندگی بدون اونا مشکل خواهد بود اگر شما هم مثل من به گل وگیاه علاقه دارید ادامه این مطلب رو از دست ندین.😉
حزب استادان تقدیم میکند:
آه، انقراض، عجب واژه نحسی. تاکنون به معنی دقیق آن فکر کرده اید؟ نابودی، پایان، نیستی و به کلی فقط بجا ماندن خاطرات. خیلی سخت است که از برخی چیزها هیچ چیزی باقی نماند، هیچ چیزی بجز نوشته ها و عکس ها. بگذریم چون اگر بخواهیم در موردش بگوییم وقت زیادی از خود را صرفش خواهیم کرد. برویم سراغ اصل کار:
سوسن چلچراغ:
تنها گل ایرانی است که نامش در میراث ملی ثبت شده است. هر سال اواخر بهار در تالش استان آذربایجان و ناحیه داماش در ناحیه عمارلو گیلان و در ارتفاع ۲۱۰۰ متری میروید. زمین خشک و نورگیر میخواهد و از دوره چهارم زمین شناسی است. همچین به دلیل وجود مواد فلورسنتی در پرچم قابلیت بازتاب نور را دارد.
لاله واژگون:
صد نوع پیاز مختلف دارد که پانزده تای آن در ایران موجود است. در قرن شانزده جهانگردان اروپایی آن را از ایران وارد اتریش کردند و کشت آن در قرن نوزدهم در هلند رایج شد. به دلیل شبنم صبحگاهی که در این گل موجود است به آن اشک مریم نیز میگویند.
لاله واژگون حنائی:
گل ارغوانی رنگ که در غرب و شمال غرب اصفهان و در ارتفاع ۲۵۰۰ تا ۳۰۰۰ متری میروید. آبیاری منظم میخواهد، عفونت های قارچیِ بعد از خشک شدنِ گل های بعد از گل دهی تهدید آن است، آفت آن هم سوسک قرمز رنگ سوی است.
لاله واژگون زاگرس:
در مساحت ده هزار هکتاری توسط تکثیر بذر و پیاز در ایلام و زاگرس و در ماه های فروردین و اردیبهشت میروید. چرای حیوانات و تخریب زمین ها برای کشاورزی برای آن ها تهدید حساب میشود.
جام زرین:
با نام دیگر استرنبرجیا در اواخر تابستان و اوایل پاییز میروید و هشت گونه دارد. در خاکهای شنی و از طریق پیاز کشت میشود. با وجود تعداد کم از جنوب غربی اروپا تا جنوب غربی آسیا را در بر میگیرد. از نام های دیگر آن میتوان به نرگس پاییزه، سوسن دشت، سرده، نرگس زمستانه و گلِ حسرتِ زردِ پاییزه اشاره کرد. در ایران فقط جام زرین پاییزه، جام زرین کورش و جام زرین گلستان موجود میباشد.
نجم آبی:
این گل که توسط پیاز میروید مقاوم به سرماست در بخش های مرتفع جنگلهای رایش و استانهای گیلان و آذربایجان موجود است.
نجم آبی ایرانی:
گلهای زیاد در خوشه های بلند دارد و در اردیبهشت ماه در چمنزار های کردستان میروید.
نجم آبی گیلانی:
نام دیگرش نجم آبی قفقازی است.
نجم آبی لب برگشته:
در فروردین ماه در جنگلهای خزر میروید.
سنبلک چالوس:
در دسته سرده کلاغک قرار دارد. در اسفند ماه و فروردین ماه، در دره چالوس و در ارتفاع ۳۰۰ تا ۱۱۰۰ متری، بین لبه صخره ها میروید. دارای رنگ آبی زیبایی است و ارتفاع آن نهایتا به سی سانتی متر میرسد.
زنبق ایرانی:
در سراسر دنیا موجود است ولی در ایران همین یک نوع نادر و بومی وجود دارد که فقط در کوهستانهای حومه ساری و آذربایجان میروید. رنگ آن هم کرمی، زرد و گاهی قهوه ای است.
درخت انجیلی:
در شمال کشور و متفاوت از سایر درختها میروید. برگهای آن رنگ های متنوعی مثل زرد، سبز، نارنجی، قرمز و قهوه ای دارند. به دلیل برگ های شبیه منقارش، تنوع رنگی اش و نام کاشف آن، به parrotia persica نام گذاری شده است.
گل سگ دندان:
حدود بیست و پنج گونه از آن در آسیا، اروپا و آمریکای شمالی موجود است، ولی در ایران فقط یک نوع با نام بنفشه سگ دندان در شمال البرز و میان درختان رایش در ماه های دی تا فروردین میروید.
درخت شمشاد ایرانی:
در زمان قدیم بیشتر مورد توجه بود ولی حالا در خطر انقراض است. همیشه سبز و سایه دار است. ارتفاع آن به ۹ متر و قطر تنه آن به ۵ متر میرسد، همچنین قدمت آن به صد و سی و شش میلیون سال قبل برمیگردد. قطع بی رویه و بیماری های قارچی از خطرات آن هستند.
زعفران دوگُله:
حتما زعفران بنفش رنگ را دیده اید، اما زعفران دوگله را احتمالا کمتر. این گیاه که از اسفند ماه تا اردیبهشت ماه میروید، سفید رنگ است و هر پیاز آن دو گل میدهد. همچنین مکان آن در ارتفاعات و در شمال و غرب در دامنه های سنگلاخی و مخروبه است.
اینم از این متشکرم که تا پایان این مطلب من رو همراهی کردید😉🌹
منبع: مجله طبیعت گردی الی گشت
کاری از حزب استادان
